Grand Prix 2009
| ||||
 | ||||
| Liczba uczestników | 32 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce | ||||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break | 142 | |||
| Rozegrane mecze | 31 | |||
| Mecze do zera | ||||
Grand Prix 2009 – drugi turniej rankingowy w sezonie snookerowym 2009/2010. Rozegrany został w dniach 3–11 października 2009 roku, a miejscem jego rozegrania była hala widowiskowa Kelvin Hall w Glasgow. Obrońcą tytułu był John Higgins, który przegrał w półfinale z późniejszym zwycięzcą Neilem Robertsonem 5:6.
W finale Neil Robertson pokonał Dinga Junhui 9:4. Dla Australijczyka był to czwarty triumf w imprezie rankingowej w karierze.
Podobnie jak w ubiegłym roku, pary w kolejnych rundach nie były określone przez drabinkę tylko poprzez losowanie.
W Polsce turniej transmitowała stacja komercyjna Eurosport.
Nagrody
Zwycięzca: £75 000
II miejsce: £35 000
Półfinalista: £20 000
Ćwierćfinalista: £12 000
Last 16: £9 550
Last 32: £7 100
Last 48: £4 650
Last 64: £2 200
Najwyższy break kwalifikacji: £500
Najwyższy break fazy zasadniczej turnieju: £4 000
Maksymalny break w kwalifikacjach: £1 000
Maksymalny break w fazie zasadniczej turnieju: £20 000
Łączna pula nagród: £523 100[1]
Wydarzenia związane z turniejem
- W trzecim framie meczu I rundy z Jamie Copem, Ryan Day nieskutecznie atakował breaka maksymalnego 147 punktów. Pomylił się na przedostatniej, różowej bili i zakończył podejście przy 134 punktach.
- Po raz pierwszy od 24 lat w finale turnieju rankingowego spotkało się dwóch snookerzystów spoza Wielkiej Brytanii oraz Republiki Irlandii (poprzednio Silvino Francisco oraz Kirk Stevens w British Open w 1985 roku).
- Dzięki zwycięstwu w meczu finałowym, Neil Robertson został pierwszym zawodnikiem w historii snookera spoza Wielkiej Brytanii oraz Irlandii, mającym na koncie cztery wygrane turnieje rankingowe. Po trzy zwycięstwa zanotowali Ding Junhui oraz James Wattana.
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Następne 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2009/2010 (w nawiasie podano rundę w której zawodnik zakończył swój udział w turnieju):
|
|
Zawodnicy nierozstawieni
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju Grand Prix poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie podany jest numer zajmowany na liście rankingowej):
|
|
Rozegrane mecze
Numer podany w nawiasie oznacza rozstawienie (zgodne z zasadami ogłoszonymi przez Światową Federację Snookera) w turnieju.
Pierwsza Runda
- Sobota 3 października – 13:00
John Higgins (1) – 
Mark Joyce 5:1
Marco Fu (8) – Mark Davis 4:5
- Sobota 3 października – 19:00
- Mark Selby (7) –
Ken Doherty 3:5 - Joe Perry (12) – Marcus Campbell 5:2
- Niedziela, 4 października – 12:30
- Allister Carter (5) – Robert Milkins 1:5
Ding Junhui (13) – 
Matthew Stevens 5:4
- Niedziela, 4 października – 19:00
- Ryan Day (6) – Jamie Cope 3:5
Neil Robertson (9) – 
Gerard Greene 5:3
- Poniedziałek, 5 października – 13:30
- Stephen Hendry (10) – Matthew Selt 5:2
- Peter Ebdon (14) – Liang Wenbo 5:2
- Poniedziałek, 5 października – 19:00
- Shaun Murphy (4) – Barry Pinches 4:5
- Mark Allen (11) – Ian McCulloch 5:3
- Wtorek, 6 października – 13:30
- Ronnie O’Sullivan (2) – Jamie Burnett 5:3
- Mark J. Williams (15) – Stuart Bingham 5:0
- Wtorek 6 października – 19:00
- Stephen Maguire (3) – Nigel Bond 5:3
- Mark King (16) – Ricky Walden 5:4
Druga Runda
Losowanie par drugiej rundy odbyło się 6 października; przed rozpoczęciem pojedynków zaplanowanych tego dnia na sesje popołudniową.
- Środa 7 października – 14:00
- Ronnie O’Sullivan – John Higgins 4:5
- Jamie Cope – Mark Allen 3:5
- Środa 7 października – 19:00
- Neil Robertson – Ken Doherty 5:2
- Joe Perry – Barry Pinches 5:2
- Czwartek 8 października – 13:00
- Mark J. Williams – Stephen Hendry 5:2
- Peter Ebdon – Mark Davis 5:3
- Czwartek 8 października – 19:00
- Stephen Maguire – Ding Junhui 1:5
- Robert Milkins – Mark King 5:1
Ćwierćfinały
Losowanie par ćwierćfinałowych odbyło się 8 października; przed rozpoczęciem meczów II rundy w sesji wieczornej.
