Gorontalo (lud)

Gorontalo

Kobieta z ludu Gorontalo
Populacja

1,2 mln

Miejsce zamieszkania

Indonezja (Celebes)

Język

gorontalo, malajski, indonezyjski

Religia

islam

Grupa

ludy austronezyjskie, Indonezyjczycy

Pokrewne

Sangir, Minahasa, Mongondow

Taniec Tandako

Gorontalo, także Holontalo – ludność austronezyjska zamieszkująca fragment północnej części indonezyjskiej wyspy Celebes (od 2000 r. prowincja Gorontalo[1]). Ich liczebność wynosi 1,2 mln osób[2].

Posługują się językiem gorontalo (holontalo) z wielkiej rodziny austronezyjskiej[2][3]. Język gorontalo jest klasyfikowany w ramach grupy filipińskiej[4]. W użyciu są także języki indonezyjski i malajski miasta Manado[5][6]. Są odrębni religijnie od ludu Minahasa (Manado)[7]. Prawie wszyscy wyznają islam[8] (w odmianie sunnickiej[2]). Islam przyjęli pod wpływem ludu Ternate[2][9]. Wpływy muzułmańskie pojawiły się też w okresie rozkwitu Królestwa Gowa (od XVII w.)[1].

Zajmują się przede wszystkim rolnictwem[8] (ryż, kukurydza, sago, pochrzyn, proso)[2]. W rejonie jeziora Limboto rozwinęło się rybołówstwo[2]. Mieszkańcy kecamatanów Tapa i Talaga zajmują się tkactwem (tradycyjna tkanina – krawang)[8].

Według mitologii ludowej ich przodkowie to Hulontalangi („ludność, która zeszła z nieba”), którzy osiedlili się na górze Tilongkabila[10]. Tradycyjna rodzina jest mała, matrylokalna, nowoczesna – neolokalna. Praktykowana jest poligynia[2]. Organizacja społeczna opiera się na bilateralnym systemie pokrewieństwa (w linii matki i w linii ojca)[2][8][10].

Grupa Polahi jest społecznością izolowaną. Ludność ta zamieszkuje obszary leśne na terytorium kecamatanów Kwandang i Paguyaman. Mają wywodzić się z grupy Gorontalo, która zaczęła żyć w odosobnieniu kilka stuleci temu, nie godząc się na pracę przymusową za czasów kolonialnych[11][12].

Przypisy

  1. ↑ a b Ehito Kimura: Political Change and Territoriality in Indonesia: Provincial Proliferation. Abingdon–New York: Routledge, 2013, s. 66, 69. ISBN 978-1-136-30181-0. OCLC 821020789. [dostęp 2022-10-21]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h A. I. Kuzniecow: Gorontało. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 139. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
  3. ↑ Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 79, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  4. ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Gorontalo, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-15] (ang.).
  5. ↑ Ulfa Zakariya, Ninuk Lustyantie, Emzir. The Gorontalo Language in Professional Communication: its Maintenance and Native Speakers’ Attitudes. „Professional Discourse & Communication”. 3 (3), s. 39–51, 2021. DOI: 10.24833/2687-0126-2021-3-3-39-51. ISSN 2687-0126. [dostęp 2022-07-25]. (ang.). 
  6. ↑ Asako Shiohara, Anthony Jukes: Two definite markers in Manado Malay. W: Sonja Riesberg, Asako Shiohara, Atsuko Utsumi (red.): Perspectives on information structure in Austronesian languages. Berlin: Language Science Press, 2018, s. 115–135. ISBN 978-3-96110-108-5. OCLC 1065536350. [dostęp 2022-07-25]. (ang.).
  7. ↑ Minahasans. [w:] Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life [on-line]. Encyclopedia.com. [dostęp 2022-10-21]. (ang.).
  8. ↑ a b c d M. Junus Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia: A–K. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 290–292. OCLC 1027454469. [dostęp 2022-08-20]. (indonez.).
  9. ↑ Christian Pelras: The Bugis. Oxford, UK–Cambridge, MA: Blackwell Publishers, 1996, s. 134. ISBN 978-0-631-17231-4. OCLC 33207980. [dostęp 2022-07-25]. (ang.).
  10. ↑ a b Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Jakarta: LP3ES, 1997, s. 92–93. ISBN 978-979-8391-64-4. OCLC 51983649. (indonez.).
  11. ↑ Ensiklopedi nasional Indonesia. T. 13. Jakarta: Cipta Adi Pustaka, 1990, s. 294. OCLC 1027454638. [dostęp 2022-08-20]. (indonez.).
  12. ↑ M. Junus Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia: L–Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 682. OCLC 1027453789. [dostęp 2022-08-20]. (indonez.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie