Grand Prix Australii 2014

Grand Prix Australii 2014

2014 Formula 1 Rolex Australian Grand Prix

1. wyścig z 19 w sezonie 898. Grand Prix Formuły 1
Albert Park Circuit
Data	14–16 marca 2014
Trasa
Liczba okrążeń	57
Długość okrążenia	5,303 km
Dystans	307,574 km
Uczestnicy
Zgłoszenia	22 kierowców
Zakwalifikowało się	21 kierowców
Ukończyło wyścig	14 kierowców
Wyniki
Pole position	Lewis Hamilton (1:44,231, Mercedes)
Zwycięzca	Nico Rosberg (1h:32m:58,710, Mercedes)
Najszybsze okrążenie	Nico Rosberg (1:32,478, Mercedes)
1. Grand Prix w sezonie 2014
Następne	Grand Prix Malezji
Grand Prix Australii
2013 2014 2015

Grand Prix Australii 2014 (oficjalnie 2014 Formula 1 Rolex Australian Grand Prix) – pierwsza eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2014. Grand Prix odbyła się w dniach 14–16 marca 2014 roku na torze Albert Park Circuit w Melbourne.

Podczas Grand Prix użyto silników V6 o pojemności 1,6 litra turbodoładowanych, które były używane po raz ostatni w sezonie 1988, zastąpiły one silniki wolnossące V8 2,4 litra. Napędy zawierały integralny system ERS-K, będący częścią silnika z półautomatyczną, ośmiostopniową skrzynią biegów. Maksymalne obroty silnika zostały ograniczone z 18 000 do 15 000 rpm.

Wyścig zakończył się zwycięstwem Nico Rosberga z Mercedesa. Po dyskwalifikacji Daniela Ricciardo z Red Bulla, Kevin Magnussen i Jenson Button z McLarena awansowali odpowiednio na drugie i trzecie miejsce. Najszybsze okrążenie wyścigu wykonał Nico Rosberg. A zdobywca pole position – Lewis Hamilton z Mercedesa nie ukończył wyścigu.

Tło

Grand Prix Australii 2014 była 30. edycją tego Grand Prix, 19. Grand Prix rozgrywaną na torze Albert Park Circuit i 898. w historii Formuły 1^[1].

Przepisy i infrastruktura

Podczas Grand Prix użyto silników V6 o pojemności 1,6 litra turbodoładowanych^[2], które były używane po raz ostatni w sezonie 1988^[3], zastąpiły one silniki wolnossące V8 2,4 litra. Maksymalne obroty silnika zostały ograniczone z 18 000 do 15 000 rpm. Napędy zawierały integralny system ERS-K, będący częścią silnika^[2] z półautomatyczną^[4], ośmiostopniową skrzynią biegów. Wprowadzono także limit paliwa na czas wyścigu, który wynosił 100 kg^[2].

Sędziowie przed wyścigiem zostali poinstruowani, aby ich decyzje były bardziej dobrowolne. Ustalono także procedury, gdyby zaistniała sytuacja, w której żaden kierowca nie ukończył wyścigu. Wtedy zwycięzcą wyścigu zostałby kierowca, który wycofał się z wyścigu jako ostatni lub który prowadził na dwóch ostatnich okrążeniach^[5].

Sędzią z ramienia byłych kierowców wybrany został Emanuele Pirro. Pirro pomagali także dr Gerd Ennser i Tim Mayer^[6].

Strefa Drag Reduction System została ulokowana tak jak w poprzednich Grand Prix (2012 i 2013), między zakrętem szesnastym a pierwszym i drugim a trzecim, gdzie punkt pomiaru dla obu stref został umieszczony w przed zakrętem czternastym^[7].

Pirelli na czas Grand Prix wybrała miękką i pośrednią wersję opon. Różnica pomiędzy nimi wyniosła około dwie sekundy^[8].

Przed wyścigiem krawężnik na wyjściu z dwunastego zakrętu toru został wyrównany i odnowiony^[9].