- Piątek 9 października – 13:30
- John Higgins – Mark Allen 5:1
- Joe Perry – Neil Robertson 1:5
- Piątek 9 października – 19:00
- Peter Ebdon – Ding Junhui 2:5
- Mark J. Williams – Robert Milkins 5:2
Półfinały
Losowanie par półfinałowych odbyło się 9 października; przed rozpoczęciem meczów ćwierćfinałowych w sesji wieczornej.
- Sobota 10 października – 13:30
- John Higgins – Neil Robertson 5:6
- Sobota 10 października – 19:30
- Mark J. Williams – Ding Junhui 1:6
Finał
| Finał: Do 9 frame’ów Kelvin Hall, Glasgow, Szkocja, 11 października 2009. Sędzia:  Jan Verhaas | ||
Neil Robertson | 9 – 4 | Ding Junhui |
| Sesja południowa: 124(124)-1, 97(46)-24, 42(37)-72(28, 26), 35-84(80), 0-118(112), 108(108)-13, 66(43)-5 Sesja wieczorna: 20-95(48, 47), 77-52(32), 73(36)-5, 79-34, 66(43)-5, 89(89)-10 | ||
| 124 | Najwyższy break | 112 |
| 2 | Breaki stupunktowe | 1 |
| 3 | Breaki 50-punktowe | 2 |
Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju
- Mark J. Williams 142
- John Higgins 135
- Peter Ebdon 135
- Ryan Day 134
- Ronnie O’Sullivan 131, 126
- Neil Robertson 130, 128, 124, 114, 108, 103, 100
- Stephen Hendry 116
- Ding Junhui 112, 107, 105, 103
- Barry Pinches 109
- Ken Doherty 105
- Marcus Campbell 103
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
 | Anglia | 17 | 53,13% |
 | Szkocja | 5 | 15,63% |
 | Walia | 3 | 9,38% |
| Chiny | 2 | 6,25% |
 | Irlandia Północna | 2 | 6,25% |
| Australia | 1 | 3,13% |
 | Hongkong | 1 | 3,13% |
 | Irlandia | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 122 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,63
- Najwyższe zwycięstwo: 5:0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 4
Statystyki drugiej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 8 | 50,00% |
| Szkocja | 3 | 18,75% |
| Walia | 1 | 6,25% |
| Chiny | 1 | 6,25% |
| Irlandia Północna | 1 | 6,25% |
| Australia | 1 | 6,25% |
| Irlandia | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 58 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,25
- Najwyższe zwycięstwo: 5:1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki ćwierćfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 3 | 37,50% |
| Chiny | 1 | 12,50% |
| Walia | 1 | 12,50% |
| Szkocja | 1 | 12,50% |
| Irlandia Północna | 1 | 12,50% |
| Australia | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 26 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 6,50
- Najwyższe zwycięstwo: 5:1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Statystyki półfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Szkocja | 1 | 25,00% |
| Chiny | 1 | 25,00% |
| Walia | 1 | 25,00% |
| Australia | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 18 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 9,00
- Najwyższe zwycięstwo: 6:1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne odbyły się w dniach 21–24 września 2009 roku w Pontin’s Centre w Prestatyn w Walii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzyli się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.
Drabinka kwalifikacji[2]
Breaki stupunktowe kwalifikacji
Atthasit Mahitthi 140- Shailesh Jogia 137
- Marcus Campbell 135
- David Gilbert 129, 115, 107
- Tom Ford 125
- Liang Wenbo 123, 117
- Matthew Selt 123
- Michael Judge 116
- Adrian Gunnell 115
- Fergal O’Brien 113
- Jamie Cope 109
- Martin Gould 106
- Mark Davis 106
Bjorn Haneveer 104- Simon Bedford 103
- Daniel Wells 102
- Robert Milkins 101
- Jamie Burnett 100
Linki zewnętrzne
- Grand Prix 2009 na snookerworld.pl
- Grand Prix 2009 na global-snooker.com. global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-31)].
- Grand Prix 2009 na 147.pl
Przypisy
- ↑ Global Snooker: Prize Fund. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
- ↑ World Snooker: Qualifying (Draw)
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
.svg)
.svg){kind=link}
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Autor: Finlay McWalter, Licencja: CC-BY-SA-3.0
The facade of the Kelvin Hall in Glasgow, Scotland