Grand Prix Belgii 2011

Grand Prix Belgii 2011

2011 Formula 1 Shell Belgian Grand Prix

12. wyścig z 19 w sezonie 851. Grand Prix Formuły 1
Circuit de Spa-Francorchamps
Data	26–28 sierpnia 2011
Trasa
Liczba okrążeń	44
Długość okrążenia	7,004 km
Dystans	308,052 km
Uczestnicy
Zgłoszenia	24 kierowców
Zakwalifikowało się	24 kierowców
Ukończyło wyścig	19 kierowców
Wyniki
Pole position	Sebastian Vettel (1:48,298, Red Bull Racing)
Zwycięzca	Sebastian Vettel (1h26m44,893, Red Bull Racing)
Najszybsze okrążenie	Mark Webber (1:49,883, Red Bull Racing)
12. Grand Prix w sezonie 2011
Poprzednie	Grand Prix Węgier
Następne	Grand Prix Włoch
Grand Prix Belgii
2010 2011 2012

Grand Prix Belgii 2011 oficjalnie 2011 Formula 1 Shell Belgian Grand Prix – dwunasta eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2011.

Zwyciężył ją lider klasyfikacji generalnej Sebastian Vettel (Red Bull Racing) po uprzednim zdobyciu pole position^[1]. Drugie miejsce zajął jego partner zespołowy Mark Webber, a trzecie Jenson Button z McLarena^[2]. Najszybsze okrążenie wyścigu wykonał Webber^[3].

Opis weekendu wyścigowego

Tło

Sebastian Vettel, lider klasyfikacji generalnej

Po Grand Prix Węgier w klasyfikacji generalnej kierowców prowadził Sebastian Vettel, mając 85 punktów przewagi nad drugim Markiem Webberem. Trzeci był Lewis Hamilton, tracący trzy punkty do Australijczyka, a na czwartej lokacie plasował się Fernando Alonso mając o jeden punkt mniej niż Hamilton^[4]. Poprzedzające Grand Prix Belgii konkursy na Węgrzech i w Niemczech zwyciężyli kierowcy McLarena – w pierwszym z nich triumfował Hamilton, zaś w drugim Jenson Button^[5].

Przed tym Grand Prix w zespole Renault jego kierowca rezerwowy Bruno Senna zastąpił Nicka Heidfelda, którego występy według zespołu były poniżej oczekiwań^[6][7]. W rezultacie Niemiec pozwał zespół za niewypełnienie warunków kontraktu^[8][9].

Fédération Internationale de l’Automobile postanowiła, że zabronione będzie używanie systemu DRS w zakręcie Eau Rouge^[10]. Strefa DRS w trakcie wyścigu natomiast znajdowała się pomiędzy zakrętem Raidillon a szykaną Les Combes^[11].

W trakcie Grand Prix Michael Schumacher świętował dwudziestolecie startów w Formule 1; niemiecki kierowca zadebiutował w Formule 1 podczas Grand Prix Belgii 1991 w zespole Jordan Grand Prix^[12]. W związku z tym startował w specjalnym, złotym kasku^[13].

27 sierpnia ogłoszono (podpisane już przedtem^[14]) przedłużenie kontraktu Marka Webbera z Red Bull Racing^[15][16]. Australijski kierowca obchodził w dzień kwalifikacji 35. urodziny^[17].

Sędziami podczas weekendu byli: Nigel Mansell (który w tym sezonie sędziował już w wyścigu na Silverstone) oraz Paul Gutjahr i Paolo Longoni^[18].

Treningi

Kierowcy Mercedes GP – Michael Schumacher i Nico Rosberg jako jedyni zdążyli ustanowić czasy na suchym torze podczas pierwszego treningu. 10 minut po rozpoczęciu sesji spadł deszcz. Debiutujący w barwach Renault Bruno Senna obrócił się w dziewiątym zakręcie i rozbił swój bolid. Wkrótce w tym samym miejscu wypadek miał reprezentant Force India – Paul di Resta. W związku z tym, że żuraw był zajęty przez samochód Senny, na torze pojawiła się czerwona flaga. Na dziesięć minut przed końcem regulaminowego czasu, sesja została wznowiona. Jenson Button na przejściowych oponach ustanowił trzeci czas, który był o 8,3 sekundy gorszy od czasu ustanowionego przez Schumachera. Oznaczało to, że poza czołową dwójką wszyscy kierowcy nie spełniliby reguły 107%^[19][20].

