Grażyna Brodzińska

Grażyna Brodzińska

Data i miejsce urodzenia	3 maja 1951 Kraków
Typ głosu	sopran
Gatunki	operetka
Zawód	solistka operetkowa, aktorka
Aktywność	od 1970
Odznaczenia
Strona internetowa

Grażyna Brodzińska na scenie

Grażyna Brodzińska, właśc. Grażyna Szymaszkiewicz^[1] (ur. 3 maja 1951 w Krakowie^[2]) – polska śpiewaczka operetkowa, musicalowa oraz operowa (sopran) i aktorka.

Życiorys

Jest córką śpiewaczki Ireny Brodzińskiej i reżysera Edmunda „Waydy” Szymaszkiewicza. Jej bratanicą jest Natalia Brodzińska, śpiewaczka i skrzypaczka^[3].

Absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego im. Mieszka I w Szczecinie^[4]. Po ukończeniu nauki w szkole baletowej trafiła do Studia Wokalno-Aktorskiego Danuty Baduszkowej w Gdyni. Śpiewu uczyła ją profesor Zofia Janukowicz-Pobłocka. Później w doskonaleniu wokalnego warsztatu przez dziesięć lat pomagali jej Urszula Trawińska-Moroz i Ryszard Karczykowski. Na scenie zadebiutowała w 1970 podczas studiów w Gdyni.

W latach 1969–1976 pracowała w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W późniejszych latach śpiewała w Teatrze Muzycznym w Szczecinie. Była solistką Operetki Warszawskiej i Teatru Muzycznego Roma w Warszawie. Od roku 2002 współpracuje między innymi z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Nagrała trzy recitale telewizyjne. Koncertuje w Polsce i za granicą. Brała udział w cyklu telewizyjnym Z batutą i humorem Macieja Niesiołowskiego.

W 2019 dołączyła do obsady serialu Barwy szczęścia grając pianistkę Arletę Banach^[5].

Repertuar

Śpiewa repertuar operetkowy, operowy, musicalowy i piosenki ze światowego repertuaru. Współpracuje z wieloma krajowymi orkiestrami filharmonicznymi i operowymi. Dokonała licznych nagrań telewizyjnych i radiowych.

Występowała gościnie przed publicznością Stanów Zjednoczonych, Kanady, Francji, Austrii, Anglii, Włoch, Belgii, Izraela, Holandii oraz Australii. W Kammeroper w Wiedniu śpiewała partię Eurydyki w operetce Offenbacha Orfeusz w piekle oraz partię Zerliny w operze Mozarta „Don Giovanni”. W Teatrze Wielkim w Warszawie śpiewała gościnnie partię Adeli w „Zemście nietoperza” Straussa i partię Kasi w operze Kamieńskiego „Nędza uszczęśliwiona”. Ma w swoim dorobku artystycznym wiele głównych ról w przedstawieniach muzycznych.

Co roku śpiewa na Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Dyrektor artystyczny tego festiwalu, Bogusław Kaczyński powiedział o niej: Prezentuje najwyższy kunszt sztuki wokalnej. Obdarzona urodą, wdziękiem, scenicznym temperamentem, śpiewa, tańczy, czaruje publiczność teatralną i filharmoniczną.

Nagrody

W 2000 odebrała statuetkę Ariona przyznawaną przez Sekcję Teatrów Muzycznych ZASP-u z okazji Dnia Artysty Śpiewaka. W 2006 otrzymała Złotą Myśl – nagrodę dla zasłużonych w dziedzinie kultury i nauki^[6].

W 2004 odebrała certyfikat złotej płyty za sprzedaż albumu pt. Śpiewaj, kochaj^[7].

W 2007 uhonorowana Srebrnym, a w 2015 Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[8].

Życie prywatne

Żona aktora Damiana Damięckiego.

Dyskografia

• 2008, Sway – Kołysz mnie, Grażyna Brodzińska, „Krakowska Młoda Fliharmonia” pod dyrekcją Tomasza Chmiela
• 2002, Śpiewaj, kochaj, Grażyna Brodzińska
• 1999, Najpiękniejsze kolędy, Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Ryszard Morka
• 1998, Pardon Madame, Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Maciej Niesiołowski i Orkiestra Sinfonietta Bydgoska
• 1997, Jestem zakochana – 12 najpiękniejszych arii operetkowych, Grażyna Brodzińska, Orkiestra Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Macieja Niesiołowskiego

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Grażyny Brodzińskiej
• Grażyna Brodzińska w bazie TerazTeatr.pl