Zmiany w zespołach

Garaż Kimiego Räikkönena w Ferrari

Daniel Ricciardo przeniósł się z zespołu Toro Rosso do Reda Bulla^[10]. Felipe Massa z Ferrari odszedł do Williamsa^[11], a Kimi Räikkönen z Lotusa zajął jego miejsce^[12]. Pastor Maldonado opuścił skład Williamsa, przenosząc się na miejsce Räikkönena w Lotusie^[13]. Kamui Kobayashi powrócił do Formuły 1 w Caterhamie po roku przerwy^[14]. Sergio Pérez objął miejsce Adriana Sutila w Force India^[15], który zamienił się miejscem^[16] w Sauberze z Nico Hülkenbergiem^[17].

Był to pierwszy wyścig w Formule 1 dla Marcusa Ericssona, który zadebiutował w zespole Caterhama^[14], Kevina Magnussena debiutującego w zespole McLaren^[18] oraz Daniiła Kwiata w Toro Rosso^[19].

Zespół Williams zmienił dostawcę silników z Renault na Mercedesa^[20]. Toro Rosso zmieniło silniki z Ferrari na Renault^[21], a zespół Marussia wybrał silniki Ferrari po tym jak firma Cosworth wycofała się z Formuły 1^[22].

Federico Gastaldi został wiceszefem Lotusa^[23].

Na czas trwania Grand Prix McLaren MP4-29 został pomalowany w barwy Mobil 1, w celu uczczenia 20–letniej współpracy pomiędzy firmami^[24].

W związku z planowanym powrotem Hondy do Formuły 1 w roli dostawcy silników dla McLarena w 2015 roku, na Grand Prix Australii przybyli pracownicy firmy^[25]. Podczas wyścigu pojawili się również przedstawiciele BMW^[26].

Treningi

Pierwsza sesja treningowa rozpoczęła się 14 marca 2014. Kierowcy przejechali okrążenia instalacyjne. Pierwszy problemy miał Mercedes, gdy na torze zatrzymał się Lewis Hamilton (nie wrócił do treningu). Daniel Ricciardo wykonał kilka najszybszych okrążeń. Następnie najszybsze okrążenia przejechał Fernando Alonso i Nico Rosberg. Po przejechaniu okrążenia instalacyjnego, w bolidzie Marcusa Ericssona uległa awarii bateria i kierowca ten nie wyjechał już na tor. Na tor ponownie wyjechał Jenson Button i ustanowił najszybsze okrążenie. W końcówce na torze pojawił się Sebastian Vettel i przejechał okrążenie instalacyjne. Alonso poprawił czas Buttona i okazał się najszybszy. Po rozpoczęciu swojego pomiarowego okrążenia przez Pastora Maldonado, w jego bolidzie zgasł silnik i nie przejechał on już okrążenia pomiarowego. Romain Grosjean nie przejechał ani jednego okrążenia, a Kamui Kobayashi przejechał tylko okrążenie instalacyjne. Jean-Éric Vergne pokonał najwięcej okrążeń – 30^[27].

W drugiej sesji treningowej jako pierwszy na tor wyjechał Adrian Sutil. W bolidzie Kobayashiego wykryto awarię związaną z systemem paliwowym, przez co była konieczna wymiana silnika; Japończyk przejechał tylko okrążenie instalacyjne. Na swoim wyjazdowym okrążeniu Grosjean zgłosił problemy ze wspomaganiem kierownicy. Najszybsze okrążenie przejechał Sutil, następnie Felipe Massa, Valtteri Bottas, Rosberg i Nico Hülkenberg. Na zakręcie jednego z okrążeń Kevin Magnussen wyjechał zbyt szeroko, a następnie Vettel nie zdołał dohamować do wejścia w pierwszy zakręt, przez co musiał powrócić na tor przez trawę. Kimi Räikkönen zatrzymał swój bolid przy wyjeździe z alei serwisowej, mechanicy pomogli mu wrócić na tor, Fin stracił także pierwszy bieg. W bolidzie Pastora Maldonado pojawił się problem z systemem ERS, przez co Wenezuelczyk nie wyjechał na tor. Najszybszy czas był uzyskiwany przez wielu kierowców. Gdy na tor wyjechał Hamilton – on ustanowił najlepszy czas. Walka Vettela z Estebanem Gutiérrezem na pierwszym zakręcie doprowadziła do wypchnięcia na trawę Meksykanina. Na jednym z okrążeń na ósmym zakręcie, Sergio Pérez wyjechał na żwir, podobnie jak Hülkenberg, któremu nie udało się już powrócić na tor. Grosjean także wyjechał na żwir, co doprowadziło do wywieszenia żółtej flagi i zakończenia sesji. Vettel przejechał najwięcej okrążeń – 41^[28].

