Balla Wielka (gmina)
gmina wiejska | |
1919–39[1] | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Siedziba | Wandzin, Łojki |
Populacja (1921) • liczba ludności |
|
Portal Polska |
Balla Wielka – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy był początkowo Wandzin[3], a następnie Łojki[4].
Za Królestwa Polskiego gmina należała do powiatu augustowskiego w guberni suwalskiej[5][6][7]. 19 maja?/ 31 maja 1870 do gminy przyłączono kilka wsi z gminy Wołłowiczowce[8].
W okresie międzywojennym gmina Balla Wielka należała do powiatu augustowskiego w woj. białostockim[4]. 13 kwietnia 1929 roku część obszaru gminy Balla Wielka (wsie: Nowosady i Kowniany) włączono do gminy Wołłowiczowce[9].
Po wojnie obszar gminy Balla Wielka wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. Gmina Balla Wielka jest jedną z czterech gmin powiatu augustowskiego, które po wojnie znalazły się poza granicami Polski[10].
Miejscowości
Miejscowości i osady na podstawie spisu powszechnego z 30 września 1921[2].
- Wsie: Balla Kościelna, Balla Solna, Bereżany, Bieliczany, Jatwieź, Kapłanowce, Kiełbaski, Kodziowce, Kowniany, Linki, Łojki, Mańkowce, Nowosady, Plebańskie, Płaskowce, Sambory, Skowronki, Skryniki, Sylwanowce, Szadzińce, Szembielowce, Szymkowce, Ulkowce, Wasaraby, Wasaraby (Wandzin), Wasilewicze, Wołowiczowce, Wójtowce, Zabreczany, Zagorany
- Folwarki: Balla Kownacka, Balla Sucha, Białe Błota, Eustachów, Hożka, Kapłanowce, Kiełbaski, Kodziowce, Kowniany, Płaskowce A, Płaskowce B, Sambory I, Sambory II, Skowronki, Szymkowce, Wójtowce
- Osady: Austeria, Popowskie
- Osady młyńskie: Hoża-Sylwanowce, Niemnowo
Ludność
Rok | 1880[11] | 1909[12] | 1921[2] |
---|---|---|---|
Liczba ludności | 4450 | 6920 | 5626 |
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. V: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924, s. 1.
- ↑ Просмотр контента в режиме 2D (Silverlight)
- ↑ a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, s. 279)
- ↑ Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, s. 359)
- ↑ Powiat augustowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 51 .
- ↑ Postanowienie z 27 lutego (11 marca) 1870, ogłoszone 19 (31) maja 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 241, s. 93)
- ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 23, poz. 243
- ↑ gminy Balla Wielka, Hołynka (częściowo), Łabno i Wołłowiczowce
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. I. Warszawa: 1880, s. 58.
- ↑ Rocznik Statystyczny Królestwa Polskiego. Rok 1913. Warszawa: 1914, s. 30.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).