Drugi piątkowy trening rozpoczął się na mokrej nawierzchni, która jednak wkrótce wyschła. Kierowcy wyjechali na oponach przejściowych. Po 10 minutach prowadził Mark Webber, jednak wkrótce jego czas poprawił Sebastian Vettel. Następnie, po dobrym okrążeniu Alonso na oponach typu slick, inni kierowcy także zdecydowali się na tę mieszankę. Około 47. minuty na tor wyjechał Paul di Resta w świeżo naprawionym bolidzie. Na 35 minut przed końcem sesji ponownie spadł deszcz, dwadzieścia minut później część stawki postanowiła jeszcze wyjechać na tor, by ćwiczyć starty. Wśród nich był Timo Glock, który miał uślizg tylnej osi i wyjechał na asfaltowe pobocze. Finalnie najszybszym kierowcą w drugiej sesji był Webber, z wynikiem 1:50,321. Najwolniejszy był Witalij Pietrow, który jako jedyny nie zmieściłby się w czasie 107%^[21][22].

W sobotniej, trzeciej, również deszczowej sesji najszybszy był obchodzący swoje urodziny Mark Webber, który osiągnął czas 2:08.988. Część kierowców założyła opony deszczowe, a część opony przejściowe. Ci jadący na tej drugiej mieszance często doświadczali uślizgów. Wkrótce rozpoczęła się ulewa i dyskutowano wywieszenie czerwonej flagi, jednak sędziowie zdecydowali się kontynuować trening. Po 30 minutach Jaime Alguersuari jako pierwszy ustanowił czas okrążenia – 2:30.210 sekundy. Na torze pojawiła się dwukrotnie żółta flaga – po problemach Senny i di Resty. Jedynym kierowcą bez czasu został Alonso. Najwięcej okrążeń (16) wykonał Alguersuari^[23].

Kwalifikacje

Na początku sesji wyjechała większość kierowców, których samochody wyposażone były w opony przejściowe. Na okrążeniu instalacyjnym od bolidu Schumachera odpadło tylne koło, co uniemożliwiło kierowcy Mercedesa ustanowienie czasu. Ze względu na zapowiadane opady deszczu kierowcy próbowali jak najszybciej osiągnąć dobre czasy okrążeń. Niecałe dwie minuty przed końcem pierwszego bloku pogorszyły się warunki atmosferyczne. Najlepszy czas został uzyskany przez Jensona Buttona i wynosił 2:01,813 sekundy. Do drugiej sesji nie zakwalifikowali się: Jarno Trulli, Timo Glock, Jérôme d’Ambrosio, Vitantonio Liuzzi, Daniel Ricciardo oraz Michael Schumacher. Czworo ostatnich nie zmieściło się w limicie 107%^[24].

Rozbity Force India VJM04 Adriana Sutila w zakręcie Eau Rouge

Drugą sesję kierowcy również rozpoczęli na przejściowej mieszance. W czwartej minucie Adrian Sutil miał wypadek w zakręcie Eau Rouge. Spowodowało to konieczność wywieszenia czerwonej flagi – najlepszy czas należał wówczas do Vettela. Kwalifikacje zostały wkrótce wznowione i rozpoczęła się walka o awans do Q3^[24]. Doszło do kontaktu między Lewisem Hamiltonem a Pastorem Maldonado, w wyniku którego kierowca McLarena uszkodził przednie skrzydło i prawy wlot powietrza^[25]. Wśród kierowców którym nie udało się zakwalifikować do trzeciej części znalazł się m.in. Jenson Button, który nie zdążył poprawić swojego wyniku.

