Grażyna Zasacka

Grażyna Zasacka
Grażyna
strzelec strzelec
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

Zgrupowanie „Radosław”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941)

Grażyna Zasacka ps.Grażyna” (ur. 2 lutego 1922 w Warszawie[1], zm. ok. 24 września 1944 tamże) – sanitariuszka, łączniczka, w powstaniu warszawskim służąca w III plutonie „Felek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka” Zgrupowania „Radosław” Armii Krajowej.

Życiorys

Córka Ludomira i Bogny z domu Majewska. Podczas okupacji niemieckiej działała w polskim podziemiu zbrojnym. Pod koniec czerwca i w lipcu 1944 roku brała udział w konspiracyjnym szkoleniu „Par II” (w „Bazie Leśnej”)[2], które odbyło się w Puszczy Białej w rejonie Wyszkowa. Początkowo, wraz z m.in. Marią Swierczewską, Anną Zakrzewską, Marią E. Więckowską, Dorotą Łempicką, Anną Wajcowicz i Zofią Kasperską, służyła w 2. drużynie plutonu żeńskiego „Oleńka” dowodzonego przez Zofię Krassowską (ps. „Zosia Duża”), lecz na czas powstania została przydzielona do plutonu „Felek”.

11. dnia powstania warszawskiego wraz z pięcioma żołnierzami (Jerzy Gawin, Andrzej Samsonowicz, Jerzy Rządkowski, Tadeusz Sumiński, Wojciech Markowski) i dwiema sanitariuszkami (Irena Kołodziejska, Stefania Grzeszczak), została odcięta od batalionu podczas walk w obronie cmentarzy wolskich. Grupa ta, po stratach, w dniach następnych przeszła do Kampinosu, stamtąd na Żoliborz, później zaś, przechodząc kanałami na Stare Miasto dotarła do swego oddziału. Następnie, wraz z nim, znalazła się na Czerniakowie.

Na Powązkach Wojskowych. Nazwisko Zasackiej w ostatnim rzędzie

Grażyna Zasacka została rozstrzelana przez żołnierzy niemieckich ok. 24 września 1944[3] na Woli. Miała 22 lata. Wraz z nią zginęły tego dnia m.in. Irena Kowalska-Wuttke i Krystyna Niżyńska. Symboliczna mogiła Zasackiej znajduje się na Powązkach Wojskowych obok kwater żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka”.

Została odznaczona Krzyżem Walecznych.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
  2. Kartki z Powstania Warszawskiego. [dostęp 2007-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)].
  3. Andrzej Wolski "Jur": Walki Batalionu "Zośka" na Czerniakowie. [dostęp 2013-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-05)].

Media użyte na tej stronie

Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
POL Krzyż Walecznych (1941) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
2 kompania Rudy Zoska Powazki.jpg
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Zuska (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
ściana z nazwiskami poległych w powstaniu żołnierzy batalionu "Zośka", Powązki Wojskowe w Warszawie (fragment z nazwiskami powstańców z 2. kompanii "Rudy") (fot Zu)
PL Epolet szer.svg
Naramiennik szeregowca Wojska Polskiego (1919-39).