Goran Ivanišević

Goran Ivanišević
Ilustracja
Państwo

 Chorwacja

Data i miejsce urodzenia

13 września 1971
Split

Wzrost

193 cm

Gra

leworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1988

Zakończenie kariery

2004

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

22

Najwyżej w rankingu

2 (4 lipca 1994)

Australian Open

QF (1989, 1994, 1997)

Roland Garros

QF (1990, 1992, 1994)

Wimbledon

W (2001)

US Open

SF (1996)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

9

Najwyżej w rankingu

20 (6 stycznia 1992)

Australian Open

2R (1990, 1994)

Roland Garros

F (1990, 1999)

Wimbledon

3R (1989, 1993)

US Open

QF (1997)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Chorwacja
Igrzyska olimpijskie
brązBarcelona 1992tenis ziemny
(gra pojedyncza)
brązBarcelona 1992tenis ziemny
(gra podwójna)

Goran Ivanišević, właśc. Goran Simun Ivanišević (ur. 13 września 1971 w Splicie) – chorwacki tenisista i trener tenisa.

W zawodowym gronie tenisistów zadebiutował w 1988 roku, natomiast ostatni mecz w karierze rozegrał podczas Wimbledonu 2004 przegrywając w 3 rundzie z Lleytonem Hewittem.

Ivanišević w 2001 roku został zwycięzcą Wimbledonu w grze pojedynczej, a w latach 1992, 1994 i 1998 był finalistą tej imprezy. Łącznie w singlu został mistrzem 22 turniejów rangi ATP World Tour z 49 rozegranych finałów. W każdym z turniejów zaliczanych do Wielkiego Szlema dochodził co najmniej do ćwierćfinału. W klasyfikacji ATP najwyżej był na 2. miejscu 4 lipca 1994 roku.

W grze podwójnej tenisista chorwacki jest 2–krotnym finalistą French Open, w latach 1990 i 1999. W sumie wygrał 9 turniejów ATP World Tour w tej konkurencji, a w dalszych 10 przegrał finały. W zestawieniu ATP deblistów najwyżej zajmował 20. pozycję 6 stycznia 1992 roku.

Wielokrotnie w latach 1988–2003 reprezentował Chorwację (wcześniej Jugosławię) w Pucharze Davisa, grając w sumie w 63 meczach i odnosząc 48 zwycięstw.

W 1992 roku zdobył brązowe medale w singlu i deblu na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie.

W 2020 został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[1].

Kariera tenisowa

Kiedy awansował do finału na Wimbledonie 1992, pokonując po drodze m.in. Pete’a Samprasa, stał się w oczach specjalistów kandydatem do wygrania turnieju[2]. Jego gra znakomicie pasowała do nawierzchni trawiastej, co potwierdził już w sezonie 1991 wygraną w Manchesterze[3]. Ivanišević przegrał jednak wimbledoński finał z Andre Agassim, a w kolejnych latach nastąpiła dominacja Samprasa na kortach londyńskich. Dwukrotnie Ivanišević był finałowym przeciwnikiem Samprasa. W finale Wimbledonu 1994 przegrał w trzech setach, a w finale Wimbledonu 1998, w pięciu[4][5].

Swego czasu 2. tenisista świata – od sezonu 1998 grał mniej skutecznie. W tymże roku wygrał turniej w Splicie, potem nie dochodził do finałów turniejowych i wydawało się, że jego szansa na wielkoszlemowe zwycięstwo minęła. Ivanišević wypadł z czołowej setki rankingu światowego, kontuzjowane ramię, dzięki któremu w całej karierze zaserwował kilkanaście tysięcy asów, wciąż bolało i wymagało operacji[6].

W 2001 organizatorzy Wimbledonu przyznali mu za dawne zasługi dziką kartę. Stoczył tam kilka zaciętych spotkań, eliminując kolejno Fredrika Jonssona, Carlosa Moyę, Andy’ego Roddicka, Grega Rusedskiego, Marata Safina i w półfinale Tima Henmana. Odniósł również końcowy sukces, pokonując w pięciu setach Patricka Raftera, stając się pierwszym wielkoszlemowym mistrzem w historii startującym z dziką kartą[7]. Mecz finałowy, ze względu na warunki atmosferyczne, odbył się nie w niedzielę, a w poniedziałek i zakończył się po 5 setach na korzyść Ivaniševicia (9:7 w ostatnim secie dla Chorwata)[8]. Na trybunach zasiedli głównie kibice obu tenisistów, co sprawiło, że było kolorowo, niezwykle głośno, z pogwałceniem tradycyjnego kibicowania na Wimbledonie[9]. Dzięki temu triumfowi Ivanišević zagrał w kończącym sezon turnieju ATP Finals, a w rankingu awansował ze 125. na 16. miejsce w klasyfikacji ATP.