Trzecia część została rozpoczęta przez większość kierowców na slickach. Wkrótce liderem został Webber, następnie prowadził Sergio Pérez i Sebastian Vettel. Na ostatnim okrążeniu odbyła się walka o pole position. Jako pierwszy ukończył je Webber, wkrótce lepszy czas osiągnął Hamilton, ale pole position zdobył ostatecznie Sebastian Vettel z ponad półsekundową przewagą^[24]. Czwartą pozycję startową wywalczył Massa, piątą Rosberg, kolejne dwie natomiast Algersuari i Senna (dla których były to najlepsze pozycje w karierze). Ósmy był Alonso, następnie Pérez i Pietrow^[1].

Zmiany pozycji startowych

Sędziowie zadecydowali się na dopuszczenie do wyścigu wszystkich czterech kierowców, którzy nie spełnili reguły 107%, powołując się na dobre tempo w oficjalnych treningach^[26]. Maldonado został ukarany za kolizję z Hamiltonem cofnięciem pozycji startowej o pięć lokat^[25].

Wyścig

Lotus T128 przed startem wyścigu

Nico Rosberg mimo problemów z hamulcami po starcie awansował na drugą pozycję. Pierwsze miejsce utrzymał Vettel. Na trzecią lokatę wysunął się Massa^[27]. O dziesięć miejsc awansował startujący z ostatniego pola Schumacher^[28]. Wkrótce Rosberg zaatakował Vettela i został nowym liderem. Słabo wystartował Mark Webber, który stracił pięć pozycji, ze względu na włączenie się w jego bolidzie systemu zapobiegającego zgaszeniu silnika^[29]. Fernando Alonso natomiast wysunął się na piąte miejsce, a na drugim okrążeniu zaatakował Lewisa Hamiltona, awansując na czwartą lokatę i rozpoczął pogoń za Massą^[27].

W zakręcie La Source Bruno Senna, podczas próby ataku, uderzył w prawy bok STR6 Alguersuariego, w wyniku czego samochód młodego Hiszpana doznał kontaktu z tyłem bolidu Alonso. Kierowca Toro Rosso uszkodził tym samym lewe zawieszenie i przednie skrzydło, przez co musiał wycofać się z wyścigu^[27].

Na trzecim okrążeniu Vettel powrócił na pierwszą pozycję. Na czwartym aleję serwisową odwiedzili: Mark Webber i Jenson Button. U pierwszego z nich zmieniono opony na pośrednie, a Buttonowi zmieniono przednie skrzydło^[30], którego boczny płat został uszkodzony na starcie^[31]. Dwa okrążenia później również Vettel zjechał na pit-stop, gdzie założono mu kolejny komplet opon z miękkiej mieszanki^[27]. Na kolejnych dwóch okrążeniach Massę wyprzedzili Alonso i Hamilton^[30].

Wkrótce Alonso i Hamilton zbliżyli się do Rosberga i Hiszpan wysunął się na prowadzenie. Również Brytyjczyk wyprzedził Niemca^[30][28]. Podczas gdy obaj kierowcy Ferrari oraz Lewis Hamilton zjechali na swoje pit-stopy, Sebastian Vettel jadąc na nowym komplecie miękkich opon awansował na pierwsze miejsce. Tymczasem z wyścigu wycofał się Sébastien Buemi ze względu na uszkodzenie tylnego skrzydła, natomiast Senna i Glock zostali ukarani przez sędziów karą przejazdu przez aleję serwisową, ze względu na spowodowane przez nich incydenty na pierwszym okrążeniu. Po wyjeździe Alonso z alei serwisowej, wyprzedził go Mark Webber, jednak jadący na nowych oponach kierowca Ferrari odzyskał pozycję. Obydwaj wyprzedzili wkrótce Pietrowa i Kobayashiego^[27]. Startujący z ostatniego pola Schumacher był dwunasty, po wyprzedzeniu połowy stawki^[28].

