Goryczkowa Czuba

Goryczkowa Czuba

Horičkova kopa

Goryczkowa Czuba od strony Pośredniego Wierchu Goryczkowego
Państwo	Polska  Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	1912 m n.p.m.
Wybitność	112 m
Pierwsze wejście zimowe	1908 Feliks Antoniak, Józef Lesiecki
Położenie na mapie Tatr Goryczkowa Czuba
49°13′56,2″N 19°57′27,4″E/49,232278 19,957611

Goryczkowa Czuba (słow. Goričkova kopa, Horičkova kopa, 1912 m^[1][2]) – szczyt w Tatrach Zachodnich, leżący w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej^[3].

Topografia

Od sąsiedniego (w kierunku na zachód) szczytu, Wysokiej Suchej Czuby oddzielona jest przełęczą Wysokie Wrótka (1847 m), od położonego na wschód Pośredniego Goryczkowego Wierchu – Goryczkową Przełęczą Świńską (1801 m). Ma dwa wierzchołki rozdzielone przełączką o około pięciometrowym wcięciu. Wyższy o niecałe pół metra jest wierzchołek wschodni^[1]. Niektóre z wcześniejszych pomiarów określały wysokość Goryczkowej Czuby na 1913 m^[3]. Po północnej, polskiej stronie, od szczytu do Doliny Bystrej biegnie długi grzbiet, zwany Kondratowym Wierchem, który oddziela od siebie dwie dolinki: Dolinę Suchą Kondracką i Dolinę Goryczkową Świńską (zachodnia odnoga Doliny Goryczkowej). Najbardziej strome są północno-zachodnie stoki opadające do Doliny Suchej Kondrackiej. Jest to w taternickim rozumieniu niemal ściana o wysokości ok. 200 m^[4].

Po południowej, słowackiej stronie, stoki Goryczkowej Czuby opadają do Doliny Cichej (do dna doliny w tym miejscu jest prawie 700 m różnicy wysokości). Od grani opadają do tej doliny dwie szerokie grzędy, pomiędzy którymi znajduje się wielki żleb mający wylot powyżej Liptowskiego Koszaru^[4].

Opis szczytu

Nazwa szczytu nie pochodzi od często występującej w Tatrach rośliny goryczki, lecz od Hali Goryczkowej, tej zaś od popularnego wśród górali nazwiska Goryczka^[3]. Dawniej stoki Goryczkowej Czuby były intensywnie wypasane^[5]. Na mapie Hacqueta z 1796 r. szczyt oznaczony był jako Gorecnowa. Partie szczytowe i północne stoki zbudowane są z granitoidów, natomiast stoki południowe, gdzieś od połowy wysokości ze skał wapiennych. W tym miejscu bowiem w wapiennych Tatrach Zachodnich znajduje się tzw. wyspa krystaliczna Goryczkowej – góry zbudowane ze skał krystalicznych (granit, gnejs). Występują w nich liczne żyły hydrotermalne^[6]. Wśród skał ciekawa roślinność tatrzańska, m.in. takie rzadkie gatunki, jak: rojnik górski, jastrzębiec pomarańczowy, fiołek żółty sudecki, pierwiosnek maleńki. Z bardziej pospolitych tatrzańskich roślin masowo występuje tu dzwonek wąskolistny i alpejski, ciemiężyca zielona^[5].

Stoki Goryczkowej Czuby zaliczane są do szczególnie lawiniastych. Lawiny schodzą do wszystkich trzech dolin, nad którymi wznosi się Goryczkowa Czuba. Na szczyt wchodzono od dawna. Pierwsze wejście zimowe na szczyt: Feliks Antoniak, Józef Lesiecki w 1908 r^[4].

Widok z Nosala

Widok z północnej grani Kasprowego Wierchu

Widok z Kopy Kondrackiej

Szlaki turystyczne

– odcinek czerwonego szlaku z Kasprowego Wierchu granią główną Tatr i południowe stoki Suchych Czub do Przełęczy pod Kopą Kondracką. Szlak omija szczyt Goryczkowej Czuby trawersując jej południowy stok. Czas przejścia: 1:40 h, z powrotem 1:20 h^[7].

Przypisy

Panorama z Goryczkowej Czuby (ze szlaku turystycznego z południowych stoków pod wierzchołkiem)