Goral

Goral
	Naemorhedus
	C.H. Smith, 1827
	; Przedstawiciel rodzaju – goral długoogonowy (Nemorhaedus caudatus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	Cetartiodactyla
Podrząd	przeżuwacze
Infrarząd	Pecora
Rodzina	wołowate
Podrodzina	antylopy
Plemię	koziorożce
Rodzaj	goral
	Typ nomenklatoryczny
	Antilope goral Hardwicke, 1825
Synonimy
	Naemorhaedus Jardine, 1836; Kemas Ogilby, 1837; Nemorhaedus Hodgson, 1841; Nemorhedus Agassiz, 1842; Nemorrhedus J.E. Gray, 1843; Caprina Wagner, 1844; Nemorhoedus Hodgson, 1847; Urotragus J.E. Gray, 1871; Nemorrhaedus Trouessart, 1898;
	Naemorhaedus Jardine, 1836; Kemas Ogilby, 1837; Nemorhaedus Hodgson, 1841; Nemorhedus Agassiz, 1842; Nemorrhedus J.E. Gray, 1843; Caprina Wagner, 1844; Nemorhoedus Hodgson, 1847; Urotragus J.E. Gray, 1871; Nemorrhaedus Trouessart, 1898;
Gatunki
	7 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście
	7 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Goral^[12] (Naemorhedus) – rodzaj ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji^[13]^[14]^[15].

Morfologia

Długość ciała 50–132 cm, długość ogona 7–20,3 cm, długość ucha 9,5–15 cm, wysokość w kłębie 50–75 cm; długość rogów 7,5–23,5 cm; masa ciała 20–47 kg^[14].

Systematyka

Etymologia

Naemorhedus (Naemorhaedus, Nemorhaedus, Nemorhedus, Nemorrhedus, Nemorhoedus, Nemorrhaedus): łac. nemus, nemoris „las, gaj”; haedus „koziołek”^[16].
Kemas: gr. κεμας kemas „młody jeleń”^[17]. Gatunek typowy: Antilope goral Hardwicke, 1825.
Caprina: łac. caprinus „jak koza, kozi”^[18]. Gatunek typowy: nie podany, wymieniono kilka gatunków; młodszy homonim Caprina d’Orbigny, 1822 (Mollusca).
Urotragus: gr. ουρα oura „ogon”; τραγος tragos „kozioł”^[19]. Gatunek typowy: Antilope caudata Milne-Edwards, 1867.

Podział systematyczny

Badania cytochromu b wykazały bliskie pokrewieństwo Capricornis, Naemorhedus i Ovibos^[15]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[13]^[12]:

Naemorhedus goral (Hardwicke, 1825) – goral himalajski
Naemorhedus bedfordi (Lydekker, 1905)
Naemorhedus griseus Milne-Edwards, 1871 – goral szary
Naemorhedus evansi (Lydekker, 1905)
Naemorhedus caudatus (Milne-Edwards, 1867) – goral długoogonowy
Naemorhedus baileyi (Pocock, 1914) – goral brunatny

Opisano również wymarły plejstoceński gatunek z Japonii^[20]:

Naemorhedus nikitini Shikama, 1949^[20]

Uwagi

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Niepoprawna późniejsza pisownia Naemorhedus C.H. Smith, 1827.
↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Naemorhedus C.H. Smith, 1827; Groves i Grubb sugerują, że poprawnie zlatynizowaną nazwą jest Nemorhaedus, jednak nie wszyscy autorzy są zgodni z takim stanowiskiem (np. Nowak, 1999; baza ITIS, IUCN).

