Grand Prix Austrii 1977
| ||||
292. Grand Prix Formuły 1 | ||||
Österreichring | ||||
Data | 12-14 sierpnia 1977 | |||
Trasa | ||||
Liczba okrążeń | 54 | |||
Długość okrążenia | 5,942 km | |||
Dystans | 320,868 km | |||
Uczestnicy | ||||
Zgłoszenia | 30 kierowców | |||
Zakwalifikowało się | 26 kierowców | |||
Ukończyło wyścig | 16 kierowców | |||
Wyniki | ||||
Pole position | Niki Lauda (1:39,320, Ferrari) | |||
Zwycięzca | Alan Jones (1:37:16,490, Shadow) | |||
Najszybsze okrążenie | John Watson (1:40,960, Brabham) | |||
12. Grand Prix w sezonie 1977 | ||||
Poprzednie | Grand Prix Niemiec | |||
Następne | Grand Prix Holandii | |||
Grand Prix Austrii | ||||
|
Grand Prix Austrii 1977 (oryg. Gröbel Möbel Grosser Preis von Österreich) – 12. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1977, która odbyła się 14 sierpnia 1977, po raz ósmy na torze Österreichring.
15. Grand Prix Austrii, dziewiąte zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.
Opis
Przed Grand Prix przebudowano nieco tor – szybki zakręt Vöst-Hügel Kurve zastąpiono wolną szykaną Hella Licht. Miało to związek ze śmiercią Marka Donohue podczas rozgrzewki do wyścigu w 1975 roku. Wstawienie tej szykany wydłużyło tor do 5942 metrów.
Przed wyścigiem w zespole Shadow Arturo Merzario zastąpił Riccardo Patrese, a zespół Hesketh zatrudnił w charakterze kierowcy Iana Ashleya.
Pole position do wyścigu zdobył "lokalny" kierowca, Niki Lauda. Za nim startowali James Hunt, Mario Andretti i Hans-Joachim Stuck. Kolega zespołowy Laudy, John Watson, startował z 12 pozycji.
Wyścig rozpoczął się na mokrym torze, ale większość kierowców startowała do niego na slickach w nadziei, że tor szybko wyschnie. Jednakże przewagę zyskali kierowcy jadący na oponach przeznaczonych na mokrą nawierzchnię, i tak Arturo Merzario, startując z 21 pozycji, szybko znalazł się na szóstym miejscu. Prowadził Andretti przed Nilssonem. Lauda popełnił błąd na jednym z zakrętów, i spadł na 10 miejsce.
Tor zaczął jednak przesychać, i kierowcy jadący na "mokrych" oponach (m.in. Nilsson oraz Merzario) musieli je wymienić na slicki, tracąc przez to wiele pozycji. Na 11 okrążeniu Andrettiemu zepsuł się silnik. Na prowadzenie wysunął się więc Hunt. Na drugiej pozycji jechał Stuck, a na trzeciej niespodziewanie Jones.
Jones wyprzedził Stucka i postarał się zaatakować Hunta. Na 22 okrążeniu został liderem. Nilsson natomiast stopniowo odzyskiwał pozycje, ale na 38 okrążeniu musiał wycofać się z wyścigu z powodu awarii silnika. Ten sam defekt spotkał Hunta 5 okrążeń później.
Wyścig wygrał Alan Jones. Było to jego pierwsze zwycięstwo, podobnie jak pierwsze i jedyne zwycięstwo zespołu Shadow. Zwycięstwo to było tak niespodziewane, że organizatorzy nie przygotowali kopii hymnu Australii dla zwycięzcy; zamiast tego na podium Jones wysłuchał "Happy Birthday".
