Grażyna Przybylska-Wendt

Grażyna Przybylska-Wendt
Data i miejsce urodzenia13 stycznia 1935
Chojnice
Data i miejsce śmierci7 stycznia 2020
Płock
Zawód, zajęcielekarka
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Grażyna Przybylska-Wendt (ur. 13 stycznia 1935 w Chojnicach, zm. 7 stycznia 2020 w Płocku) – polska lekarka, działaczka opozycji w PRL, członek prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w 1981.

Życiorys

Urodziła się 13 stycznia 1935 r. w Chojnicach[1]. Uczęszczała do szkół w Krakowie, a potem w Białymstoku, gdzie zdała maturę. Była absolwentką kierunku lekarskiego na Akademii Medycznej w Łodzi i przez 16 lat była wykładowcą na Wojskowej Akademii Medycznej w tym mieście[2]. Uzyskała doktorat w dziedzinie nauk medycznych i specjalizację z anestezjologii i medycyny sądowej[1]. Od 1973 r. wraz z mężem mieszkała i pracowała w Płocku jako zastępca ordynatora anestezjologii i intensywnej terapii[2].

Od września 1980 r. działała w NSZZ „Solidarność”, organizując m.in. struktury związku w swoim szpitalu[2] i w sektorze ochrony zdrowia[1]. W 1981 r. została delegatką na I Krajowy Zjazd Delegatów „Solidarności” w Gdańsku[2], gdzie została wybrana jako jedyna kobieta do prezydium Komisji Krajowej[1] (liczącej 107 osób), w którym odpowiadała za branże ochrony zdrowia, oświaty i kultury[2]. Po ogłoszeniu stanu wojennego została internowana 13 grudnia 1981 r.[1] po obradach w Stoczni Gdańskiej z całą Komisją Krajową[2] – najpierw w Strzebielinku, a potem Bydgoszczy, Gołdapi i Darłówku. Z internowania została zwolniona w marcu 1982 r.[1] i wróciła do pracy w szpitalu. Z czasem zaczęła działać w podziemnych strukturach „Solidarności” i w latach 1986–1989 szefowała Zarządowi Organizacji Regionu Płockiego „Solidarności”. Sprzeciwiała się porozumieniom Okrągłego Stołu[2].

Od 1989 r. weszła w skład Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego[1] jako jedna z jego założycieli i jedyna kobieta w zarządzie oraz radzie naczelnej tej partii[2]. W latach 1990–1994 była wiceprzewodniczącą rady miejskiej Płocka[1] z listy ZChN. W 1990 r. przeszła na emeryturę[2]. W latach 2000–2007 udzielała się w organizacji Caritas Diecezji Płockiej – Hospicjum Domowe i Hospicjum Stacjonarne[1].

Autorka sztuki teatralnej trzynasty dwunasty o internowanych kobietach i bohaterka filmu Życie solidarnością pisane[2].

Była żoną laryngologa Jana Wendta[2]. Zmarła 7 stycznia 2020 r.[3] Została pochowana 11 stycznia 2020 r. na Cmentarzu Komunalnym w Płocku[4].

Odznaczenia

Przypisy