Kontuzja uniemożliwiła mu występ w obronie tytułu w kolejnym sezonie, również w 2003 roku zabrakło Ivaniševica na Wimbledonie[7]. Przed turniejem w 2004, nękany od kilku sezonów kontuzjami, zapowiedział, że kończy karierę[10]. Zdołał dotrzeć do 3 rundy, pokonując Michaiła Jużnego oraz Filippo Volandriego. Uległ byłemu mistrzowi Wimbledonu, Lleytonowi Hewittowi.

Goran Ivanišević odniósł 22 turniejowe zwycięstwa w grze pojedynczej, a w dalszych 27 przegrywał w finałach. Wygrywał m.in. znane turnieje, jak Sztokholm (1992), Paryż (hala, 1993), Kitzbühel (1994), Wiedeń (1997). W 1995 roku zdobył Puchar Wielkiego Szlema, a w kolejnym sezonie został finalistą tych zawodów. Kilkakrotnie kwalifikował się do turnieju ATP Finals, 3–krotnie awansując do półfinału.

W grze podwójnej również odnosił sukcesy, wygrywając 9 imprez ATP World Tour, w tym zawody serii ATP Masters Series w Rzymie startując z Omarem Camporese. W 1990 został finalistą French Open w parze z Petrem Kordą. Wynik ten powtórzył w 1999 partnerując Jeffowi Tarango. Oprócz finałów w Paryżu został finalistą 8 innych imprez ATP World Tour.

Reprezentował Jugosławię i Chorwację na igrzyskach olimpijskich w 1988, 1992, 1996 i 2000[11]. Był brązowym medalistą w grze pojedynczej i podwójnej (z Goranem Prpiciem) w 1992 w Barcelonie. Był także chorążym swoich ekip olimpijskich w Seulu i Barcelonie. W 1990 z Goranem Prpiciem i Slobodanem Živojinoviciem zdobył Drużynowy Puchar Świata. W 1996, występując z Ivą Majoli, został zwycięzcą Pucharu Hopmana. Wielokrotnie reprezentował kraj w Pucharze Davisa w singlu i deblu. Już po zakończeniu kariery znalazł się w reprezentacji powołanej na pierwszy w historii Chorwacji finał Pucharu Davisa w grudniu 2005, jednak w decydującym, zwycięskim meczu przeciwko Słowacji nie wystąpił[12].

W swoim kraju cieszył się, i wciąż cieszy, ogromną popularnością. Był zawodnikiem leworęcznym, na początku lat 90. regularnie zdobywającym najwięcej punktów bezpośrednio z serwisu w męskim cyklu rozgrywek zawodowych. Dysponował również dużym wyczuciem wolejowym; wielokrotnie zdobywał aplauz widowni efektownymi, akrobatycznymi zagraniami przy siatce[7].

Od września 2013 do lipca 2016 roku był trenerem Marina Čilicia doprowadzając go do zwycięstwa w US Open 2014[13]. W sierpniu zaczął współpracę jako szkoleniowiec z Tomášem Berdychem[14].

