Gradient stężeń roztworów

Gradient stężeń roztworów – wielkość określająca zmiany stężenia roztworu w przestrzeni. Procesy zachodzące zgodnie z gradientem stężeń nie wymagają dostarczenia energii (procesy bierne). Jeśli proces przebiega wbrew gradientowi stężeń nazywany jest aktywnym i wymaga dostarczenia energii.

Dyfuzja prosta jest procesem biernym gdyż zachodzi zgodnie z gradientem stężeń. Przykładem dyfuzji prostej jest osmoza. Procesem biernym jest także dyfuzja wspomagana, która zachodzi za pośrednictwem przenośników, ale w kierunku zgodnym z gradientem stężeń (np. dyfuzja przez błonę komórkową za pomocą białek nośnikowych[1]).

Przykładem procesu aktywnego jest natomiast odwrócona osmoza, której przykładem z kolei jest transport jonów sodu i potasu przez błonę komórkową z użyciem mechanizm tzw. pompy sodowo-potasowej.

Przypisy

  1. ↑ Materiały do kursu cytobiologii medycznej: Błony komórkowe. Katedra Histologii, Uniwersytet Jagielloński, 2007-10-10. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-05)].

Bibliografia

  • Biofizyka, red.: F.Jaroszyk, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002.

Zobacz też