Government Commissions: BBC Sessions 1996–2003

Government Commissions: BBC Sessions 1996–2003 – trzeci album kompilacyjny szkockiego zespołu Mogwai. Został wydany 21 lutego 2005 roku w Europie (jako CD) i dzień później w Stanach Zjednoczonych jako CD i podwójny LP^[1].

Historia i muzyka albumu

Utwory zebrane na albumie pochodzą z różnych sesji nagraniowych, rejestrowanych w latach 1996–2003 w Radiu BBC pod kierunkiem Johna Peela i Steve’a Lamacqa^[2]. Zespół wybrał na kompilację po dwa utwory z każdego swojego albumu (z wyjątkiem Rock Action, z którego pojawil się jedynie „Secret Pint”) oraz utwory z EP-ek z połowy lat 90. Takie utwory jak „Superheroes of BMX” i „New Paths to Helicon Pt I” z EP-ki 4 Satin ukazują oszczędne, wydłużone, wczesne dokonania zespołu, podczas gdy „Hunted By a Freak” i „Stop Coming to My House” (z albumu Happy Songs for Happy People), zamykające Government Commissions, są bujne i błyskotliwe^[3].

Lista utworów

Podwójny LP

Lista według Discogs^[4]:

Odbiór

Opinie krytyków

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic[3]
Drowned in Sound[6]	10/10
Metacritic[7]	79/100
Pitchfork[8]	8.0/10
PopMatters[9]	8/10
Porcys[10]	6.2/10
RYM[11]	3.74/5
Sputnikmusic[12]	3.5/5

Album zyskał na ogół przychylne recenzje^[7].

W ocenie Mike’a Divera z magazynu Drowned in Sound „wprawdzie utwory nie są ułożone chronologicznie, ale ich chaotyczne sekwencjonowanie tylko im dodaje, a nie odbiera poczucie spójności: „Hunted By A Freak” (…) przechodzi bez wysiłku w „R U Still In 2 It?”, który z kolei wpada z zapartym tchem w „New Paths To Helicon Part II”. Co prawda utwory brzmią jak szkice do imponującego, większego obrazu, który ma nadejść, gdy zestawi się je z tak tytanicznymi wysiłkami jak „Like Herod” - tak oszałamiająco bezkompromisowym, że osobiste słuchawki stereo na całym świecie muszą eksplodować w pewnym momencie jego 18-minutowego trwania - ale nie są one w żaden sposób przestarzałe, gdy porówna się je z, powiedzmy, najwcześniejszymi dokonaniami takich zespołów jak Tortoise i – odważmy się wypowiedzieć jego nazwę – Slint. Jakbym słyszał najlepsze best of, jakie kiedykolwiek istniało” – konkluduje recenzent dając kompilacji maksymalną ocenę – 10^[6].

Według Joe Tangariego z magazynu Pitchfork Government Commissions, kompilacja obejmująca całą historię sesji nagraniowych BBC, daje lepszy pogląd na twórczość zespołu, niż jego albumy studyjne: „obracająca się wokół miażdżącego, intensywnie trzewnego, 18-minutowego wykonania „Like Herod”, które powala na łopatki i tak już niesamowitą wersję z oryginalnego albumu, Niechronologiczna lista utworów podkreśla spójność twórczości zespołu i daje Mogwai szansę na pokazanie, że jakość późniejszych utworów, takich jak „Cody” z Come On Die Young czy „Secret Pint” z Rock Action, jest porównywalna z wcześniejszymi, bardziej uznanymi utworami, takimi jak „R U Still In 2 It” z Young Team czy „Superheroes of BMX” z EP-ki 4 Satin”^[8].

„Like Herod” zwrócił również uwagę zespołu redakcyjnego PopMatters: „rozszerzona, 18-minutowa, demoniczna wersja”, która nadchodzi po 30-minutowym okresie przygotowawczym”. Dając mu ocenę 8 redakcja podsumowuje iż „ten post-rockowy zespół z Glasgow jest tak mile widziany raz za razem, album po albumie. Wykazując się zręcznością i sporą dozą odwagi, nagrania te ukazują Mogwai wciąż rozwijający się na naszych oczach. A to całkiem nieźle jak na zespół, który obecnie pracuje nad swoim piątym długogrającym albumem^[9].

Zdaniem Heather Phares z AllMusic „kolejność utworów albumu podkreśla mistrzostwo zespołu w dynamice. Album rozwija się od subtelnie napiętych utworów takich jak „R U Still In 2 It” i „Kappa” do centralnego punktu albumu, 18-minutowej wersji „Like Herod”, która ukazuje napiętą ciszę i piękny, okropny gitarowy chaos, a następnie kończy się bardziej refleksyjnymi utworami. Government Commissions sprawdza się tak dobrze, że może również pełnić rolę kolekcji największych przebojów Mogwai – czego nie można powiedzieć o wielu innych kompilacjach koncertowych”^[3].

Listy tygodniowe

Przypisy