Grand Prix 2008
| ||||
 | ||||
| Liczba uczestników | 32 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce |
| |||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break | 139 | |||
| Rozegrane mecze | 30 | |||
| Mecze do zera | Higgins – Hamilton 5:0 (1R) | |||
Royal London Watches Grand Prix 2008 − trzeci rankingowy turniej sezonu snookerowego 2008/2009. W dniach 11 – 19 października miejscem jego rozegrania była hala widowiskowa Scottish Exhibition and Conference Centre w Glasgow. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Marco Fu, który przegrał w meczu drugiej rundy z Ronnie O’Sullivanem 1:5.
Turniej zakończył się zwycięstwem faworyta gospodarzy, Johna Higginsa, który w finale pokonał Ryana Daya 9:7. Dla Higginsa był to już czwarty triumf w Grand Prix.
W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.
Nagrody
Zwycięzca: £75 000
II miejsce: £35 000
Półfinalista: £20 000
Ćwierćfinalista: £12 000
Last 16: £9 550
Last 32: £7 100
Last 48: £4 650
Last 64: £2 200
Najwyższy break kwalifikacji: £500
Najwyższy break fazy zasadniczej turnieju: £4 000
Maksymalny break w kwalifikacjach: £1 000
Maksymalny break w fazie zasadniczej turnieju: £20 000
Łączna pula nagród: £523 100[1]
Format Gry
Po raz trzeci z rzędu w turnieju Grand Prix obowiązywał eksperymentalny format gry. Wprawdzie została zachowana klasyczna drabinka turniejowa, lecz w przeciwieństwie do wszystkich innych zawodów, gdzie drabinka jest odgórnie ustalona, pary każdej rundy (do półfinałów włącznie) były losowane po zakończeniu pojedynków danej fazy.
Jedyne rozstawienie obowiązywało w pierwszej rundzie, gdzie zawodnicy z najlepszej "16" oficjalnego rankingu zmierzyli się ze zwycięzcami meczów kwalifikacyjnych.
Wydarzenia związane z turniejem
- Graeme Dott wycofał się z turnieju wskutek złamania nadgarstka, którego doznał przed Shanghai Masters.
- Peter Ebdon w drugim frejmie meczu drugiej rundy z Jamie Copem nieskutecznie atakował breaka maksymalnego. Podejście zakończyło się na 122 punktach po spudłowaniu stosunkowo łatwej bili zielonej.
- Obrońca tytułu mistrzowskiego Marco Fu przegrał w meczu drugiej rundy z Ronnie O’Sullivanem 1-5.
- Peter Ebdon podczas ostatniego frame’a w meczu z Copem położył się na chwilę na podłodze (na plecach). Był to gest odnoszący się do faktu, iż Cope będąc w pozycji snookera, odpowiedział przypadkowo innym snookerem. Po podniesieniu się z podłogi, Ebdon nie potrafił wyjść z tej pozycji i pozostawił grę Cope’owi, a ten w jednym podejściu do stołu wygrał mecz.[2]
- Ryan Day po raz trzeci dotarł do finału turnieju rankingowego, lecz żadnego z nich nie wygrał. Poprzednio przegrywał w finałach Malta Cup 2007 oraz Shanghai Masters 2007.
- Zwycięstwo Johna Higginsa w tym turnieju było pierwszym zwycięstwem w turnieju rankingowym tego zawodnika od 18 miesięcy. Poprzednio zwyciężył w maju 2007 roku, w snookerowych Mistrzostwach świata 2007.
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Turniejowy numer 2. otrzymał ówczesny Mistrz świata. Kolejne miejsca zostały obsadzone według kolejności na liście rankingowej na sezon 2008/2009:
|
|
Zawodnicy nierozstawieni
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju Grand Prix poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej):
|
|
Rozegrane mecze
Pierwsza runda
Pogrubioną czcionką zaznaczono gracza, który awansował do drugiej rundy.
- Mecze rozgrywane 11 października
John Higgins – 
Anthony Hamilton 5:0- Joe Perry – Barry Hawkins 5:3
- Mecze rozgrywane 12 października
- Stephen Hendry – David Gilbert 5:4
Neil Robertson – Steve Davis 4:5
Marco Fu – Jimmy Michie 5:2
Mark Allen – Michael Holt 1:5- Graeme Dott (walkower) – Judd Trump (automatyczny awans do drugiej rundy)
Ryan Day – Ricky Walden 5:4
- Mecze rozgrywane 13 października
- Stephen Maguire – Jamie Cope 1:5
Ding Junhui – Jamie Burnett 5:0- Mark Selby – Andrew Higginson 5:0
- Peter Ebdon – Simon Bedford 5:1
- Mecze rozgrywane 14 października
- Ronnie O’Sullivan – Liang Wenbo 5:2
- Allister Carter – Dave Harold 5:4
- Shaun Murphy – Adrian Gunnell 3:5
- Mark King – John Parrott 3:5
Druga runda
W drugiej rundzie zostało rozegranych osiem spotkań. Poniższe pary zostały wylosowane bez uwzględnienia rankingu (rozstawienia).