Po drugim treningu, w nocy z piątku na sobotę, Lotus i Marussia złamali przepis o „godzinie policyjnej”, wydłużając prace nad bolidami przed ostatnim treningiem^[29].

Trzecia sesja treningowa rozpoczęła się 15 marca. Już po wyjeździe problemy miał Gutiérrez, gdy w jego bolidzie pojawił się problem ze skrzynią biegów. Kierowca zdołał dojechać do alei serwisowej. Jako pierwszy najszybszy czas ustanowił Magnussen, następnie Daniił Kwiat. Podczas swojego okrążenia Magnussen wyjechał poza tor, następnie ten sam błąd popełnił Button. Najlepszy czas został poprawiony przez kilku kierowców. Podczas jazdy Rosberg w swoim kokpicie znalazł zbędną część bolidu, którą wyrzucił na pobocze toru. Z powodu awarii skrzyni biegów Gutiérrez nie wyjechał już na tor. Massa, Rosberg i Hamilton poprawili najlepszy czas. Rosberg osiągnął kolejny najlepszy czas, który nie został już poprawiony. Vettel miał problemy ze sterowaniem bolidu i jego przyspieszeniem. Maldonado zatrzymał swój bolid w przedostatnim zakręcie, co spowodowało wywieszenie żółtej flagi. Grosjean i Bottas nie przejechali okrążenia pomiarowego. Magnussen ukończył najwięcej okrążeń – 22^[30].

Po zakończeniu trzeciej sesji treningowej w bolidach Valtteriego Bottasa i Estebana Gutiérreza wymieniona została skrzynia biegów, za co kierowcy zostali ukarani cofnięciem o pięć pozycji na starcie do wyścigu^[31].

Kwalifikacje

Mercedes F1 W05 Nico Rosberga w garażu Mercedesa

Pierwsza sesja kwalifikacji rozpoczęła się przy suchej pogodzie. Kierowcy ustawili się przed wyjazdem z alei serwisowej, niektórzy kierowcy użyli miękkich opon. Jako pierwszy czas ustanowił Lewis Hamilton. Na siedem minut przed końcem sesji, spadł deszcz. Pastor Maldonado podczas swojego okrążenia na jednym z zakrętów wpadł bokiem w żwir, jednak udało mu się powrócić na tor. Po opadzie deszczu kierowcy nie byli w stanie poprawić swoich czasów^[32]. Najszybszy okazał się Daniel Ricciardo. Do kolejnej sesji kwalifikacyjnej nie awansowali: Maldonado, Romain Grosjean, Marcus Ericsson, Esteban Gutiérrez, Jules Bianchi i Max Chilton^[33].

Przed startem drugiej sesji kwalifikacyjnej kierowcy również ustawili się przed wyjazdem z alei serwisowej. Część kierowców założyła opony przejściowe, pozostali deszczowe. Valtteri Bottas jako pierwszy przejechał mierzone okrążenie. Na jednym ze swoich okrążeń po straceniu kontroli nad swoim bolidem na wyjściu z pierwszego zakrętu, obrócił go, co spowodowało wywieszenie żółtej flagi. Warunki na torze poprawiały się. Na wyjściu z trzeciego zakrętu Kimi Räikkönen uderzył w ścianę. Najszybsze okrążenie przejechał Nico Rosberg. Do kolejnej sesji kwalifikacyjnej nie awansowali: Sergio Pérez, Kamui Kobayashi, Adrian Sutil, Sebastian Vettel, Räikkönen i Jenson Button^[32].