Przypisy

↑ Naemorhedus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ C.H. Smith: Synopsis of the species of the class Mammalia. W: G. Cuvier & E. Griffith (red.): The animal kingdom: arranged in conformity with its organization. Cz. 5. London: G.B. Whittaker, 1827, s. 352. (ang.).
↑ W. Jardine: The naturalist’s library. Cz. 22: Mammalia. Ruminantia:–Part. II. Edynburg: W. H. Lizars, 1836, s. 97. (ang.).
↑ W. Ogilby. On the generic characters of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 4, s. 138, 1836. (ang.).
↑ B.H. Hodgson. Classified Catalogue of Mammals of Nepal, (corrected to end of 1841, first printed in 1832.). „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 10 (2), s. 913, 1841. (ang.).
↑ Mammalia. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 22. (łac.).
↑ J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. 166. (ang.).
↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 4: Die Nager (zweiter Abschnitt), Bahnlücker, Einhufer, Dickhäuter und Wiederkäuer. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1844, s. xi, 457. (niem.).
↑ B.H. Hodgson. On Various Genera of the Ruminants. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 16 (2), s. 697, 1847. (ang.).
↑ J.E. Gray. The Chinese long-tailed goat antelope (Urotrague caudatus). „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 8, s. 371, 1871. (ang.).
↑ É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 2. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1898, s. 964. (łac.).
↑ ^a ^b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 182. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 368. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ ^a ^b C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 743–745. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Naemorhedus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
↑ Palmer 1904 ↓, s. 446.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 357.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 158.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 702.
↑ ^a ^b T. Shikama. The Kuzuü ossuaries. Geological and palaeontological studies of the limestone fissure deposits, in Kuzuü, Totigi Prefecture. „Science Reports of the Tohoku Imperial University”. 2nd series. 23, s. 111, 1949. (ang.).

Bibliografia

T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).

[uwaga1-3] Niepoprawna późniejsza pisownia Naemorhedus C.H. Smith, 1827.

[6] Niepoprawna późniejsza pisownia Naemorhedus C.H. Smith, 1827; Groves i Grubb sugerują, że poprawnie zlatynizowaną nazwą jest Nemorhaedus, jednak nie wszyscy autorzy są zgodni z takim stanowiskiem (np. Nowak, 1999; baza ITIS, IUCN).

[itis-1] Naemorhedus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Smith-2] C.H. Smith: Synopsis of the species of the class Mammalia. W: G. Cuvier & E. Griffith (red.): The animal kingdom: arranged in conformity with its organization. Cz. 5. London: G.B. Whittaker, 1827, s. 352. (ang.).

[Jardine-4] W. Jardine: The naturalist’s library. Cz. 22: Mammalia. Ruminantia:–Part. II. Edynburg: W. H. Lizars, 1836, s. 97. (ang.).

[Ogilby-5] W. Ogilby. On the generic characters of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 4, s. 138, 1836. (ang.).

[Hodgson-7] B.H. Hodgson. Classified Catalogue of Mammals of Nepal, (corrected to end of 1841, first printed in 1832.). „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 10 (2), s. 913, 1841. (ang.).

[Agassiz-8] Mammalia. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 22. (łac.).

[Gray-9] J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. 166. (ang.).

[Wagner-10] J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 4: Die Nager (zweiter Abschnitt), Bahnlücker, Einhufer, Dickhäuter und Wiederkäuer. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1844, s. xi, 457. (niem.).

[Hodgson1847-11] B.H. Hodgson. On Various Genera of the Ruminants. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 16 (2), s. 697, 1847. (ang.).

[Gray1871-12] J.E. Gray. The Chinese long-tailed goat antelope (Urotrague caudatus). „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 8, s. 371, 1871. (ang.).

[Trouessart-13] É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 2. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1898, s. 964. (łac.).

[Cichocki&inni-14] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 182. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-15] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 368. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Groves&inni-16] C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 743–745. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).

[Wilson&Reeder-17] D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Naemorhedus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/page/45655602_446]-18] Palmer 1904 ↓, s. 446.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/page/45655513_357]-19] Palmer 1904 ↓, s. 357.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/page/45655314_158]-20] Palmer 1904 ↓, s. 158.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/page/45655858_702]-21] Palmer 1904 ↓, s. 702.

[shi-22] T. Shikama. The Kuzuü ossuaries. Geological and palaeontological studies of the limestone fissure deposits, in Kuzuü, Totigi Prefecture. „Science Reports of the Tohoku Imperial University”. 2nd series. 23, s. 111, 1949. (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[b]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne