Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus (konsul 32 n.e.)

Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus
Ilustracja
Imię i nazwisko urodzeniaGnaeus Domitius Ahenobarbus
Data urodzenia11 grudnia 17 p.n.e.
Data i miejsce śmiercistyczeń 40
Pyrgi
RodziceLucjusz Domicjusz Ahenobarbus, Antonia Starsza
MałżeństwoAgrypina Młodsza
DzieciNeron

Gnaeus Domitius Ahenobarbus (ur. 11 grudnia 17 p.n.e., zm. w styczniu 40 n.e.) pochodził ze znakomitego rodu rzymskiego Domicjuszy Ahenobarbów. Powiązany rodzinnie z najznakomitszymi postaciami końca republiki rzymskiej i początków pryncypatu. Cioteczny prawnuk triumwira Marka Emiliusza Lepidusa, wnuk drugiego triumwira Marka Antoniusza, cioteczny wnuk trzeciego triumwira Oktawiana, czyli pierwszego cesarza Augusta. Brat Domicji i Domicji Lepidy, równie jak on mających znaczącą pozycję w tamtym czasie. Jego ojcem był Lucjusz Domicjusz Ahenobarbus[1] konsul w 16 p.n.e. a matką Antonia Starsza[2][3].

Życie

Według antycznych źródeł był człowiekiem zupełnie zdemoralizowanym. Swetoniusz przytacza[2] wiele przykładów jego przestępczych wyczynów i nieuczciwości. Zabił swego wyzwoleńca, gdy ten nie chciał wypić tyle ile mu Domicjusz rozkazywał, świadomie przejechał chłopca na drodze Apijskiej, wykłuł oko pewnemu ekwicie, który śmiał się z nim spierać. Gnejusz, na życzenie cesarza Tyberiusza[4], poślubił w 28 n.e. Agrypinę Młodszą córkę Germanika. W 29 n.e. sprawował urząd pretora i naraził się na złośliwe żarty nie wypłacając nagród wyścigowym woźnicom. Został zmuszony skargami przywódców stronnictw cyrkowych do publicznego obwieszczenia, że od tej pory nagrody będą wypłacane natychmiast i w gotówce[2]. Konsul w 32 n.e. przez cały rok razem z Lucjuszem Arruntiuszem Kamillusem Skrybonianusem [5], jako prokonsul zarządzał Sycylią. W 36 n.e. wszedł w skład komisji powołanej do oszacowania szkód spowodowanych przez groźny pożar Awentynu[6]. Pod koniec życia cesarza Tyberiusza oskarżano go o obrazę majestatu, cudzołóstwa i o kazirodcze stosunki z siostrą Domicją Lepidą. Za oskarżeniami tymi stał prefekt pretorianów Makron[7]. Domicjusz uszedł kary tylko dlatego, że cesarz wtedy zmarł[2][8]. W grudniu 37 n.e. Agrypina urodziła ich jedyne dziecko Lucjusza Domicjusza Ahenobarba, przyszłego cesarza Nerona[9][10]. Podobno składającym mu życzenia z okazji urodzin syna odpowiedział, że jego i Agrypiny potomek musi okazać się potworem, który przyniesie państwu zgubę[11]. Domicjusz zmarł w styczniu 40 n.e. w Pyrgach w Etrurii na puchlinę wodną. Współspadkobierca trzyletniego Nerona, cesarz Kaligula, zagrabił większość majątku, a wdowę skazał na zesłanie[11].

Wywód przodków

4. Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus   
  2. Lucjusz Domicjusz Ahenobarbus
5. Emilia Lepida    
   1. Gnejusz Domicjusz Ahenobarbus
6. Marek Antoniusz  
  3. Antonia Starsza  
7. Oktawia Młodsza   
 

Zobacz też

Przypisy

  1. Księga druga, rozdział 72. W: Wellejusz Paterkulus: Historia rzymska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 2006, s. 190-191. ISBN 83-04-04830-2.
  2. a b c d Nero, Rozdział 5. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972.
  3. Antoniusz, Rozdział 87. W: Plutarch z Cheronei: Żywoty sławnych mężów. (Z żywotów równoległych). Wrocław: Ossolineum – De Agostini, 2006.
  4. Roczniki, Księga czwarta, rozdział 75. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 153. ISBN 83-07-02993-7.
  5. Księga LVIII 20. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
  6. Roczniki, Księga szósta, rozdział 45. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 153. ISBN 83-07-02993-7.
  7. Księga LVIII 27. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
  8. Roczniki, Księga szósta, rozdział 46-47. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 153. ISBN 83-07-02993-7.
  9. Roczniki, Księga dwunasta, rozdział 3. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 153. ISBN 83-07-02993-7.
  10. Księga Dwudziesta; rozdział VIII 1. W: Józef Flawiusz: Dawne dzieje Izraela. edycja komputerowa www.histurion.pl.
  11. a b Nero, Rozdział 6. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972.

Media użyte na tej stronie

Gnaeus Domitius Ahenobarbus.jpg
Gnaeus Domitius Ahenobarbus was a close relative to the Roman Emperors of the Julio-Claudian dynasty.