W trzeciej części kwalifikacji opady deszczu nasiliły się. Wszyscy kierowcy poza Fernando Alonso zdecydowali się użyć opon deszczowych. Jako pierwszy czas ustanowił Rosberg. W dalszej części sesji część kierowców użyła opon przejściowych. Daniił Kwiat uderzył w ścianę, jednak mógł kontynuować jazdę^[32]. Najszybszy okazał się Hamilton^[34], który przejechał także najwięcej okrążeń podczas wszystkich sesji kwalifikacji – 22^[35].

Po kwalifikacjach

Sebastian Vettel i Kevin Magnussen uniknęli kary – podejrzewano ich, że nie zwolnili oni wystarczająco podczas wywieszenia żółtej flagi z powodu wypadku Kimiego Räikkönena w drugiej części kwalifikacji. Fernando Alonso również uniknął kary – podejrzewano go o blokowanie Estebana Gutiérreza^[36].

Do wyścigu dopuszczony został Pastor Maldonado, mimo braku ustanowionego czasu w kwalifikacjach, dzięki czasowi mieszczącym się w regule 107% w trzecim treningu^[37].

Wyścig

Przed rozpoczęciem wyścigu problemy miał Romain Grosjean, który zdecydował się na zmianę ustawień^[38] i start z alei serwisowej, otrzymał on także karę przejazdu przez aleję serwisową, za przedwczesne opuszczenie garażu i ustawienie się przy wyjeździe z pasu serwisowego^[39]. Przed rozpoczęciem okrążenia formacyjnego Max Chilton zgasił swój silnik, przed startem Jules Bianchi także zgasił swój silnik, dlatego kierowcy przejechali drugie okrążenie formacyjne^[38]. Obaj kierowcy Marussi wystartowali z alei serwisowej. Wyścig został skrócony o jedno okrążenie^[39].

Wszyscy kierowcy poza Sebastianem Vettelem i Estebanem Gutiérrezem wystartowali na miękkich oponach^[39]. Po starcie wyścigu Nico Rosberg awansował na pozycję lidera, bolid Kevina Magnussena zarzuciło, a Lewis Hamilton miał problemy z silnikiem^[38]. Daniel Ricciardo informował o problemach po starcie^[40], a Kamui Kobayashi miał awarię hamulców, przez co uderzył w bolid Felipe Massy. Spowodowało to wycofanie się z wyścigu obu kierowców. Na trzecim zakręcie doszło do kontaktu pomiędzy Grosjeanem i Sergio Pérezem, przez co obaj kierowcy musieli zjechać do alei serwisowej. Na jedenastym zakręcie Hamilton został wyprzedzony po zewnętrznej przez Magnussena. Nico Hülkenberg i Jean-Éric Vergne wyprzedzili na tym zakręcie Fernando Alonso, któremu jednak udało się dogonić Vergne’a i odzyskać pozycję^[38]. Na drugim okrążeniu Gutiérrez zjechał do boksów i powrócił na ostatnim miejscu^[39], a Hülkenberg wyprzedził Hamiltona, który wycofał się na tym okrążeniu z rywalizacji. Kimi Räikkönen wyprzedził Vergne’a, a Valtteri Bottas zyskał pozycję na rzecz Daniiła Kwiata. Na piątym okrążeniu z rywalizacji wycofał się Vettel. Bottas wyprzedził Vergne’a, następnie zbliżył się do Räikkönena, aby po kilku okrążeniach wyprzedzić go^[38].

Na dziesiątym okrążeniu Bottas za szeroko wyjechał na dziesiątym zakręcie, co spowodowało uszkodzenie tylnej prawej opony. Kierowca Williamsa zjechał na pit–stop, aby wymienić opony. Pozostająca na torze część opony i felga koła, doprowadziły do wyjazdu na tor samochodu bezpieczeństwa. Na swój pit–stop zjechał Jenson Button, co dało mu awans z dziesiątej na szóstą pozycję. Tak jak pierwszych ośmiu kierowców, zmienił on opony na miękkie. Rosberg utrzymywał prowadzenie, na dalszych pozycjach znaleźli się: Ricciardo, Magnussen, Hülkenberg, Alonso, Button, Vergne, Adrian Sutil, Kwiat i Pastor Maldonado^[38].

