Graham Taylor

Ten artykuł od 2017-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Graham Taylor
Data i miejsce urodzenia	15 września 1944 Worksop
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 2017 Kings Langley
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1962–1968 Grimsby Town 189 (2) 1968–1972 Lincoln City 150 (1) W sumie: 339 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1972–1977 Lincoln City 1977–1987 Watford FC 1987–1990 Aston Villa 1990–1993 Anglia 1994–1995 Wolverhampton Wanderers 1996 Watford FC 1997–2001 Watford FC 2002–2003 Aston Villa

Graham Taylor OBE (ur. 15 września 1944 w Worksop, w hrabstwie Nottinghamshire, zm. 12 stycznia 2017)^[1] – angielski piłkarz i trener piłkarski.

Po dziesięciu latach pracy w Watford FC, który w sezonie 1983–1984 doprowadził do wicemistrzostwa Anglii, w 1990 roku został selekcjonerem reprezentacji Anglii. Brał z nią udział w Mistrzostwach Europy 1992. Po przegranych eliminacjach do Mundialu 1994 w październiku 1993 został zdymisjonowany. Później bez większych sukcesów prowadził Wolverhampton Wanderers, ponownie Watford i Aston Villę.

Kariera piłkarska

Był utalentowanym pomocnikiem klubów niższych lig Grimsby Town F.C. i Lincoln City F.C. W 1972 roku z powodu przewlekłej kontuzji biodra musiał zakończyć piłkarską karierę. Miał wówczas 28 lat.

• 1962-68 – Grimsby Town F.C.
• 1968-72 – Lincoln City F.C.

Kariera szkoleniowa

Już w wieku 21 lat zdobył dyplom trenera pierwszej klasy. Po przedwczesnym zakończeniu sportowej przygody został szkoleniowcem Lincoln City, który w 1976 roku wprowadził do trzeciej ligi.

Rok później przejął obowiązki pierwszego trenera Watford FC. W ciągu pięciu lat przeprowadził klub należący do znanego piosenkarza Eltona Johna z trzeciej do pierwszej ligi. W pierwszym sezonie w ekstraklasie zespół zajął drugie miejsce, tuż za Liverpool FCem. W 1984 roku Taylor awansował z nim także do finału Pucharu Anglii, w którym przegrał 0:2 z Evertonem.

Po dziesięciu latach pożegnał się z Watford i zdecydował się przyjąć ofertę z Aston Villi, która właśnie spadła z pierwszej ligi. Już w pierwszym sezonie spędzonym na Villa Park Taylor świętował powrót do ekstraklasy.

W lipcu 1990 roku został wybrany na selekcjonera reprezentacji Anglii. Taylor wywalczył z drużyną narodową awans do Mistrzostw Europy 1992, ale podczas tego turnieju Anglicy zaprezentowali się słabo. Zespół, o którego obliczu decydowali podopieczny Taylora z Aston Villi David Platt i grający po raz ostatni na wielkim turnieju Gary Lineker, zremisował bezbramkowo dwa pierwsze mecze (z Danią i Francją), a w ostatnim spotkaniu uległ 1:2 Szwecji i musiał wracać do domu już po fazie grupowej. Selekcjoner stał się obiektem zajadłej krytyki prasy, która wypominała mu językowe gafy i brak ufności w umiejętności Linekera, którego w meczu z gospodarzami imprezy zdjął z boiska już po sześćdziesięciu dwu minutach. Mimo sprzeciwu dziennikarzy i kibiców Taylor pozostał na swoim stanowisku i rozpoczął przygotowania do eliminacji do Mundialu 1994. Jednak nie potrafił poprawić stylu gry drużyny i w efekcie Anglicy dali się wyprzedzić w grupie kwalifikacyjnej Norwegom i Holendrom. Pierwszy raz od 1978 roku Synów Albionu zabrakło w finałach mistrzostw świata. Taylor w październiku 1993 roku musiał ustąpić z zajmowanego stanowiska na rzecz Terry’ego Venablesa.

Szybko znalazł pracę w Wolverhampton Wanderers, ale szybko został zwolniony. Od 1996 przez kolejnych pięć lat ponownie związany był z Watford FC, w którym najpierw przez rok pełnił obowiązki dyrektora technicznego. Już jako szkoleniowiec w sezonie 1997–1998 wprowadził klub do drugiej ligi, a rok później świętował awans do ekstraklasy. Jednak zespół nie zdołał się w niej utrzymać.

Od 2002 do 2003 roku Taylor prowadził jeszcze Aston Villę Birmingham, z którą zajął szesnastce miejsce w ekstraklasie. Po zakończeniu tego sezonu ogłosił zakończenie kariery szkoleniowej.

Ostatnio był wiceprezesem pierwszoligowego Scunthorpe United.

• 1972–1977 – Lincoln City
• 1977–1987 – Watford FC
• 1987–1990 – Aston Villa
• 1990–1993 – reprezentacja Anglii
• 1994–1995 – Wolverhampton Wanderers
• 1996–1997 – Watford FC, dyrektor techniczny
• 1997–2001 – Watford FC
• 2002–2003 – Aston Villa

Sukcesy szkoleniowe

• awans do trzeciej ligi w sezonie 1975–1976 z Lincoln City
• awans z trzeciej do pierwszej ligi, wicemistrzostwo Anglii 1984 oraz finał Pucharu Anglii 1984, a także awans do drugiej ligi w sezonie 1997-98 oraz awans do ekstraklasy w sezonie 1998–1999 z Watford FC
• awans do Euro 1992 i start w tym turnieju (zakończony odpadnięciem po fazie grupowej) z reprezentacją Anglii

Przypisy

Selekcjonerzy reprezentacji Anglii Winterbottom (1946–62) Ramsey (1963–74) Mercer (1974[A]) Revie (1974–77) Greenwood (1977–82) Robson (1982–90) G. Taylor (1990–93) Venables (1993–96) Hoddle (1996–99) Keegan (1999–2000) Wilkinson (2000[A]) P. Taylor (2000–01[A]) Eriksson (2001–06) McClaren (2006–07) Capello (2008–12) Pearce (2012[A]) Hodgson (2012–16) Allardyce (2016) Southgate (od 2016) ↑ a b c d tymczasowo

Skład reprezentacji Anglii na Euro 1992 1 Woods 2 Curle 3 Pearce 4 Keown 5 Walker 6 Wright 7 Platt 8 Steven 9 Clough 10 Lineker 11 Sinton 12 Palmer 13 Martyn 14 Dorigo 15 Webb 16 Merson 17 Smith 18 Daley 19 Batty 20 Shearer trener: Taylor