Grażyna Pańko

Grażyna Pańko
Data i miejsce urodzenia

1948
Wrocław

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia szkolnictwa, historia XX w., stosunki polsko-czechosłowackie w okresie międzywojennym
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1981

Habilitacja

28 kwietnia 1997

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Grażyna Pańko (ur. 1948 r. we Wrocławiu[1]) – polska historyk, specjalizująca się w dydaktyce historii, historii szkolnictwa, historii XX wieku, stereotypach etnicznych oraz stosunkach polsko-czechosłowackich w okresie międzywojennym; nauczycielka akademicka związana z Uniwersytetem Wrocławskim[2].

Życiorys

Urodziła się w 1948 roku we Wrocławiu, z którym związała całe swoje życie prywatne i zawodowe. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuowała swoją edukację w I Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu, które ukończyła w 1966 roku pomyślnie zdając egzamin maturalny w 1966 roku. Następnie podjęła studia na kierunku historia na Uniwersytecie Wrocławskim. Zakończyła je w 1971 roku zdobywając dyplom magistra na podstawie pracy pt. Anglia wobec rokoszu Zebrzydowskiego (1606–1609), napisanej pod kierunkiem prof. Władysława Czaplińskiego[1]. W tym samym roku rozpoczęła pracę na swojej macierzystej uczelni. Po utworzeniu w 1972 roku Zakładu Dydaktyki Historii została w nim asystentką[3]. W 1981 roku uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie rozprawy pt. Szkolnictwo polskie w Czechosłowacji w okresie międzywojennym (1918–1938), której promotorem był prof. Karol Fiedor[4]. 1 września 1986 roku objęła kierownictwo w Zakładzie Dydaktyki Historii[3]. W 1997 roku Rada Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego nadała jej stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii o specjalności historia najnowsza na podstawie pracy pt. Polska i Polacy w czeskiej opinii publicznej w okresie międzywojennym[5]. W 2002 roku otrzymała stanowisko profesora nadzwyczajnego[1].

Dorobek naukowy

Specjalnością naukową Grażyny Pańko jest historia Polski i powszechna XX wieku oraz metodyka nauczania historii. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół problematyki związanej z dydaktyką historii i historii wychowania, badań nad stereotypami etnicznymi i szeroko pojętą historią kultury, zwłaszcza w okresie międzywojennym oraz stosunkami polsko-czeskimi, zwłaszcza w XX wieku. Prowadziła prace nad bibliografią historii Śląska oraz bibliografią sztuki śląskiej[1]. Do jej najważniejszych prac należą[6]:

  • Bibliografia historii Śląska za lata 1976–1980, Wrocław 1994; główny redaktor.
  • Bibliografia historii Śląska za lata 1981–1985, Wrocław 1991; główny redaktor.
  • Bibliografia historii Śląska za lata 1986–1987, Wrocław 1993; główny redaktor.
  • Polska i Polacy w czeskiej opinii publicznej w okresie międzywojennym, Wrocław 1996.
  • Bibliografia historii Śląska 1990–1991, Wrocław-Opava 2000; współautor.
  • Korelacja - integracja wiedzy – szansa dla ucznia, Wrocław 2006.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Biografia Grażyny Pańko na stronie Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego [on-line] [dostęp: 2.01.2014]
  2. ↑ Dr hab. Grażyna Pańko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-12-30].
  3. ↑ a b Historia Zakładu Dydaktyki Historii i WOS [on-line] [dostęp: 2.01.2014]
  4. ↑ Doktoraty na Instytucie Historycznym UWr w latach 1980-2007. hist.uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. [on-line] [dostęp: 31.12.2013]
  5. ↑ Polska i Polacy w czeskiej opinii publicznej w okresie międzywojennym w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2013-12-31].
  6. ↑ Dane na podstawie Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu, stan na XII 2013 roku

Linki zewnętrzne