Po zjeździe samochodu bezpieczeństwa na szesnastym okrążeniu, pozycje kierowców nie zmieniły się, a Rosberg powiększał swoją przewagę nad Ricciardo. Na osiemnastym okrążeniu Bottas, wyprzedzając Maldonado, awansował na jedenastą pozycję, po pięciu okrążeniach wyprzedził Sutila, na następnym okrążeniu walczył z Kwiatem i wyprzedził go. Na 27 okrążeniu w bolidzie Marcusa Ericssona pojawiły się problemy z ciśnieniem oleju i w efekcie musiał wycofać się z wyścigu. Na okrążeniu 29 w sektorze 3 Maldonado zatrzymał swój bolid. Po dwóch okrążeniach Button zjechał do alei serwisowej na pit–stop, w ciągu ośmiu okrążeń na swój pit–stop zjechało wielu kierowców, większość zmieniła opony na pośrednie. Button awansując na czwarte miejsce wyprzedził Alonso i Hülkenberga, który jeszcze krótko walczył z Alonso, jednak ten utrzymał swoją pozycję. Räikkönen popełnił błąd na dohamowaniu do dziewiątego zakrętu, przez co został wyprzedzony przez Bottasa. Na 47 okrążeniu Bottas wyprzedził Vergne’a, a dwa okrążenia później na pierwszym zakręcie wyprzedził jeszcze Hülkenberga, dzięki czemu awansował na szóstą pozycję^[38].

Jako pierwszy linię mety minął Rosberg, który miał prawie 25 sekund przewagi nad drugim Ricciardo. Jako trzeci dojechał Magnussen, a za nim wyścig na punktowanych okrążeniach ukończyli: Button, Alonso, Bottas, Hülkenberg, Räikkönen, Vergne i Kwiat^[38]. Najszybsze okrążenie wyścigu ustanowił Rosberg na dziewiętnastym okrążeniu^[41]. W wyścigu zostało sklasyfikowanych trzynastu kierowców. Sutil i Gutiérrez stracili jedno okrążenie do pierwszego kierowcy, Max Chilton dwa^[42].

Było to czwarte zwycięstwo w karierze dla Rosberga i czternaste w historii w Mercedesa^[43].

Po wyścigu

Daniel Ricciardo został zdyskwalifikowany ze względu na przekraczanie dopuszczalnego limitu przepływu paliwa, ustalonego na 100 kg/h, o którym Fédération Internationale de l’Automobile informowała już zespół podczas wyścigu. Zespół użył także własnych niehomologowanych przez FIA przepływomierzów, co również było złamaniem przepisów. Szef zespołu, Christian Horner odbył rozmowę z zespołem sędziowskim^[44], nie zgodził się on, że zespół złamał przepisy i tłumaczył, że zdecydowali się oni na użycie własnych przepływomierzów, ponieważ nie mieli zaufania do przepływomierzów FIA, a także ze względu na problemy już podczas przedsezonowych testów. Pomimo komunikatów ostrzegawczych FIA podczas wyścigu, zespół nie wziął ich pod uwagę ze względu na możliwe błędne dane organizacji^[45]. Po dyskwalifikacji Ricciardo kierowcy poniżej drugiego miejsca awansowali o jedną pozycję^[42]. 20 marca zespół dostarczył dokumenty, aby złożyć apelację od decyzji sędziów^[46]. 15 kwietnia Międzynarodowy Trybunał Apelacyjny odrzucił odwołanie się zespołu^[47].

Kamui Kobayashi nie otrzymał kary za staranowanie Felipe Massy na pierwszym zakręcie po starcie wyścigu – w jego bolidzie doszło wówczas do usterki hamulców^[48].

Odbiór

Andrew Westacott, dyrektor Australian Grand Prix Corporation stwierdził, że nowe jednostki napędowe nie generują oczekiwanego poziomu hałasu, co może być naruszeniem kontraktu^[49]. Szef Formuły 1, Bernie Ecclestone również odniósł się do dźwięku silników, twierdząc że są one zbyt ciche i zapowiedział podjęcie działań, aby ich dźwięk ponownie był głośny^[50]. Jackie Stewart, kierowca Formuły 1 – trzykrotny mistrz świata, że duże różnice w osiąganych przez kierowców czasach mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa kierowców w czasie wyścigu^[51].

