Gminna ewidencja zabytków

Kamienica wpisana do gminnej ewidencji zabytków Bytomia

Gminna ewidencja zabytków – polska ewidencja zabytków, której prowadzenie jest przewidziane przez ustawę z dnia 23 lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami[1].

Gminna ewidencja zabytków powinna być prowadzona przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w formie zbioru kart adresowych zabytków nieruchomych z terenu gminy[1][2]. W gminnej ewidencji zabytków powinny być ujęte: zabytki nieruchome wpisane do rejestru zabytków, inne zabytki nieruchome znajdujące się w wojewódzkiej ewidencji zabytków oraz inne zabytki nieruchome wyznaczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Obiekty ujęte w gminnej ewidencji zabytków powinny zostać uwzględnione w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przy kształtowaniu środowiska[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Ustawa z dnia 23 lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z późn. zm. (Dz.U. z 2022 r. poz. 840).
  2. Rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem (Dz.U. z 2021 r. poz. 56).
  3. Gminna ewidencja zabytków. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2020-01-13].

Media użyte na tej stronie

Bytom Miarki 36 facade 2022.jpg
Autor: Adrian Tync, Licencja: CC BY-SA 4.0
fasada kamienicy przy ul. Miarki 36 w Bytomiu; budynek projektu Zillmannów (projekt z 1910 roku) dla urzędników kopalni Heinitz