Wkrótce również Hamilton pokonał Rosjanina i zaatakował Japończyka. Doszło jednak między nimi do kolizji w piątym zakręcie. W wyniku kontaktu kierowca McLarena uderzył w bandę, co oznaczało dla niego koniec wyścigu. Następnie wyścigu nie ukończył także Daniel Ricciardo. Na torze pojawił się samochód bezpieczeństwa, co wykorzystało kilku kierowców, zjeżdżając na zmianę opon – m.in. Vettel. Po zjeździe samochodu bezpieczeństwa niemiecki kierowca wykorzystał dobrą przyczepność nowych opon i ponownie objął prowadzenie. Tymczasem Jenson Button wykorzystał swoje twarde opony, eksploatując je długo dzięki spokojnej jeździe^[32] i awansował na 8. pozycję^[27].

Sergio Pérez odbył karę przejazdu przez aleję serwisową w związku z kolizją z Buemim^[27]. W okolicach trzydziestego okrążenia kierowcy odbyli drugą serię pit-stopów. Po jej zakończeniu na prowadzeniu pozostał Vettel, na drugą pozycję awansował Mark Webber, a na trzecią Jenson Button. Problemy miał Alonso, który tracił po dwie sekundy na każdym okrążeniu i spadł na czwarte miejsce^[28]. W międzyczasie nastąpiła kolizja między Kobayashim i Barichello, co spowodowało konieczność wymiany przedniego skrzydła w bolidzie tego drugiego^[27].

Kolejność kierowców nie uległa większym zmianom do końca wyścigu. Zwyciężył Sebastian Vettel, następnie przyjechali Mark Webber, Jenson Button i Fernando Alonso. Piąte miejsce zajął Schumacher, który przedtem wyprzedził szóstego na mecie Nico Rosberga (być może po poleceniu zespołowym^[33][34]), siódmy był Adrian Sutil, ósmy Felipe Massa (po wyprzedzeniu na ostatnim okrążeniu Witalija Pietrowa), a punktowaną dziesiątkę zamknął Pastor Maldonado^[2], dla którego był to pierwszy punkt w karierze kierowcy Formuły 1^[35]. Sklasyfikowano 19 kierowców^[2].

Odbiór

Po powiększeniu przewagi Vettela w klasyfikacji generalnej, wiele postaci ze środowiska uznało rywalizację o tytuł mistrzowski za zakończoną. Byli to m.in. Lewis Hamilton i Niki Lauda^[36].

W mediach pochwalono występy Schumachera i Buttona, którzy przedarli się do czołówki, startując z odległych pozycji^[37][27][32]. Pochwalono także Rosberga i Alonso za dobry start^[38]. Za dobry wynik w kwalifikacjach pochwalono Bruno Sennę^[37][39].

Dwa dni po Grand Prix Gérard Lopez wyraził zainteresowanie kupnem toru w Stavelot^[40].

Odbiór w zespołach

Christian Horner wyraził swoje zadowolenie po dublecie w Grand Prix:

Podobnego zdania był Cyril Dumont. Sam Vettel wyraził swoje szczęście z powodu wygranej w Grand Prix – powiedział, że bolid prowadził się bardzo dobrze, z każdym okrążeniem dając więcej informacji o oponach. Stwierdził też, że głównym celem zespołu było ukończenie wyścigu^[31][29].

Stefano Domenicali nie uznał wyścigu za satysfakcjonujący – stwierdził, że piętą achillesową zespołu Scuderia Ferrari są w dalszym ciągu problemy z dogrzaniem opon. Podobnie uważał Pat Fry, dodając, że wjazd samochodu bezpieczeństwa zadziałał na niekorzyść Ferrari^[41]. Fernando Alonso stwierdził, że neutralizacja była pomocna dla kierowcy Red Bull Racing^[42]. Uznał jednak za udany swój pierwszy przejazd. Felipe Massa powiedział, że „wyścig był dla niego dziwny”^[41].

Jenson Button stwierdził, że „czuje się w Formule 1 lepiej niż kiedykolwiek”. Martin Whitmarsh uznał go za „bohatera dnia”, natomiast nieukończenie wyścigu przez Hamiltona nazwał „ogromnie frustrującym”^[43].