Lista startowa

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[52]

Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony
1	Sebastian Vettel	Infiniti Red Bull Racing	Red Bull RB10	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
3	Daniel Ricciardo	Infiniti Red Bull Racing	Red Bull RB10	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
4	Max Chilton	Marussia F1 Team	Marussia MR03	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
6	Nico Rosberg	Mercedes AMG Petronas F1 Team	Mercedes F1 W05	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
7	Kimi Räikkönen	Scuderia Ferrari	Ferrari F14 T	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
8	Romain Grosjean	Lotus F1 Team	Lotus E22	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
9	Marcus Ericsson	Caterham F1 Team	Caterham CT05	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
10	Kamui Kobayashi	Caterham F1 Team	Caterham CT05	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
11	Sergio Pérez	Sahara Force India Team	Force India VJM07	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
13	Pastor Maldonado	Lotus F1 Team	Lotus E22	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
14	Fernando Alonso	Scuderia Ferrari	Ferrari F14 T	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
17	Jules Bianchi	Marussia F1 Team	Marussia MR03	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
19	Felipe Massa	Williams Martini Racing	Williams FW36	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
20	Kevin Magnussen	McLaren Mercedes	McLaren MP4-29	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
21	Esteban Gutiérrez	Sauber F1 Team	Sauber C33	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
22	Jenson Button	McLaren Mercedes	McLaren MP4-29	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
25	Jean-Éric Vergne	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR9	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
26	Daniił Kwiat	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR9	Renault Energy F1-2014 1.6T V6	P
27	Nico Hülkenberg	Sahara Force India Team	Force India VJM07	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
44	Lewis Hamilton	Mercedes AMG Petronas F1 Team	Mercedes F1 W05	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
77	Valtteri Bottas	Williams Martini Racing	Williams FW36	Mercedes-Benz PU106A 1.6T V6	P
99	Adrian Sutil	Sauber F1 Team	Sauber C33	Ferrari 059/3 1.6T V6	P
Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony

Wyniki

Sesje treningowe

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[53]

Sesja	Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
1	14	Fernando Alonso	Ferrari	1:31,840	20
2	44	Lewis Hamilton	Mercedes	1:29,625	37
3	6	Nico Rosberg	Mercedes	1:29,375	15

Kwalifikacje

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[35]

Poz.	Nr	Kierowca	Konstruktor	Q1	Q2	Q3	Poz. s.
1	44	Lewis Hamilton	Mercedes	1:31,699	1:42,890	1:44,231	1
2	3	Daniel Ricciardo	Red Bull–Renault	1:30,775	1:42,295	1:44,548	2
3	6	Nico Rosberg	Mercedes	1:32,564	1:42,264	1:44,595	3
4	20	Kevin Magnussen	McLaren-Mercedes	1:30,949	1:43,247	1:45,745	4
5	14	Fernando Alonso	Ferrari	1:31,388	1:42,805	1:45,819	5
6	25	Jean-Éric Vergne	Toro Rosso–Renault	1:33,488	1:43,849	1:45,864	6
7	27	Nico Hülkenberg	Force India–Mercedes	1:33,893	1:43,658	1:46,030	7
8	26	Daniił Kwiat	Toro Rosso–Renault	1:33,777	1:44,331	1:47,368	8
9	19	Felipe Massa	Williams–Mercedes	1:31,228	1:44,242	1:48,079	9
10	77	Valtteri Bottas	Williams–Mercedes	1:31,601	1:43,852	1:48,147	15[31]
11	22	Jenson Button	McLaren–Mercedes	1:31,396	1:44,437	-	10
12	7	Kimi Räikkönen	Ferrari	1:32,439	1:44,494	-	11
13	1	Sebastian Vettel	Red Bull–Renault	1:31,931	1:44,668	-	12
14	99	Adrian Sutil	Sauber–Ferrari	1:33,673	1:45,655	-	13
15	10	Kamui Kobayashi	Caterham–Renault	1:34,274	1:45,867	-	14
16	11	Sergio Pérez	Force India–Mercedes	1:34,141	1:47,293	-	16
17	4	Max Chilton	Marussia–Ferrari	1:34,293	-	-	17
18	17	Jules Bianchi	Marussia–Ferrari	1:34,794	-	-	18
19	21	Esteban Gutiérrez	Sauber–Ferrari	1:35,117	-	-	21[31]
20	9	Marcus Ericsson	Caterham–Renault	1:35,157	-	-	19
21	8	Romain Grosjean	Lotus–Renault	1:36,993	-	-	PIT
	13	Pastor Maldonado	Lotus–Renault	-	-	-	22[37]

