Gosławice (gmina w województwie konińskim)
gmina wiejska | |||
1919-54 i 1973–76[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | 1919-38: łódzkie | ||
Powiat | koniński (do 1975) | ||
Siedziba | |||
Populacja (1974) • liczba ludności |
| ||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
Portal ![]() |
Gosławice – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku oraz w latach 1973–1976[3] w woj. łódzkim i poznańskim, a następnie w woj. konińskim (dzisiejsze woj. wielkopolskie). Siedzibą władz gminy były Gosławice (obecnie dzielnica Konina)[4].
W okresie międzywojennym gmina Gosławice należała do powiatu konińskiego w woj. łódzkim. 1 kwietnia 1938 roku gminę wraz z całym powiatem konińskim przeniesiono do woj. poznańskiego[5].
Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. 25 kwietnia 1947 roku część obszaru gminy Gosławice przyłączono do Konina[6]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 22 gromad: Anielew, Bylew, Chorzeń, Gosławice, Grąblin, Helenów, Honoratka, Izabelin, Kraśnica, Laskówiec, Lichen Stary, Łężyn, Maliniec, Mieczysławów, Międzylesie, Morzysław, Niesłusz, Pątnów, Rudzica, Sokółki, Wola Łaszczowa i Wola Podłężna[7]. Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[8].
Gminę Gosławice reaktywowano 1 stycznia 1973 roku w tymże powiecie i województwie[9]. 1 czerwca 1975 roku jednostka weszła w skład nowo utworzonego woj. konińskiego[10]. 15 stycznia 1976 roku gmina została zniesiona a jej obszar włączony do gmin Kazimierz Biskupi, Kramsk i Ślesin[11] oraz (łącznie z Gosławicami) do miasta Konina[12].
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. łódzkiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Liczba ludności z publikacji "Rocznik Demograficzny Polski", GUS 1975-1995
- ↑ Ciąg istnienia gminy: do 28 września 1954 oraz od 1 stycznia 1973 do 14 stycznia 1976
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1937 r. nr 46, poz. 350
- ↑ Dz.U. z 1947 r. nr 34, poz. 156
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92
- ↑ Dz.U. z 1976 r. nr 1, poz. 12
- ↑ Dz.U. z 1976 r. nr 1, poz. 13
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).