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (22–27)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Finalista1.28 maja 1989FlorencjaCeglanaArgentyna Horacio de la Peña4:6, 3:6
Finalista2.20 maja 1990UmagCeglana Goran Prpić3:6, 6:3, 4:6
Zwycięzca1.22 lipca 1990StuttgartCeglanaArgentyna Guillermo Pérez Roldán6:7, 6:1, 6:4, 7:6
Finalista3.26 sierpnia 1990Long IslandTwardaSzwecja Stefan Edberg6:7, 3:6
Finalista4.16 września 1990BordeauxCeglanaFrancja Guy Forget4:6, 3:6
Finalista5.30 września 1990BazyleaTwarda (hala)Stany Zjednoczone John McEnroe7:6, 6:4, 6:7, 3:6, 4:6
Zwycięzca2.23 czerwca 1991ManchesterTrawiastaStany Zjednoczone Pete Sampras6:4, 6:4
Finalista6.18 sierpnia 1991New HavenTwardaCzechosłowacja Petr Korda4:6, 2:6
Zwycięzca3.5 stycznia 1992AdelaideTwardaSzwecja Christian Bergström1:6, 7:6(5), 6:4
Finalista7.9 lutego 1992MediolanDywanowa (hala)Włochy Omar Camporese6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca4.23 lutego 1992StuttgartDywanowa (hala)Szwecja Stefan Edberg6:7(5), 6:3, 6:4, 6:4
Finalista8.5 lipca 1992Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Andre Agassi7:6(8), 4:6, 4:6, 6:1, 4:6
Zwycięzca5.11 października 1992SydneyTwarda (hala)Szwecja Stefan Edberg6:4, 6:2, 6:4
Zwycięzca6.1 listopada 1992SztokholmDywanowa (hala)Francja Guy Forget7:6(2), 4:6, 7:6(5), 6:2
Finalista9.10 stycznia 1993DohaTwardaNiemcy Boris Becker6:7(4), 6:4, 5:7
Finalista10.16 maja 1993RzymCeglanaStany Zjednoczone Jim Courier1:6, 2:6, 2:6
Zwycięzca7.19 września 1993BukaresztCeglanaRosja Andriej Czerkasow6:2, 7:6(5)
Zwycięzca8.24 października 1993WiedeńDywanowa (hala)Austria Thomas Muster4:6, 6:4, 6:4, 7:6(3)
Finalista11.31 października 1993SztokholmDywanowa (hala)Niemcy Michael Stich6:4, 6:7(6), 6:7(3), 2:6
Zwycięzca9.7 listopada 1993ParyżTwarda (hala)Ukraina Andrij Medwediew6:4, 6:2, 7:6(2)
Finalista12.20 lutego 1994StuttgartDywanowa (hala)Szwecja Stefan Edberg6:4, 4:6, 2:6, 2:6
Finalista13.3 lipca 1994Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Pete Sampras6:7(2), 6:7(5), 0:6
Zwycięzca10.7 sierpnia 1994KitzbühelCeglanaFrancja Fabrice Santoro6:2, 4:6, 4:6, 6:3, 6:2
Finalista14.18 września 1994BukaresztCeglanaArgentyna Franco Davín2:6, 4:6
Zwycięzca11.16 października 1994TokioDywanowa (hala)Stany Zjednoczone Michael Chang6:4, 6:4
Finalista15.30 października 1994SztokholmDywanowa (hala)Niemcy Boris Becker6:4, 4:6, 3:6, 6:7(4)
Finalista16.14 maja 1995HamburgCeglanaUkraina Andrij Medwediew3:6, 2:6, 1:6
Zwycięzca12.17 grudnia 1995MonachiumDywanowa (hala)Stany Zjednoczone Todd Martin7:6, 6:3, 6:4
Finalista17.14 stycznia 1996SydneyTwardaStany Zjednoczone Todd Martin7:5, 3:6, 4:6
Zwycięzca13.4 lutego 1996ZagrzebDywanowa (hala)Francja Cédric Pioline3:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca14.18 lutego 1996DubajTwardaHiszpania Albert Costa6:4, 6:3
Finalista18.25 lutego 1996AntwerpiaDywanowa (hala)Niemcy Michael Stich3:6, 2:6, 6:7(5)
Zwycięzca15.3 marca 1996MediolanDywanowa (hala)Szwajcaria Marc Rosset6:3, 7:6(3)
Zwycięzca16.10 marca 1996RotterdamDywanowa (hala)Rosja Jewgienij Kafielnikow6:4, 3:6, 6:3
Finalista19.31 marca 1996MiamiTwardaStany Zjednoczone Andre Agassi0:3 krecz
Finalista20.18 sierpnia 1996IndianapolisTwardaStany Zjednoczone Pete Sampras6:7(3), 5:7
Zwycięzca17.10 listopada 1996MoskwaDywanowa (hala)Rosja Jewgienij Kafielnikow3:6, 6:1, 6:3
Finalista21.8 grudnia 1996MonachiumDywanowa (hala)Niemcy Boris Becker3:6, 4:6, 4:6
Zwycięzca18.2 lutego 1997ZagrzebDywanowa (hala)Wielka Brytania Greg Rusedski7:6(4), 4:6, 7:6(6)
Finalista22.16 lutego 1997DubajTwardaAustria Thomas Muster5:7, 6:7(3)
Zwycięzca19.2 marca 1997MediolanDywanowa (hala)Hiszpania Sergi Bruguera6:2, 6:2
Finalista23.15 czerwca 1997LondynTrawiastaAustralia Mark Philippoussis5:7, 3:6
Zwycięzca20.12 października 1997WiedeńDywanowa (hala)Wielka Brytania Greg Rusedski3:6, 6:7(4), 7:6(4), 6:2, 6:3
Zwycięzca21.8 lutego 1998SplitDywanowa (hala)Wielka Brytania Greg Rusedski7:6(3), 7:6(5)
Finalista24.5 lipca 1998Wimbledon, LondynTrawiastaStany Zjednoczone Pete Sampras7:6(2), 6:7(9), 4:6, 6:3, 2:6
Finalista25.23 sierpnia 1998New HavenTwardaSłowacja Karol Kučera4:6, 7:5, 2:6
Finalista26.11 października 1998SzanghajDywanowa (hala)Stany Zjednoczone Michael Chang6:4, 1:6, 2:6
Finalista27.15 listopada 1998MoskwaDywanowa (hala)Rosja Jewgienij Kafielnikow6:7(2), 6:7(5)
Zwycięzca22.8 lipca 2001Wimbledon, LondynTrawiastaAustralia Patrick Rafter6:3, 3:6, 6:3, 2:6, 9:7

