Goplana LUX
| Typ | lampowy, monofoniczny |
|---|---|
| Producent | ZRK |
| Państwo | |
| Lata produkcji | 1966[1] |
| Dane techniczne | |
| Zakresy fal | |
| Fale długie | 150–285 kHz |
| Fale średnie | 525–1605 kHz |
| Fale krótkie | 5,95–16 MHz |
| UKF | 64,5–73 MHz |
| Czułość użytkowa | |
| Fale długie | 150 μV |
| Fale średnie | 150 μV |
| Fale krótkie | 200 μV |
| UKF | 30 μV |
| Inne | |
| Moc wzm. (h≤10%) | 1,7 W, znam. |
| Pobór mocy (sieć) | ok. 60 VA (220 V) |
| Wymiary | 660 x 265 x 170[1] mm |
| Dane z Radio i telewizja, WNT, Warszawa 1971, o ile nie zaznaczono inaczej. | |
Goplana LUX – polski monofoniczny, średniej klasy radioodbiornik, zaprezentowany na Międzynarodowych Targach Poznańskich w 1966 r. Wytwarzany w Zakładach Radiowych im. Kasprzaka. Dostosowany do odbioru stacji na falach długich, średnich, krótkich i UKF.
Charakterystyka
Układ odbiornika (superheterodynowy) o siedmiu obwodach strojonych, zawiera 5 lamp elektronowych (ECC85, ECH81, EBF89, ECL86 i EM84) i 2 diody germanowe (DOG-53).
Zakresy zmienia się przy pomocy przełącznika klawiszowego[2]. Zastosowano klawiszową, skokową, regulację tonów niskich i wysokich przy pomocy klawiszy znajdujących się po skrajnych stronach przełącznika. Odbiornik może być używany jako wzmacniacz z gramofonem jako zewnętrznym źródłem sygnału.
Posiada antenę ferrytową, dwa gniazda antenowe (dla zewnętrznej anteny dla zakresów DSK oraz dla anteny dipolowej na zakres UKF o impedancji 300 omów), gniazdo uziemienia, gniazdo DIN wspólne dla magnetofonu i gramofonu, a także gniazdo dla dodatkowego głośnika zewnętrznego[2].
Przypisy
- ↑ a b Karta katalogowa nr 357. Stare Radjo. Katalog starej radiotechniki. [dostęp 2022-08-28]. (pol.).
- ↑ a b Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 135, kol. lewa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 135, kol. lewa, seria: Ilustrowana Encyklopedia dla Wszystkich.
