Gonzalo Bilbao Martínez

Gonzalo Bilbao Martínez

Gonzalo Bilbao, Ramon Casas (MNAC)
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1860 Sewilla, Hiszpania
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 1938 Madryt, Hiszpania
Narodowość	hiszpańska
Dziedzina sztuki	malarstwo, pejzaż
Epoka	kostumbryzm

Gonzalo Bilbao Martínez − hiszpański malarz kostumbrysta.

Pochodził z zamożnej rodziny właścicieli ziemskich. Od najmłodszych lat zajmował się rysunkiem wspierany przez malarza José Jiménez Aranda oraz brata Joaquína Bilbao, który później został rzeźbiarzem. Pod naciskiem ojca studiował prawo^[1], jednak równolegle uczył się malarstwa i muzyki (został organistą).

W 1880 r. skończył prawo, jednak nigdy nie pracował w tym zawodzie, gdyż całkowicie poświęcił się malarstwu. W nagrodę za doskonałe wyniki w nauce ojciec ufundował mu podróż do Włoch (gdzie studiował w Akademii Świętego Łukasza) i Francji u boku malarza José Jiménez Aranda. W Paryżu odwiedzili liczne muzea, galerie i warsztaty francuskich i hiszpańskich artystów^[1].

We Włoszech przebywał około trzy lata, zamieszkał w Rzymie, gdzie pracował razem z malarzem José Villegas Cordero. Podróżował po Włoszech, odwiedził m. In. Neapol i Wenecję, gdzie malował sceny miejskie i wiejskie.

W 1884 r. wrócił do Hiszpanii, gdzie zaprzyjaźnił się z malarzem Vicente Palmaroli, jednak nie pozostał w kraju na długo. Dwa lata później wyjechał na rok do Włoch. Po powrocie do Hiszpanii podróżował po kraju w poszukiwaniu inspiracji do pejzaży, odwiedził m.in. Toledo i Segowię. Następnie razem z malarzem Andrésem Parladé udał się do Maroka. Wyjechał do Paryża aby poznać najnowsze tendencje w malarstwie oraz sprzedać swoje prace powstałe w Maroku. Po powrocie do kraju odwiedził Fuenterrabía, Toledo, Jerez de la Frontera i inne miasta^[2].

Był również profesorem malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Sewilli, w 1903 zastąpił tam José Jiménez Aranda. Jego uczniami byli m.in. Daniel Vázquez Díaz i Eugenio Hermoso.

W 1904 r. ożenił się z Maríą Roy Lhardy, córką francuskiego bankiera zamieszkałego w Madrycie. W stolicy gdzie pracował na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Wykonał portret króla Alfonsa XIII przeznaczony dla Ministerstwa Rolnictwa^[1]. Po jego śmierci, wdowa przekazała znaczną część jego dzieł dla Muzeum Sztuk Pięknych w Sewilli, gdzie utworzono salę dedykowaną malarzowi.

Był wielokrotnym laureatem Krajowej Wystawy Sztuk Pięknych, m.in. za dzieła El idilio i Mar de levante. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień w krajowych i międzynarodowych konkursach m.in. w Barcelonie, Berlinie, Paryżu, Buenos Aires, Santiago, Chicago i San Francisco.

Przypisy