Wyścig

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[42]

P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz
1	2	6	Nico Rosberg	Mercedes	57	1h:32m:58,710
2	2	20	Kevin Magnussen	McLaren–Mercedes	57	+0:26,777
3	7	22	Jenson Button	McLaren–Mercedes	57	+0:30,027
4	1	14	Fernando Alonso	Ferrari	57	+0:35,284
5	10	77	Valtteri Bottas	Williams–Mercedes	57	+0:47,639
6	1	27	Nico Hülkenberg	Force India–Mercedes	57	+0:50,718
7	4	7	Kimi Räikkönen	Ferrari	57	+0:57,675
8	2	25	Jean-Éric Vergne	Toro Rosso–Renault	57	+1:00,441
9	1	26	Daniił Kwiat	Toro Rosso–Renault	57	+1:03,585
10	6	11	Sergio Pérez	Force India–Mercedes	57	+1:25,916
11	2	99	Adrian Sutil	Sauber–Ferrari	56	+1 okr.
12	7	21	Esteban Gutiérrez	Sauber–Ferrari	56	+1 okr.
13	4	4	Max Chilton	Marussia–Ferrari	55	+2 okr.
Niesklasyfikowani
		17	Jules Bianchi	Marussia–Ferrari	49	+8 okr.	[a]
		8	Romain Grosjean	Lotus–Renault	43	ERS
		13	Pastor Maldonado	Lotus–Renault	29	ERS
		9	Marcus Ericsson	Caterham–Renault	27	ciśnienie oleju
		1	Sebastian Vettel	Red Bull–Renault	3	jednostka napędowa
		44	Lewis Hamilton	Mercedes	2	izolacja przepływu prądu
		19	Felipe Massa	Williams–Mercedes	0	kolizja z Kobayashim
		10	Kamui Kobayashi	Caterham–Renault	0	kolizja z Massą
Zdyskwalifikowani
		3	Daniel Ricciardo	Red Bull–Renault	57	+0:24,525	[44]
P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz

Najszybsze okrążenie

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[41]

Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
6	Nico Rosberg	Mercedes	1:32,478	19

Prowadzenie w wyścigu

Źródło: Racing–Reference.info^[54]

Nr	Kierowca	Okrążenia	Suma
6	Nico Rosberg	1–57	57
Wykres

Klasyfikacja po wyścigu

Kierowcy

P	+/-	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	N	Nico Rosberg	1	25	1	-	-	-	1	-
2	N	Kevin Magnussen	1	18	-	1	-	-	-	-
3	N	Jenson Button	1	15	-	-	1	-	-	-
4	N	Fernando Alonso	1	12	-	-	-	-	-	-
5	N	Valtteri Bottas	1	10	-	-	-	-	-	-
6	N	Nico Hülkenberg	1	8	-	-	-	-	-	-
7	N	Kimi Räikkönen	1	6	-	-	-	-	-	-
8	N	Jean-Éric Vergne	1	4	-	-	-	-	-	-
9	N	Daniił Kwiat	1	2	-	-	-	-	-	-
10	N	Sergio Pérez	1	1	-	-	-	-	-	-
11	N	Adrian Sutil	1	0	-	-	-	-	-	-
12	N	Esteban Gutiérrez	1	0	-	-	-	-	-	-
13	N	Max Chilton	1	0	-	-	-	-	-	-
Niesklasyfikowani
		Jules Bianchi	1	-	-	-	-	-	-	1
		Romain Grosjean	1	-	-	-	-	-	-	1
		Pastor Maldonado	1	-	-	-	-	-	-	1
		Marcus Ericsson	1	-	-	-	-	-	-	1
		Sebastian Vettel	1	-	-	-	-	-	-	1
		Lewis Hamilton	1	-	-	-	-	1	-	1
		Felipe Massa	1	-	-	-	-	-	-	1
		Kamui Kobayashi	1	-	-	-	-	-	-	1
		Daniel Ricciardo	1	-	-	-	-	-	-	1
P	+/-	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

