Grácia Kerényi

Grácia Kerényi

Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1925 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 1985 Budapeszt
Odznaczenia

Tablica pamiątkowa w budapesztańskiej dzielnicy Óbuda

Grácia Kerényi (ur. 9 kwietnia 1925 w Budapeszcie^[1], zm. 7 kwietnia 1985 tamże^[2]) – węgierska poetka, tłumaczka, popularyzatorka i badaczka literatury polskiej.

Życiorys

Była córką Károlyego Kerényiego^[2].

W latach 1944-1945 przebywała w obozie koncentracyjnym za działalność w ruchu oporu; tam nauczyła się języka polskiego.

Absolwentka filozofii na jednej z budapesztańskich uczelni w 1949. W 1970 uzyskała stopień doktora na Uniwersytecie Warszawskim.

Tłumaczyła twórczość m.in. Brunona Schulza, Igora Newerlego, Jerzego Szaniawskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Sławomira Mrożka. Redagowała antologie literatury polskiej.

Uhonorowana odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” w 1970, nagrodą ZAiKS-u w 1976^[1] oraz Nagrodą Polskiego PEN Clubu za przekład z literatury obcej na język polski w 1980^[3].

Wybrane prace w języku polskim^[1]

• Recepcja twórczości M. Konopnickiej na Węgrzech (1960)
• Polski dramat na Węgrzech 1945-65 w Studia z dziejów polsko-węgierskich stosunków literackich i kulturalnych (1969)
• Odtańcowywanie poezji, czyli Dzieje teatru Mirona Białoszewskiego (1973)

Wybrane przekłady^[1]

• Noce i dnie Marii Dąbrowskiej
• Dożywocie Aleksandra Fredry
• Pierwszy dzień wolności Leona Kruczkowskiego

Przypisy

Bibliografia

• Kerényi Grácia. W: Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny. red. Julian Krzyżanowski, Czesław Hernas. T. 1: A-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991. ISBN 83-01-05368-2.