- Mecze rozgrywane 15 października
- John Higgins – Stephen Hendry 5:2
- Ding Junhui – Michael Holt 5:2
- Adrian Gunnell – Steve Davis 4:5
- Judd Trump – Joe Perry 5:2
- Mecze rozgrywane 16 października
- Marco Fu – Ronnie O’Sullivan 1:5
- Jamie Cope – Peter Ebdon 5:4
- Mark Selby – Ryan Day 4:5
- John Parrott – Allister Carter 0:5
Ćwierćfinały
Pary wylosowano bez rozstawienia.
- Mecze rozegrano 17 października
- Ronnie O’Sullivan – Judd Trump 4:5
- Allister Carter – Steve Davis 5:3
- Ding Junhui – John Higgins 3:5
- Jamie Cope – Ryan Day 1:5
Półfinały
Pary wylosowano bez rozstawienia
- Mecze rozegrano 18 października
- John Higgins – Judd Trump 6:4
- Ryan Day – Allister Carter 6:5
Finał
| Finał: Do 9 frame’ów Scottish Exhibition and Conference Centre, Glasgow, Szkocja, 19 października 2008. Sędzia:  Eirian Williams | ||
John Higgins  | 9-7 | Ryan Day  |
| Sesja popołudniowa: 77-39 86-47 (85) 24-89 (64) 90-0 (57) 73-4 (52) 4-119 (82) 69-21 (65) Sesja wieczorna: 79-4 (62) 63-52 (52) 8-69 (69) 65-74 0-89 (89) 46-61 81-11 0-83 (83) 74-36 | ||
| 85 | Najwyższy break | 89 |
| 0 | Breaki stupunktowe | 0 |
| 6 | Breaki 50-punktowe | 5 |
Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju
- Marco Fu 139, 116
- Mark Selby 135, 102, 100
- John Higgins 134, 127
- Ryan Day 129, 120, 115, 112, 104
- Ding Junhui 129
- Shaun Murphy 126
- David Gilbert 123
- Peter Ebdon 122, 100
- Allister Carter 111, 107, 107
- Michael Holt 105
- Ronnie O’Sullivan 104, 103
- Adrian Gunnell 104
- Dave Harold 104
- Stephen Hendry 104
- Ricky Walden 103
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
 | Anglia | 20 | 62,50% |
| Szkocja | 5 | 15,63% |
 | Chiny | 2 | 6,25% |
| Walia | 1 | 3,13% |
 | Irlandia Północna | 1 | 3,13% |
 | Australia | 1 | 3,13% |
 | Hongkong | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 112 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,00
- Najwyższe zwycięstwo: 5:0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 4
Statystyki drugiej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 11 | 68,75% |
| Szkocja | 2 | 12,50% |
| Chiny | 2 | 12,50% |
| Walia | 1 | 6,25% |
| Hongkong | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 10
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 59 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,38
- Najwyższe zwycięstwo: 5:0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3
Statystyki ćwierćfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 5 | 62,50% |
| Szkocja | 1 | 12,50% |
| Chiny | 1 | 12,50% |
| Walia | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 5
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,75
- Najwyższe zwycięstwo: 5:1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 2 | 50,00% |
| Szkocja | 1 | 25,00% |
| Walia | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 21 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 10,50
- Najwyższe zwycięstwo: 6:4
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne odbyły się w dniach 22 – 25 września 2008 roku w Pontin’s Centre w Prestatyn w Walii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzyli się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.
Drabinka kwalifikacji
Breaki stupunktowe kwalifikacji
Aditya Mehta 140- Peter Lines 135
- David Grace 128
- Anthony Hamilton 121
- Alan McManus 116
- James McBain 114, 102
- Jin Long 114
- David Gilbert 114
- Adrian Gunnell 113, 100
Supoj Saenla 113- Rory McLeod 113
- Jimmy White 112
- Paul Davies 109
- Liang Wenbo 109
- Michael Holt 105, 102
- Simon Bedford 104, 102
- Andrew Higginson 104
- Andrew Pagett 103
- Scott McKenzie 102
Rodney Goggins 101- Tom Ford 100
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Global Snooker: Prize Fund. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
- ↑ bbc.co.uk: Exasperated Ebdon hits the deck (materiał video) (ang.)
- ↑ ten zawodnik został sklasyfikowany poza pierwszą "96" światowego rankingu snookerowego na sezon 2008/2009
Media użyte na tej stronie
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
.svg){kind=link}
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.