Granat M67

M67

Granat odłamkowy M67.
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Przeznaczenie	granat obronny
Data konstrukcji	Późne lata 50.
Lata produkcji	1968 – obecnie
Dane techniczne
Długość	90 mm
Średnica	64 mm
Masa	400
Materiał wybuchowy	stop heksogenu i trotylu (Composition B), 180 g
Typ zapalnika	M213
Opóźnienie	4 – 5 s
Zasięg rzutu	35 m
Promień rażenia	15 m eksplozja, do ok. 250m odłamki
Użytkownicy
Argentyna, Kanada, Salwador, Malezja, Malta, Nowa Zelandia, Nikaragua, Filipiny, Arabia Saudyjska, Turcja, Stany Zjednoczone

Granaty ćwiczebne M69

M67 – amerykański granat obronny używany przez United States Armed Forces (pol. Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych). M67 to zmodernizowana wersja granatu M33, wyposażona w dodatkowy spinacz zabezpieczający. Granat zastępuje konstrukcje M26 używane podczas Wojny koreańskiej i Wojny wietnamskiej oraz starsze granaty MK 2 używane od I Wojny Światowej.

Opis konstrukcji

M67 posiada kulistą, stalową skorupę zawierającą 180 gramów materiału wybuchowego Composition B. Wykorzystuje pirotechniczny zapalnik opóźniający M213 montowany do granatu na stałe. Granat M67 waży 400 gramów i jest wyposażony w spinacz zabezpieczający przed przypadkowym wyciągnięciem zawleczki przez użytkownika. Stanowi ona zabezpieczenie przed odskoczeniem dźwigni bezpieczeństwa, tzw. łyżki, na granacie i zwolnieniu przy tym montowanego na sprężynie zbijaka, który inicjuje zapłon zapalnika.^[1]

M67 jest zwykle nazywany "granatem baseballowym" ze względu na swój kształt przypominający piłkę baseballową, którą łatwo i wygodnie rzucić.^[2] Według oszacowań US Army średnia cena pojedynczego granatu M67 to około 45 dolarów amerykańskich.^[3]

Granat może zostać rzucony na 30-35 metrów przez przeciętnego żołnierza. Po zwolnieniu "łyżki" i odpaleniu zapalnika detonacja głównego ładunku wybuchowego następuje w okresie od 4 do 5 sekund. Odłamki powstające z rozerwania stalowej skorupy rażą cele w odległości 15 metrów i wywołują śmiertelne obrażenia dla osób znajdujących się do 5 metrów od miejsca eksplozji. Dane te są jednak czysto teoretyczne, gdyż część odłamków z granatu może zostać wyrzucona dalej i stanowić zagrożenie nawet na dystansie 250 metrów.^[4]

Inne warianty

Granat odłamkowy M33

M33 to oficjalny następca granatu M26. Był identyczny z M67, lecz brakowało mu spinacza zabezpieczającego, który znalazł miejsce na dźwigni bezpieczeństwa przy M67.

Granat odłamkowy M68

Zmodyfikowany wariant granatu M67, wyposażony w zapalnik uderzeniowy M217 i spinacz zabezpieczający na dźwigni bezpieczeństwa. Zapalnik uzbraja się w czasie do 2 sekund od momentu odskoczenia "łyżki" po czym detonuje materiał wybuchowy przy uderzeniu granatu w przeszkodę. Zapalnik ma dodatkową funkcję automatycznego zdetonowania ładunku po upływie 3-7 sekund od uzbrojenia na wypadek, gdyby uderzenie granatu nie wywołało eksplozji. Specyfikacja i oznaczenia na skorupie są bliźniacze do M67 z tą różnicą, że jego zapalnik i dźwignia bezpieczeństwa są pomalowane na czerwono, co wskazuje na umieszczenie w nim zapalnika uderzeniowego i łatwiejsze odróżnienie od standardowych wersji granatu.

Granaty odłamkowe M33A1 i M59

Poprzednicy M68, bazują na skorupie z granatów M33, są wyposażone w zapalnik uderzeniowy M217 bez dodatkowej klamry bezpieczeństwa na łyżce. Czerwone oznaczenie jest identyczne z wariantem M68.

Granat ćwiczebny M69

M69 jest ćwiczebnym granatem pozbawionym głównego ładunku wybuchowego. Służy do bezpiecznego ćwiczenia obsługi i rzucania granatów M67 przez żołnierzy. Zapalnik w przeciwieństwie do bojowych wariantów jest wkręcany w korpus, umożliwiając przy tym jego wymianę po każdym użyciu. Po odpaleniu zapalnika i upływie 4-5 sekund granat generuje huk i niedużą ilość białego dymu, porównywalną do wybuchu małej petardy. Daje to możliwość łatwej lokalizacji miejsca, w które trafił dorzucony granat i symbolizuje jego prawidłowe uzbrojenie przez szkolonego żołnierza.

Dźwignia bezpieczeństwa i skorupa granatu M69 są pomalowane na niebiesko, co wskazuje na jego ćwiczebne przeznaczenie.

Użytkownicy

• Argentyna: Używany podczas Wojny o Falklandy-Malwiny przez Siły Zbrojne Argentyny.
• Kanada: Używany przez Kanadyjskie Siły Zbrojne; oznaczony jako Granat C-13.
• Salwador: Armia, siły powietrzne i marynarka wojenna.
• Malezja: Armia, siły powietrzne i marynarka wojenna.
• Malta: Używany przez Siły Zbrojne Malty.
• Nowa Zelandia: Siły zbrojne.
• Nikaragua: Siły zbrojne.
• Filipiny: Używany przez Filipińskie Siły Zbrojne i Filipińskie Narodowe Siły Akcji Specjalnych Policji.
• Arabia Saudyjska: Siły zbrojne.^[5]
• Turcja: Używany przez Tureckie Siły Zbrojne.^[6]
• Stany Zjednoczone: Główny odłamkowy granat ręczny Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych od lat sześćdziesiątych XX wieku.

Przypisy

Bibliografia

• AndrzejA. Ciepliński AndrzejA., RyszardR. Woźniak RyszardR., Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275 .