Golovinomyces orontii

Golovinomyces orontii
Liście barwinka pospolitego porażone przez G. orontii
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	patyczniaki
Rząd	tocznikowce
Rodzina	mączniakowate
Rodzaj	Golovinomyces
Gatunek	Golovinomyces orontii
Nazwa systematyczna
Golovinomyces orontii (Castagne) V.P. Heluta Ukr. bot. Zh. 45(5): 63 (1988)

Plecha G. orontii na liściu barwinka pospolitego

Golovinomyces orontii (Castagne) V.P. Heluta – gatunek grzybów należący do rodziny mączniakowatych (Erysiphaceae)^[1]. Wraz z Podosphaera fusca wywołuje u roślin chorobę o nazwie mączniak prawdziwy dyniowatych^[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Colovinomyces, Erysiphaceae, Erysiphales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1851 roku Jean Louis Martin Castagne nadając mu nazwę Erysiphe orontii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1988 roku V.P. Heluta, przenosząc go do rodzaju Golovinomyces^[1].

Synonimy nazwy naukowej^[3]:

Morfologia

Grzyb mikroskopijny. Grzybnia wygląda jak biały, mączysty nalot, jest rozproszona lub tworzy skupiska. Strzępki białe, rozgałęzione, lekko powyginane, o szerokości 5–7 μm. Konidiofory proste, lub nieco zakrzywione, cylindryczne, do kolanek mają długość 40–100 × 10–13 μm, a dalej posiadają 1-3 krótsze komórki (o długości 10–25 × 11–14 μm). Konidia w krótkich łańcuszkach. Mają elipsoidalny lub jajowaty kształt i rozmiar 25–40 x 15–23 μm. Strzępki rostkowe wyrastają z końca konidiów, czasami z ich boków, zazwyczaj są krótkie, o długości nie przekraczającej długości konidiów, często są skręcone, na końcu poszerzone, proste, wygięte lub helikoidalnie rzadko rozwidlone, Klejstotecja rozrzucone. Pojedyncze ma kształt nieregularnego wieloboku i średnicę 80–140 μm. Przyczepki wyrastają w dolnej części klejstotecjów, są podobne do strzępek, zazwyczaj proste, czasami tylko nieregularnie rozgałęzione. Mają długość 20-200% długości klejstotecjum, średnicę (3–) 5–7.5 (–10) μm. Są cienkościenne, bezbarwne lub słabo wybarwione w kolorze od żółtego do jasnobrązowego, w górnej części jaśniejsze. Mają przegrody, powierzchnię gładką lub szorstką, są splątane z sobą i z grzybnią. W jednym klejstotecjum znajduje się 5–14 worków o rozmiarach 45–75 × 25–40 μm. W jednym worku powstaje zazwyczaj 2, rzadziej 4 bezbarwnych lub żółtawych askospory o elipsoidalnym lub jajowatym kształcie i rozmiarach 16–25 × 12–15 (–17) μm^[4].

Występowanie

Jest rozprzestrzeniony na całym świecie^[4]. W Polsce jest pospolity, w polskim piśmiennictwie naukowym pod nazwą Erysiphe orontii podano liczne jego stanowiska na wielu gatunkach roślin^[5].

Pasożyt obligatoryjny występujący na licznych gatunkach roślin. Stwierdzono występowanie w następujących rodzinach: Acanthaceae (Acanthus, Thunbergia), Apocynaceae (Apocynum, Vinca), Asclepiadaceae (Asclepias), Asteraceae (Aster, Chrysanthemum, Dahlia, Helianthus, Solidago), Begoniaceae (Begonia), Bignoniaceae (Incarvillea), Brassicaceae (Brassica, Camelina, Capsella, Cardamine, Erysimum, Eruca, Neslia, Raphanus), Campanulaceae (Campanula, Specularia), Cistaceae (Helianthemum), Crassulaceae (Aeonium, Bryophyllum, Cotyledon, Echeveria, Kalanchoe, Rochea, Sedum, Sempervivella, Sempervivum), Cucurbitaceae (Benincasa, Bryonia, Bryoniopsis, Cephalandra, Citrullus, Coccinea, Cucumis, Cucurbita, Cyclanthera, Ecballium, Echinocystis, Lagenaria, Luffa, Melothria, Momordica, Sechium, Sicyos, Thladiantha, Trichosanthes), Ericaceae (Calluna, Erica), Euphorbiaceae (Ricinus), Gesneriaceae (Achimenes, Saintpaulia, Sinningia, Streptocarpus), Hydrangeaceae (Hydrangea), Lamiaceae (Galeobdolon, Hyssopus), Linaceae (Linum), Malvaceae (Abelmoschus, Althaea, Hibiscus), Myrthaceae (Eucalyptus), Oxalidaceae (Oxalis), Papaveraceae (Papaver), Pedaliaceae (Sesamum), Primulaceae (Cyclamen), Scrophulariaceae (Antirrhinum, Chelone, Digitalis, Hebe, Linaria, Melampyrum, Pentslemon, Scrophularia, Veronica), Solanaceae (Cestrum, Datura, Lycopersicum, Nicotina, Petunia, Physaliastrum, Physalis, Physochlaena, Salpiglossis, Schizanthus, Scopolia, Solanum), Urticaceae (Forsskalea, Urtica), Valerianaceae (Valerianella), Verbenaceae (Verbena), Violaceae (Viola), Vitaceae (Cissus)^[4].

Przypisy