Gospodarka Indonezji

Gospodarka Indonezji
Ilustracja
Dżakarta, stolica Indonezji
Informacje ogólne
Waluta

rupia indonezyjska

Rok podatkowy

rok kalendarzowy

Organizacje gospodarcze

WTO, ASEAN, OPEC

Dane statystyczne
PKB (nominalny)

834,3 mld $ (2011)[1]

PKB (ważony PSN)

1121 mld $ (2011)

PKB per capita

4 700 $ (2011)[1]

Wzrost PKB

6,4% (2011)[1]

Struktura PKB

rolnictwo: 14,9%
przemysł: 46%
usługi: 39,1%

Inflacja

5,7% (2011)

Wymiana handlowa
Eksport

208,9 mld $ (2011)[1]

Import

172,1 mld $ (2011)[1]

Zatrudnienie
Siła robocza

117 milionów

Struktura zatrudnienia

rolnictwo: 38,3%
przemysł: 12,8%
usługi: 48,9%

Stopa bezrobocia

6,7% (2011)[1]

Wskaźniki jakości życia
Ludność poniżej progu ubóstwa

13,33% (2010)

Współczynnik Giniego

36,8 (2011)[1][2]

Finanse publiczne
Dług publiczny

24,5% PKB (2011)

Deficyt budżetowy

1,2% (2011)

Przychody budżetowe

134,3 mld $ (2011)

Wydatki budżetowe

144,1 mld $ (2011)

Gospodarka Indonezji jest największą gospodarką regionu Azji Południowo-Wschodniej. Opiera się głównie na przemyśle (46% PKB w 2011), choć rolnictwo także odgrywa dużą rolę (38% zatrudnienia w 2011). Indonezja, jako jedna z największych gospodarek wschodzących, jest członkiem G20[3]. Wchodzi także w skład regionalnych ugrupowań gospodarczych Azji Południowo-Wschodniej: ASEAN i APEC. Indonezja była członkiem OPEC, jednak w styczniu 2009 zawiesiła członkostwo, gdyż w 2004 stała się importerem netto ropy naftowej i wciąż rośnie jej uzależnienie od importu tego surowca. Wydobycie ropy naftowej i gazu ziemnego prowadzą koncerny międzynarodowe i państwowa firma Pertamina, głównie na Sumatrze, Borneo i Jawie. Eksport gazu ziemnego do Japonii (w formie gazu skroplonego). Produkcja ropy naftowej na poziomie 934 kb/d (2007) i cyny.

Przemysł

Ze względu na wysoki poziom wzrostu gospodarczego, Indonezja zaliczana jest do grupy azjatyckich tygrysów.

Rolnictwo

Na wyspach indonezyjskich panują warunki wilgotne, tworzące lasy równikowe, stąd możliwości rozwiniętej uprawy są dość ograniczone.

Indonezja jest krajem raczej rolniczym, odgrywającym ważną rolę w gospodarce światowej jako dostawca kauczuku, kakao (w czwórce największych producentów na świecie), pieprzu, chininy. Gospodarka rolno-plantacyjna daje około 60% dochodu narodowego. Trudny teren do zagospodarowania daje Indonezji możliwości uprawy niecałych 15% powierzchni kraju. Głównymi uprawami są ryż, drzewo kauczukowe, herbata, tytoń, różne egzotyczne przyprawy, palma oleista itp.

Emisja gazów cieplarnianych

Emisja równoważnika dwutlenku węgla z Indonezji wyniosła w 1990 roku 425,285 Mt, z czego tylko 162,749 Mt stanowił dwutlenek węgla. W przeliczeniu na mieszkańca emisja wyniosła wówczas 0,897 t dwutlenku węgla, a w przeliczeniu na 1 dolar PKB 194 kg. Od tego czasu emisje gazów cieplarnianych rosną, a emisja dwutlenku węgla pod koniec XX w. przekroczyła emisje metanu i potem stanowiła mniej więcej połowę całej emisji. Na trzecim miejscu są emisje podtlenku azotu. Wzrost emisji dwutlenku węgla nastąpił we wszystkich grupach źródeł. W latach 90. główną branżą odpowiedzialną za nią było spalanie przemysłowe inne niż energetyczne, ale w drugiej dekadzie to właśnie energetyka stała się głównym emitentem, a niewiele ustępował jej transport. W 2018 emisja dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego wyniosła 557,528 Mt, co odpowiadało za 1,5% światowej emisji, a w przeliczeniu na mieszkańca 2,09 t i w przeliczeniu na 1 dolar PKB 179 kg[4].

Handel zagraniczny

Indonezyjskimi towarami eksportowymi są: surowce energetyczne (ropa naftowa, gaz ziemny, węgiel), tworzywa sztuczne, kauczuk i wyroby z kauczuku, maszyny i urządzenia mechaniczne i elektryczne, materiały i wyroby włókiennicze, produkty przemysłu chemicznego obuwie i galanteria, drewno i wyroby z drewna[5].

Przypisy

  1. a b c d e f g CIA: Indonesia overview. [w:] The World Factbook [on-line]. [dostęp 2012-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 maja 2016)]. (ang.).
  2. Global Peace Index: Global Peace Index 2008 for Indonesia. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-01)]. (ang.).
  3. What is the G-20. g20.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-04)]., www.g20.org. data dostępu 2009-11-24
  4. Indonesia, [w:] F. Monforti-Ferrario i inni, Fossil CO2 and GHG emissions of all world countries. 2019 report - Study [pdf], Luksemburg: Publications Office of the European Union, 2019, s. 12, 128, DOI10.2760/687800, ISBN 978-92-76-11100-9 (ang.).
  5. Ministerstwo Gospodarki: INDONEZJA. [dostęp 2013-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-22)].
Eksport Indonezji w 2006 według krajów
Zbiory herbaty, Bogor, Jawa zachodnia

Media użyte na tej stronie

LocationAsia.png
World map depicting Asia
JalanJenderalSudirmanJakarta.jpg
Autor: Sanko, Licencja: CC BY-SA 3.0
A view of Jalan Jenderal Sudirman, Jakarta
2006Indonesian exports.PNG
(c) Anwar saadat z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
This bubble map shows the global distribution of Indonesian exports in 2006 as a percentage of the top market (Japan - $22,014,600,000).

This map is consistent with incomplete set of data too as long as the top producer is known. It resolves the accessibility issues faced by colour-coded maps that may not be properly rendered in old computer screens.

Data was extracted on 17th September 2007 from http://www.imfstatistics.org/DOT

Based on :Image:BlankMap-World.png
Harvesting tea in Bogor, West Java.jpg
Autor: Danumurthi Mahendra from Jakarta, Indonesia, Licencja: CC BY 2.0
They knew we were coming. "Come here, Mister" in perfect English. After taking some shots, they asked for tips, I gave them $2. EOS-1N HS, EF 28-135mm f/3.5-4.5, Kodak EBX