Granat R-42 Sidolówka

Sidolówka

Dane podstawowe
Państwo	Polskie Państwo Podziemne
Przeznaczenie	zaczepny
Data konstrukcji	1942
Lata produkcji	1942 – 1945
Dane techniczne
Wysokość	122 mm
Średnica	55 mm
Materiał wybuchowy	szedyt
Typ zapalnika	tarciowy
Opóźnienie	4,5 s
Użytkownicy
Polskie Państwo Podziemne

Konspiracyjna wytwórnia granatów „Sidolówka” we Lwowie

Sidolówka (używano także nazwy R-42) – polski ręczny granat zaczepny produkowany w warunkach konspiracyjnych przez wytwórnie Armii Krajowej.

Historia

Ręczny granat zaczepny Sidolówka został skonstruowany w 1942 roku przez Władysława Pankowskiego – pirotechnika pracującego przed wybuchem II wojny światowej w wytwórni amunicji nr 1 w forcie Bema w Warszawie.

Produkowano je od września 1942 roku. Granat oznaczono jako R-42, lecz przyjęła się nazwa Sidolówka od kształtu korpusu podobnego do puszki od „Sidolu” (środek do czyszczenia).

Granaty były produkowane do 1945 roku i łącznie wyprodukowano ich około 350 000 sztuk, przy czym w odróżnieniu od "Filipinki", która była produkowana tylko w Warszawie, produkowano je w kilku ośrodkach m.in. Warszawie, Kielcach, Krakowie, Lwowie i Zgłobicach pod Tarnowem.

"Sidolówki" były powszechnie używane przez oddziały Armii Krajowej w ich akcjach bojowych, przez cały okres wojny.

Opis konstrukcji

Granat Sidolówka był ręcznym granatem zaczepnym.

Korpus stanowiła metalowa puszka, przypominająca puszkę do płynu „Sidol” do czyszczenia metalu. Miał on średnicę 55 mm i wysokość 122 mm.

Granat wypełniony był szedytem (materiałem wybuchowym produkowanym w warunkach konspiracyjnych na bazie chloranu potasu).

Wybuch powodował zapalnik tarciowy P-42 o czasie zwłoki 4,5 s.

Bibliografia

• Wojsko, wojna, broń. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13506-9.
• Kazimierz Satora: Produkcja uzbrojenia w polskim ruchu oporu 1939-1944. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985. ISBN 83-11-07168-3.