Michael Schumacher uznał wyścig za emocjonujący i wspaniały. Zadowolony był również Ross Brawn, który uznał go za ekscytujący, a rezultat Mercedes GP za najlepszy w sezonie. Podobnego zdania był Norbert Haug, który pochwalił wielokrotnego mistrza świata^[44]. Zespół rozpoczął dochodzenie w sprawie odpadnięcia koła w bolidzie Schumachera podczas kwalifikacji^[45].

Witalij Pietrow wyraził zadowolenie ze swojego rezultatu, Éric Boullier określił jazdę kierowców Lotus Renault GP jako „porządną”^[46].

Vijay Mallya, szef Force India powiedział, że występ jego zespołu był wspaniały, także dzięki bezbłędnej strategii^[47]. W zespole Williams wyścig odebrano bardzo dobrze – zadowolony był zarówno Pastor Maldonado, który zdobył pierwszy punkt w karierze jak i dyrektor techniczny Sam Michael, który uznał wyścig za udany^[48]. Zdaniem Mike’a Gascoyne’a, dyrektora technicznego Lotusa, wyścig, mimo słabego startu był bardzo dobry^[49]. John Booth pogratulował d’Ambrosio dobrego wyniku w domowym wyścigu. Belgijski kierowca uznał swój wynik za dobry prognostyk na drugą część sezonu^[50].

Rozczarowani rezultatem byli m.in. dyrektor techniczny Saubera, James Key^[51], Alan Permane z Renault^[46] czy szef Toro Rosso – Franz Tost^[52].

Lista startowa

Na niebieskim tle kierowcy biorący udział jedynie w piątkowym treningu

Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony
1	Sebastian Vettel	Red Bull Racing	Red Bull RB7	Renault RS27-2011 2.4 V8	P
2	Mark Webber	Red Bull Racing	Red Bull RB7	Renault RS27-2011 2.4 V8	P
3	Lewis Hamilton	Vodafone McLaren Mercedes	McLaren MP4-26	Mercedes FO 108Y 2.4 V8	P
4	Jenson Button	Vodafone McLaren Mercedes	McLaren MP4-26	Mercedes FO 108Y 2.4 V8	P
5	Fernando Alonso	Scuderia Ferrari	Ferrari 150° Italia	Ferrari 056 2.4 V8	P
6	Felipe Massa	Scuderia Ferrari	Ferrari 150° Italia	Ferrari 056 2.4 V8	P
7	Michael Schumacher	Mercedes GP Petronas F1 Team	Mercedes MGP W02	Mercedes FO 108Y 2.4 V8	P
8	Nico Rosberg	Mercedes GP Petronas F1 Team	Mercedes MGP W02	Mercedes FO 108Y 2.4 V8	P
9	Bruno Senna	Lotus Renault GP	Renault R31	Renault RS27-2011 2.4 V8	P
10	Witalij Pietrow	Lotus Renault GP	Renault R31	Renault RS27-2011 2.4 V8	P
11	Rubens Barrichello	AT&T Williams	Williams FW33	Cosworth CA2011 2.4 V8	P
12	Pastor Maldonado	AT&T Williams	Williams FW33	Cosworth CA2011 2.4 V8	P
14	Adrian Sutil	Force India F1 Team	Force India VJM04	Mercedes FO 108Y 2.4 V8	P
14	Nico Hülkenberg	Force India F1 Team	Force India VJM04	Mercedes FO 108Y 2.4 V8	P
15	Paul di Resta	Force India F1 Team	Force India VJM04	Mercedes FO 108Y 2.4 V8	P
16	Kamui Kobayashi	Sauber F1 Team	Sauber C30	Ferrari 056 2.4 V8	P
17	Sergio Pérez	Sauber F1 Team	Sauber C30	Ferrari 056 2.4 V8	P
18	Sébastien Buemi	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR6	Ferrari 056 2.4 V8	P
19	Jaime Alguersuari	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR6	Ferrari 056 2.4 V8	P
20	Heikki Kovalainen	Team Lotus	Lotus T128	Renault RS27-2011 2.4 V8	P
20	Karun Chandhok	Team Lotus	Lotus T128	Renault RS27-2011 2.4 V8	P
21	Jarno Trulli	Team Lotus	Lotus T128	Renault RS27-2011 2.4 V8	P
22	Daniel Ricciardo	HRT Formula One Team	HRT F111	Cosworth CA2011 2.4 V8	P
23	Vitantonio Liuzzi	HRT Formula One Team	HRT F111	Cosworth CA2011 2.4 V8	P
24	Timo Glock	Marussia Virgin Racing	Virgin MVR-02	Cosworth CA2011 2.4 V8	P
25	Jérôme d’Ambrosio	Marussia Virgin Racing	Virgin MVR-02	Cosworth CA2011 2.4 V8	P
Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony

