Godlewo (Litwa)

Godlewo

Garliava

Kościół św. Trójcy w Godlewie
Herb
Państwo	Litwa
Okręg	kowieński
Burmistrz	Kęstutis Povilaitis
Powierzchnia	3,65 km²
Populacja (2018) • liczba ludności • gęstość	10 112 2770 os./km²
Nr kierunkowy	837
Kod pocztowy	LT-53259
Położenie na mapie Litwy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Godlewo
54°49′N 23°52′E/54,816667 23,866667
Strona internetowa
Portal Litwa, Łotwa i Estonia

Godlewo (lit. Garliava; wymowa) – miasto na Litwie, w okręgu kowieńskim, w rejonie kowieńskim, siedziba gminy Godlewo. Historycznie leży na Suwalszczyźnie.

Godlewo leży 10 km na południe od Kowna, przy drodze krajowej nr 130.

W mieście znajdują się m.in. zabytkowy kościół w stylu późnobarokowym, przystanek kolejowy, hala sportowa i szkoła artystyczna.

Historia

W 1809 polski ziemianin i były powstaniec kościuszkowski Józef Godlewski ufundował późnobarokowy kościół katolicki pod wezwaniem św. Trójcy, a osada otrzymała od jego nazwiska nazwę Godlewo. Godlewo było wówczas częścią Księstwa Warszawskiego, w którym Godlewski był posłem na Sejm z powiatu mariampolskiego^[1]. Po 1815 część Królestwa Polskiego, w którym z czasem zostało siedzibą wiejskiej gminy Freda w powiecie mariampolskim po przeniesieniu jej z Fredy. W 1818 Józef Godlewski ufundował tu także kościół luterański. W latach 1885-1886 funkcję wikarego w Godlewie sprawował polski duchowny luterański Henryk Sroka.

W 1958 miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego. W 1994 zatwierdzono herb miasta. Godlewo jest jednym z najmłodszych miast Suwalszczyzny.

Zabytki

Głównym zabytkiem miasta jest późnobarokowy kościół św. Trójcy z 1809 (później przebudowywany). W ogrodzeniu kościoła kaplice ze stacjami Męki Pańskiej. Ponadto znajduje się tu zrujnowany kościół poewangelicki.

Galeria

• 

  Centrum Godlewa z siedzibą starostwa na pierwszym planie i kościołem św. Trójcy w tle

• 

  Hala sportowa

• 

  Szkoła artystyczna

• 

  Zrujnowany kościół poewangelicki

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Godlewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 644 .