Konstruktorzy

P	+/-	Konstruktor	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	N	McLaren–Mercedes	2	33	-	1	1	-	-	-
2	N	Mercedes	2	25	1	-	-	1	1	1
3	N	Ferrari	2	18	-	-	-	-	-	-
4	N	Williams–Mercedes	2	10	-	-	-	-	-	1
5	N	Force India–Mercedes	2	9	-	-	-	-	-	-
6	N	Toro Rosso–Renault	2	6	-	-	-	-	-	-
7	N	Sauber–Ferrari	2	0	-	-	-	-	-	-
8	N	Marussia–Ferrari	2	0	-	-	-	-	-	1
Niesklasyfikowani
		Lotus–Renault	2	-	-	-	-	-	-	2
		Caterham–Renault	2	-	-	-	-	-	-	2
		Red Bull–Renault	2	-	-	-	-	-	-	2
P	+/-	Konstruktor	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

Imprezy towarzyszące

Sam Power z zespołu Team BRM podczas Australian Carrera Cup Championship

Wyścigowi o Grand Prix Australii towarzyszyła seria Australian Carrera Cup Championship, podczas której rozegrano trzy wyścigi. W pierwszym zwyciężył Steven Richards przed Warrenem Luffem i Nickiem Fosterem. W drugim wyścigu tryumfował Luff przed Richardsem i ponownie Fosterem, w trzecim wyścigu kierowcy ci zajęli te same pozycje^[55].

Podczas Grand Prix odbyły się również zawody MSS Security V8 Supercars Challenge, niewliczane jednak do klasyfikacji International V8 Supercars Championship 2014^[56]. Zawody składały się z czterech wyścigów, w pierwszym z nich zwyciężył Shane Van Gisbergen z Team Tekno VIP Petfoods przed Jamiem Whincupem z Red Bull Racing Australia i Scottem McLaughlinem z Valvoline Racing GRM^[57]. W drugim wyścigu ponownie zwycięstwo odniósł Van Gisbergen, drugi był Craig Lowndes z Red Bull Racing Australia a trzeci Fabian Coulthard z Lockwood Racing^[58]. W trzecim wyścigu tryumf także odniósł Van Gisbergen, na podium wyścig ukończyli ponownie także Coulthard i Lowndes, tym razem w odwrotnej kolejności^[59]. W czwartym wyścigu zwyciężył Scott McLaughlin z Valvoline Racing GRM przed Lowndesem i Michaelem Caruso z Norton Hornets^[60].

W pierwszym wyścigu Mazda3 Celebrity Challenge zwyciężył kolarz szosowy i sprinter Robbie McEwen, przed piłkarzem Brettem Emertonem i piosenkarzem Robem Millsem. W drugim wyścigu zwyciężył Emerton przed Millsem i uczestnikiem australijskiej wersji programu The Bachelor Timem Robardsem^[61].

W czasie Grand Prix odbył się także test szybkości Ultimate Speed Comparison. W teście wzięli udział kierowcy: Michael Doohan, David Coulthard, Jamie Whincup, Craig Lowndes i Steven Richards. Kierowcy prowadzili samochody: Mercedes-Benz C 63 AMG, Holden Commodore (VF) i bolid zespołu Red Bull Formuły 1^[62].

Podczas Targa Tarmac Demonstration wystąpiły samochody takich marek jak Lamborghini, Porsche i Ferrari oraz samochody rajdowe konkurujące w Australian Targa Championship czy Targa Tasmania^[63].

W trakcie Grand Prix odbył się także pokaz 60. samochodów zabytkowych Shannons Historic Demonstration, które uczestniczyły w sportach motorowych^[63].

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Grand Prix Australii (ang.). grandprix.com.au. [dostęp 2014-03-15].
• Podstrona Grand Prix na oficjalnej stronie Formuły 1 (ang.). formula1.com. [dostęp 2014-03-15].