Gra podwójna (9–10)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca2.23 października 1988FrankfurtDywanowa (hala) Rudiger HaasWielka Brytania Jeremy Bates
Holandia Tom Nijssen		1:6, 7:5, 6:3
Finalista1.1 października 1989PalermoCeglanaWłochy Diego Nargiso Peter Ballauff
Rudiger Haas		2:6, 7:6, 4:6
Finalista2.18 lutego 1990BrukselaDywanowa (hala)Węgry Balázs TaróczyHiszpania Emilio Sánchez
Slobodan Živojinović		5:7, 3:6
Finalista3.10 czerwca 1990French Open, ParyżCeglanaCzechosłowacja Petr KordaHiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez		5:7, 3:6
Finalista4.19 sierpnia 1990New HavenTwardaCzechosłowacja Petr KordaStany Zjednoczone Jeff Brown
Stany Zjednoczone Scott Melville		6:2, 5:7, 0:6
Zwycięzca2.10 lutego 1991MediolanDywanowa (hala)Włochy Omar CamporeseHolandia Tom Nijssen
Czechy Cyril Suk		6:4, 7:6
Zwycięzca3.19 maja 1991RzymCeglanaWłochy Omar CamporeseStany Zjednoczone Luke Jensen
Australia Laurie Warder		6:2, 6:3
Zwycięzca4.23 czerwca 1991ManchesterTrawiastaWłochy Omar CamporeseWielka Brytania Nick Brown
Wielka Brytania Andrew Castle		6:4, 6:3
Finalista5.21 lipca 1991StuttgartCeglanaWłochy Omar CamporeseAustralia Wally Masur
Hiszpania Emilio Sánchez		6:4, 3:6, 4:6
Zwycięzca5.5 stycznia 1992AdelaideTwardaSzwajcaria Marc RossetAustralia Mark Kratzmann
Australia Jason Stoltenberg		7:6, 7:6
Finalista6.14 czerwca 1992LondynTrawiastaWłochy Diego NargisoAustralia John Fitzgerald
Szwecja Anders Järryd		4:6, 6:7
Finalista7.16 kwietnia 1995BarcelonaCeglanaWłochy Andrea GaudenziStany Zjednoczone Trevor Kronemann
Australia David Macpherson		2:6, 4:6
Finalista8.6 sierpnia 1995Los AngelesTwardaStany Zjednoczone Scott DavisPołudniowa Afryka Brent Haygarth
Stany Zjednoczone Kent Kinnear		4:6, 6:7
Zwycięzca6.17 września 1995BordeauxTwardaChorwacja Saša HiršzonSzwecja Henrik Holm
Wielka Brytania Danny Sapsford		6:3, 6:4
Zwycięzca7.3 marca 1996MediolanDywanowa (hala)Włochy Andrea GaudenziFrancja Guy Forget
Szwajcaria Jakob Hlasek		6:4, 7:5
Zwycięzca8.2 lutego 1997ZagrzebDywanowa (hala)Chorwacja Saša HiršzonPołudniowa Afryka Brent Haygarth
Stany Zjednoczone Mark Keil		6:4, 6:3
Zwycięzca9.16 lutego 1997DubajTwardaHolandia Sander GroenAustralia Sandon Stolle
Czechy Cyril Suk		7:6, 6:3
Finalista9.6 czerwca 1999French Open, ParyżCeglanaStany Zjednoczone Jeff TarangoIndie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes		2:6, 5:7
Finalista10.1 sierpnia 1999Los AngelesTwardaStany Zjednoczone Brian MacPhieZimbabwe Byron Black
Południowa Afryka Wayne Ferreira		2:6, 6:7(4)

