Dubiażyn (gmina)
| gmina wiejska | |
| 1919-1934[1] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Siedziba | |
Portal  Polska | |
Dubiażyn – dawna gmina wiejska istniejąca do 1934 roku w woj. białostockim. Siedzibą gminy były Dubiażyn[2].
W okresie międzywojennym gmina Dubiażyn należała do powiatu bielskiego w woj. białostockim. Gminę zniesiono z dniem 1 października 1934 roku, a z jej obszaru utworzono nowe gminy Bielsk i Boćki; część obszaru zniesionej gminy włączono do także do gmin Kleszczele i Orla[3].
Demografia
Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gmina liczyła 33 miejscowości i 3499 mieszkańców (1804 kobiety i 1695 mężczyzn). Większość mieszkańców gminy w liczbie 1897 osób zadeklarowała narodowość białoruską (54% ogółu mieszkańców gminy). Pozostali podali kolejno narodowość: polską (1569 osób); żydowską (29 osób); rosyjską (3 osoby) oraz rusińską (1 osoba). Pod względem wyznaniowym dominowali prawosławni (3085 osób; 88% wszystkich mieszkańców); pozostali zadeklarowali kolejno wyznanie: rzymskokatolickie (344 osoby); mojżeszowe (53 osoby); adwentystyczne (11 osoba); ewangelickie (2 osoby); a pozostałe 4 osoby określone zostały w spisie jako „sektanci”[4].
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 70, poz. 675
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 30 (21).
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).