Granat RGZ-89

ręczny granat zaczepny wz. 89
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Zakłady Metalowe Dezamet
Przeznaczenie	granat zaczepny
Data konstrukcji	1987–1992
Lata produkcji	1995– do chwili obecnej
Dane techniczne
Wysokość	98 mm (nieuzbrojony) 115 mm (z zapalnikiem UZRG) 129 mm (z zapalnikiem UZRGM)
Średnica	58 mm
Masa	370 g (uzbrojony)
Materiał wybuchowy	106 g
Typ zapalnika	UZRG lub UZRGM
Opóźnienie	2,8 - 3,2 s
Zasięg rzutu	25 - 30 m
Promień rażenia	5 m
Liczba odłamków	~700 o średniej masie 0,13 g
Użytkownicy
Polska

Ręczny Granat Zaczepny wz. 89 (RGZ-89) – polski granat zaczepny produkowany przez Zakłady Metalowe Dezamet w Nowej Dębie.

Historia konstrukcji

W 1987 roku w Katedrze Konstrukcji i Eksploatacji Uzbrojenia Klasycznego (obecnie Instytut Techniki Uzbrojenia) Wojskowej Akademii Technicznej rozpoczęto prace nad nowym granatem, który miał zastąpić granaty RG-42. Nowy granat miał być skuteczniejszy a przy tym łatwiejszy i tańszy w produkcji (granat RG-42 wywodził się z czasów drugiej wojny światowej i charakteryzował się skomplikowaną technologią produkcji). Wymagano także, aby odłamki nowego granatu przy wysokiej skuteczności rażenia celu nie zagrażały rzucającemu żołnierzowi.

Prace rozpoczęły się w 1989 r. Zespół konstrukcyjny tworzyli S. Ciepielski, S. Derecki, Z. Jopek, S. Majewski, J. Szymański i E. Włodarczyk.

Wstępne teoretyczne obliczenia zostały przeprowadzone w ramach pracy magisterskiej przez podporucznika Jacka Walczewskiego (którego promotorem był pułkownik dr inż. Sylwester Majewski, członek zespołu konstrukcyjnego)^[1].

Konstruktorzy po przebadaniu kilku wersji granatu zdecydowali się na granat z korpusem z tworzywa sztucznego z wkładką odłamkową w postaci spiralnego drutu duraluminiowego. Prace konstrukcyjne zakończono w 1992 roku. W 1995 roku produkcję granatu rozpoczęły Zakłady Metalowe Dezamet w Nowej Dębie^[2].

Opis konstrukcji

Granat RGZ-89 jest granatem zaczepnym. Głównym elementem jest korpus (wykonany z tworzywa sztucznego) zawierający wkładkę odłamkową mającą postać spiralnie zwiniętego drutu o przekroju prostokątnym (nacięcia po wewnętrznej stronie spirali wymuszają fragmentację wkładki). Wewnątrz korpusu znajduje się materiał wybuchowy (heksogen). Korpus od dołu jest zamknięty denkiem. Korpus jest od zewnątrz karbowany. W górnej części korpusu znajduje się gniazdo zapalnika UZRG lub UZRGM.

Przypisy

Bibliografia

• Jacek Szymański, RGZ-89, Nowa Technika Wojskowa 11/95. ISSN 1230-1655
• Zbigniew Gwóźdź, Zabójcze "pigułki", Komandos 11/96. ISSN 0867-8669
• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.