Starty wielkoszlemowe

Gra pojedyncza

Turniej19881989199019911992199319941995199619971998199920002001200220032004Bilans w turnieju
Australian Open–QF1R3R2R–QF1R3RQF1R–2R–2R––19–11
French Open–4RQF2RQF3RQF1R4R1R1R1R1R––––21–12
Wimbledon1R2RSF2RF3RFSFQF2RF4R1RW––3R49–14
US Open–2R3R4R3R2R1R1RSF1R4R3R1R3R–––21–13
Bilans spotkań0–19–411–47–413–45–314–45–414–45–49–45–31–49–11–10–02–1110–50

Gra podwójna

Turniej198919901991199219931994199519961997199819992000Bilans w turnieju
Australian Open1R2R1R1R–2R––1R1R–1R2–7
French Open3RF2R1RQF–––1R1RF2R17–9
Wimbledon3R1R2R1R3R–––––––5–5
US Open3R2R2R2R2R––2RQF1R1R–10–8
Bilans spotkań6–47–43–41–46–21–00–01–13–30–35–21–234–29

Przypisy

  1. ↑ Goran Ivanišević, International Tennis Hall of Fame [dostęp 2022-02-13] (ang.).
  2. ↑ ROBIN FINN: Sampras and Ivanisevic Slug Way to Semifinals. nytimes.com, 2 lipca 1992. [dostęp 2016-12-31]. (ang.).
  3. ↑ Style gry. [w:] Tennisbios.com [on-line]. tenis.net.pl. [dostęp 2016-12-31]. (pol.).
  4. ↑ Sandra McKee: Sampras and Ivanisevic blast to Wimbledon final. baltimoresun.com, 2 lipca 1994. [dostęp 2016-12-31]. (ang.).
  5. ↑ Bill Glauber: Sampras serves up more history U.S. star gets 5-set win over Ivanisevic for his fifth Wimbledon title. baltimoresun.com, 6 lipca 1998. [dostęp 2016-12-31]. (ang.).
  6. ↑ Goran Ivanisevic – Year by Year. atpworldtour.com. [dostęp 2016-12-31]. (ang.).
  7. ↑ a b c Never say never: Goran Ivanisevic – jedyny taki mistrz. doliczonyczasgry.blog.pl, 1 maja 2015. [dostęp 2016-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 stycznia 2017)]. (pol.).
  8. ↑ Ivanisevic snatches Wimbledon thriller. bbc.co.uk, 9 lipca 2001. [dostęp 2016-12-31]. (ang.).
  9. ↑ The People’s Final. bbc.co.uk, 9 lipca 2001. [dostęp 2016-12-31]. (ang.).
  10. ↑ Nick Crowther: Hewitt ends Ivanisevic dream. bbc.co.uk, 25 czerwca 2004. [dostęp 2016-12-31]. (ang.).
  11. ↑ Goran Ivanišević Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-10] (ang.).
  12. ↑ Nesha Starcevic, Anchor Ancic seals unforgettable first Davis Cup win for Croatia, „The Guardian”, 4 grudnia 2005, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-05-17] (ang.).
  13. ↑ Marcin Motyka: Marin Cilić zakończył współpracę z Goranem Ivaniseviciem. sportowefakty.wp.pl, 22 lipca 2016. [dostęp 2016-12-31]. (pol.).
  14. ↑ Karolina Konstańczak: Goran Ivanisević dołączy do sztabu Tomasa Berdycha. sportowefakty.wp.pl, 8 sierpnia 2016. [dostęp 2016-12-31]. (pol.).

Bibliografia

Medaliści igrzysk olimpijskich w tenisie ziemnym w grze pojedynczej
Złoci medaliści
Srebrni medaliści
Brązowi medaliści
Medaliści igrzysk olimpijskich w tenisie ziemnym w grze podwójnej
Złoci medaliści
Srebrni medaliści
Brązowi medaliści
Triumfatorzy Wimbledonu w grze pojedynczej (XXI wiek)
Laureaci nagrody BBC Sports Personality World Sport Star of the Year
Laureaci nagrody – powrót roku – Laureus World Sports Award for Comeback of the Year

Przekreślone nazwisko oznacza unieważnioną nagrodę

Sportowiec roku Chorwacji według gazety Sportske novosti

Media użyte na tej stronie

Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of SFR Yugoslavia.svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Yugoslavia (1946-1992).svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Ivanicevic.jpg
Autor: MacKrys, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tie Break Tens in Wien am 23.10.2016 (side event der Erste Bank Open ATP World Tour 500 2016)