Wyniki

Sesje treningowe

Sesja	Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
1	7	Michael Schumacher	Mercedes	1:54,355	13
2	2	Mark Webber	Red Bull-Renault	1:50,321	22
3	2	Mark Webber	Red Bull-Renault	2:08,988	7

Kwalifikacje

Poz.	Nr	Kierowca	Konstruktor	Q1	Q2	Q3	Poz. s.
1	1	Sebastian Vettel	Red Bull-Renault	2:03,029	2:03,317	1:48,298	1
2	3	Lewis Hamilton	McLaren-Mercedes	2:03,008	2:02,823	1:48,730	2
3	2	Mark Webber	Red Bull-Renault	2:02,827	2:03,302	1:49,376	3
4	6	Felipe Massa	Ferrari	2:05,834	2:04,507	1:50,256	4
5	8	Nico Rosberg	Mercedes	2:05,091	2:03,723	1:50,552	5
6	19	Jaime Alguersuari	Toro Rosso-Ferrari	2:05,419	2:04,561	1:50,773	6
7	10	Bruno Senna	Renault	2:05,047	2:04,452	1:51,121	7
8	5	Fernando Alonso	Ferrari	2:04,450	2:02,768	1:51,251	8
9	17	Sergio Pérez	Sauber-Ferrari	2:06,284	2:04,625	1:51,374	9
10	10	Witalij Pietrow	Renault	2:05,292	2:03,466	1:52,303	10
11	18	Sébastien Buemi	Toro Rosso-Ferrari	2:04,744	2:04,692	-	11
12	16	Kamui Kobayashi	Sauber-Ferrari	2:07,194	2:04,757	-	12
13	4	Jenson Button	McLaren-Mercedes	2:01,813	2:05,150	-	13
14	11	Rubens Barrichello	Williams-Cosworth	2:05,720	2:07,349	-	14
15	14	Adrian Sutil	Force India-Mercedes	2:06,000	2:07,777	-	15
16	12	Pastor Maldonado	Williams-Cosworth	2:05,621	2:08,106	-	21
17	20	Heikki Kovalainen	Lotus-Renault	2:06,780	2:08,354	-	16
18	15	Paul di Resta	Force India-Mercedes	2:07,758	-	-	17
19	21	Jarno Trulli	Lotus-Renault	2:08,773	-	-	18
20	24	Timo Glock	Virgin-Cosworth	2:09,566	-	-	19
107% czasu: 2:10.339
21	25	Jérôme d’Ambrosio	Virgin-Cosworth	2:11,601	-	-	20
22	23	Vitantonio Liuzzi	HRT-Cosworth	2:11,616	-	-	22
23	22	Daniel Ricciardo	HRT-Cosworth	2:13,077	-	-	23
24	7	Michael Schumacher	Mercedes	-	-	-	24
Poz.	Nr	Kierowca	Konstruktor	Q1	Q2	Q3	Poz. s.
Legenda Poz. Nr Q1 Q2 Q3 Poz. s. Pozycja zajęta w sesji kwalifikacyjnej Numer startowy kierowcy Wynik uzyskany w pierwszej części kwalifikacji Wynik uzyskany w drugiej części kwalifikacji Wynik uzyskany w trzeciej części kwalifikacji Pozycja startowa po uwzględnięniu kar, przesunięć, itp.