Lista startowa
Wyniki
Kwalifikacje
P | Nr | Kierowca | Konstruktor(-silnik) | Opony | Czas | Odstęp | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 11 | Niki Lauda | Ferrari | G | 1:39,320 | - | - |
2 | 1 | James Hunt | McLaren-Ford | G | 1:39,450 | 0:00,130 | 0:00,130 |
3 | 5 | Mario Andretti | Lotus-Ford | G | 1:39,740 | 0:00,290 | 0:00,420 |
4 | 8 | Hans-Joachim Stuck | Brabham-Alfa Romeo | G | 1:39,970 | 0:00,230 | 0:00,650 |
5 | 12 | Carlos Reutemann | Ferrari | G | 1:40,120 | 0:00,150 | 0:00,800 |
6 | 26 | Jacques Laffite | Ligier-Matra | G | 1:40,220 | 0:00,100 | 0:00,900 |
7 | 23 | Patrick Tambay | Ensign-Ford | G | 1:40,290 | 0:00,070 | 0:00,970 |
8 | 20 | Jody Scheckter | Wolf-Ford | G | 1:40,400 | 0:00,110 | 0:01,080 |
9 | 2 | Jochen Mass | McLaren-Ford | G | 1:40,440 | 0:00,040 | 0:01,120 |
10 | 4 | Patrick Depailler | Tyrrell-Ford | G | 1:40,620 | 0:00,180 | 0:01,300 |
11 | 22 | Clay Regazzoni | Ensign-Ford | G | 1:40,740 | 0:00,120 | 0:01,420 |
12 | 7 | John Watson | Brabham-Alfa Romeo | G | 1:40,920 | 0:00,180 | 0:01,600 |
13 | 19 | Vittorio Brambilla | Surtees-Ford | G | 1:40,930 | 0:00,010 | 0:01,610 |
14 | 17 | Alan Jones | Shadow-Ford | G | 1:41,000 | 0:00,070 | 0:01,680 |
15 | 3 | Ronnie Peterson | Tyrrell-Ford | G | 1:41,130 | 0:00,130 | 0:01,810 |
16 | 6 | Gunnar Nilsson | Lotus-Ford | G | 1:41,240 | 0:00,110 | 0:01,920 |
17 | 30 | Brett Lunger | McLaren-Ford | G | 1:41,400 | 0:00,160 | 0:02,080 |
18 | 34 | Jean-Pierre Jarier | Penske-Ford | G | 1:41,700 | 0:00,300 | 0:02,380 |
19 | 34 | Hans Binder | Penske-Ford | G | 1:41,710 | 0:00,310 | 0:02,390 |
20 | 24 | Rupert Keegan | Hesketh-Ford | G | 1:41,920 | 0:00,210 | 0:02,600 |
21 | 16 | Arturo Merzario | Shadow-Ford | G | 1:41,920 | 0:00,000 | 0:02,600 |
22 | 27 | Patrick Nève | March-Ford | G | 1:41,960 | 0:00,040 | 0:02,640 |
23 | 28 | Emerson Fittipaldi | Fittipaldi-Ford | G | 1:42,150 | 0:00,190 | 0:02,830 |
24 | 10 | Ian Scheckter | March-Ford | G | 1:42,220 | 0:00,070 | 0:02,900 |
25 | 18 | Vern Schuppan | Surtees-Ford | G | 1:42,310 | 0:00,090 | 0:02,990 |
26 | 36 | Emilio de Villota | McLaren-Ford | G | 1:42,380 | 0:00,070 | 0:03,060 |
Nie zakwalifikowali się | |||||||
27 | 38 | Brian Henton | March-Ford | G | 1:42,430 | 0:00,050 | 0:03,110 |
28 | 39 | Ian Ashley | Hesketh-Ford | G | 1:42,520 | 0:00,090 | 0:03,200 |
29 | 25 | Héctor Rebaque | Hesketh-Ford | G | 1:42,750 | 0:00,230 | 0:03,430 |
30 | 9 | Alex Ribeiro | March-Ford | G | 1:43,030 | 0:00,280 | 0:03,710 |
P | Nr | Kierowca | Konstruktor(-silnik) | Opony | Czas | Odstęp | Strata |
Wyścig
Najszybsze okrążenie
Nr | Kierowca | Konstruktor | Opony | Czas | Okr. |
---|---|---|---|---|---|
7 | John Watson | Brabham-Alfa Romeo | G | 1:40,960 | 52 |
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Autor: Restu20, Licencja: CC BY-SA 4.0
Österreichring circuit between 1969 and 1976.