Granatnik Carl Gustaf
 Carl Gustaf | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Saab Bofors Dynamics |
| Rodzaj | |
| Obsługa | 1 lub 2 osoby |
| Historia | |
| Prototypy | 1946 (M1), 1964 (M2), 1991 (M3), 2014 (M4) |
| Produkcja | 1948 – |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 84 mm |
| Nabój | 84×246 mm R |
| Wymiary | |
| Długość | 1,13 m (M2; w położeniu bojowym) |
| Masa | |
| broni | 14,2 kg (M2; rozładowany) |
| podstawy | 0,8 kg (M2) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 310 m/s (ppanc. HEAT-551) |
| Szybkostrzelność praktyczna | 6 strz./min |
| Zasięg skuteczny | ok. 450 m (do wozów bojowych) |
| Przebijalność pancerza | 400 mm (ppanc. HEAT-551) |
Carl Gustaf – szwedzkie gwintowane działo bezodrzutowe kalibru 84 mm, produkowane przez Saab Bofors Dynamics, klasyfikowane również jako średni granatnik przeciwpancerny. Pierwszy prototyp granatnika Carl Gustaf powstał w 1946.
Konstrukcja
Granatnik działa na zasadzie działa bezodrzutowego. Ładowany jest odtylcowo, zamek jest otwierany na bok. Pocisk w czasie lotu jest stabilizowany dzięki gwintowanej lufie[3].
Do broni przeznaczona jest amunicja w pięciu rodzajach: kumulacyjna (typu HEAT-551), przeciwpancerno-odłamkowa (typu HEDP-502), odłamkowo-burząca (typu HE-441B), oświetlająca (typu 545) i dymna (typu 469B). Prowadzone są próby pocisku ppanc kierowanego półaktywnie wiązką światła laserowego[4].
Użytkownicy
Granatnik mimo wiekowej konstrukcji jest z powodzeniem używany do dnia dzisiejszego przez siły zbrojne wielu państw świata.
Australia[5]
Austria[6]
Belgia[5]
Dania[6]
Estonia[7]
Grecja: Ellenikόs Stratόs[8]
Holandia[6]
Indonezja: Komando Pasukan Katak oraz Komando Pasukan Khusus[9]
Irlandia[6]
Kanada[5]
Litwa[10]
Niemcy[6]
Norwegia[6]
Polska: JW Agat, JW Formoza, JW Grom, JW Komandosów, dawniej Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe[11][12].
Stany Zjednoczone: jednostki wojskowe podległe USSOCOM, United States Army Rangers
Słowacja: We wrześniu 2015 zamówiono najnowszą wersję Carl-Gustaf M4[13][14].
Szwecja[6]
Wielka Brytania[6]
Polska
27 granatników Carl Gustaf M2 posiadały Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe, a po ich rozformowaniu przekazane Wojskom Aeromobilnym (25 BKP, 6 BDSz), broń tych sił była zmagazynowana (stan na 2017 rok)[15]. Wojska Specjalne są największym użytkownikiem w SZ RP[15].
Przypisy
- ↑ Carl-Gustaf - Wielozadaniowy granatnik od Saab. defence24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-05)].
- ↑ DEBIUT GRANATNIKA CARL-GUSTAF M4
- ↑ Carl Gustaf – broń wielozadaniowa, od 1948, Nowa Strategia [dostęp 2019-11-22] (pol.).
- ↑ Udane próby kierowanej amunicji do granatnika Carl Gustaf - Radar, rp.pl [dostęp 2020-12-25] (pol.).
- ↑ a b c Carl Gustaf antitank recoilless rifle (Sweden), world.guns.ru [dostęp 2012-04-12] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Warszawa: Lampart, 1996, s. 60-63. ISBN 83-86776-25-0.
- ↑ Tehnika – Granaadiheitja Carl-Gustav, mil.ee [dostęp 2012-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-03] (est.).
- ↑ Greece Land Forces military equipment and vehicle Greek Hellenic Army, armyrecognition.com [dostęp 2012-04-12] (ang.).
- ↑ Igor Spicijarić, Kopassus & Kopaska - specijalne postrojbe Republike Indonezije, hrvatski-vojnik.hr, 11 września 2007 [dostęp 2012-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-12] (chorw.).
- ↑ Prieštankinis granatsvaidis „CARL GUSTAF“ (M-2, M-3), kariuomene.kam.lt [dostęp 2012-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2010-07-31] (lit.).
- ↑ Maksymilian Dura, Carl-Gustaf – Wielozadaniowy granatnik od Saab, defence24.pl, 2 września 2014 [dostęp 2015-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-23].
- ↑ Kolejne zamówienie na Carl-Guatf, Altair Agencja Lotnicza, 1 listopada 2012 [dostęp 2015-08-23].
- ↑ Słowacja kupuje granatniki przeciwpancerne. defence24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-20)].
- ↑ DSEI 2015: Słowacja kupiła Carl-Gustaf M4
- ↑ a b Remigiusz Wilk. Lekka broń przeciwpancerna dla WP. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. 02/2017, s. 9. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x.
Bibliografia
- Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Warszawa: Lampart, 1996, s. 60-63. ISBN 83-86776-25-0.
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa 1994: Wydawnictwo „WIS”, s. 46. ISBN 83-86028-01-7.
Media użyte na tej stronie
.svg)
bendera Indonesia
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Soldatnytt from Oslo, Norway, Licencja: CC BY 2.0
Carl Gustav recoilless rifle of the Norwegian Army.
Carl Gustav M3 and M4 anti-tank rockets at Bofors exhibition stall at Comprehensive security exhibition 2015 in Tampere.
050714-N-7912E-004 Kuala Rompin, Malaysia (July 14, 2005) - Soldiers from the Malaysian Army secure a portion of jungle after arriving in a landing craft, air cushion, (LCAC) vehicle from USS Boxer (LHD 4) during Cooperation Afloat Readiness and Training (CARAT) Malaysia. CARAT is a regularly scheduled series of bilateral military training exercises with several Southeast Asia nations designed to enhance interoperability of the respective sea services. U.S. Navy photo by Photographer's Mate 3rd Class Christopher Elmini. (RELEASED) http://www.clwp.navy.mil/carat2005/images/malaysia/July%2014/050714-N-7912E-004view.jpg