Wyścig

P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz
1		1	Sebastian Vettel	Red Bull-Renault	44	1:26:44,893
2	1	2	Mark Webber	Red Bull-Renault	44	+0:03,741
3	10	4	Jenson Button	McLaren-Mercedes	44	+0:09,669
4	4	5	Fernando Alonso	Ferrari	44	+0:13,022
5	19	7	Michael Schumacher	Mercedes	44	+0:47,464
6	1	8	Nico Rosberg	Mercedes	44	+0:48,674
7	8	14	Adrian Sutil	Force India-Mercedes	44	+0:59,713
8	4	6	Felipe Massa	Ferrari	44	+1:06,076
9	1	10	Witalij Pietrow	Renault	44	+1:11,917
10	6	12	Pastor Maldonado	Williams-Cosworth	44	+1:17,615
11	7	15	Paul di Resta	Force India-Mercedes	44	+1:23,994
12		16	Kamui Kobayashi	Sauber-Ferrari	44	+1:31,976
13	6	9	Bruno Senna	Renault	44	+1:32,985	[a]
14	5	21	Jarno Trulli	Lotus-Renault	43	+1 okr.
15	2	20	Heikki Kovalainen	Lotus-Renault	43	+1 okr. (06,783)
16	2	11	Rubens Barrichello	Williams-Cosworth	43	+1 okr. (00,038)
17	4	25	Jérôme d’Ambrosio	Virgin-Cosworth	43	+1 okr. (50,033)
18	2	24	Timo Glock	Virgin-Cosworth	43	+1 okr. (01,701)
19	3	23	Vitantonio Liuzzi	HRT-Cosworth	43	+1 okr. (38,977)
Niesklasyfikowani
		17	Sergio Pérez	Sauber-Ferrari	27		uszkodzenia z kolizji[b]
		22	Daniel Ricciardo	HRT-Cosworth	13		elektryka
		3	Lewis Hamilton	McLaren-Mercedes	12		kolizja z Kobayashim
		18	Sébastien Buemi	Toro Rosso-Ferrari	6		kolizja z Pérezem
		19	Jaime Alguersuari	Toro Rosso-Ferrari	0		kolizja z Senną
P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz

Najszybsze okrążenie

Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
2	Mark Webber	Red Bull-Renault	1:49,883	33

Prowadzenie w wyścigu

Nr	Kierowca	Okrążenia	Suma
1	Sebastian Vettel	3-5, 11-13, 18-30, 32-44	32
5	Fernando Alonso	7, 14-17	5
8	Nico Rosberg	1-2, 6	3
3	Lewis Hamilton	8-10	3
4	Jenson Button	31	1
Wykres

Klasyfikacja po wyścigu

Kierowcy

P	+/-	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	0	Sebastian Vettel	12	259	7	4	-	9	1	-
2	0	Mark Webber	12	167	-	2	5	3	5	-
3	+1	Fernando Alonso	12	157	1	3	2	-	1	1
4	+1	Jenson Button	12	149	2	1	3	-	1	2
5	-2	Lewis Hamilton	12	146	2	2	-	-	2	2
6	0	Felipe Massa	12	74	-	-	-	-	2	2
7	0	Nico Rosberg	12	56	-	-	-	-	-	1
8	+2	Michael Schumacher	12	42	-	-	-	-	-	3
9	0	Witalij Pietrow	12	34	-	-	1	-	-	1
10	-2	Nick Heidfeld	11	34	-	-	1	-	-	3
11	0	Kamui Kobayashi	12	27	-	-	-	-	-	2
12	0	Adrian Sutil	12	24	-	-	-	-	-	1
13	0	Sébastien Buemi	12	12	-	-	-	-	-	2
14	0	Jaime Alguersuari	12	10	-	-	-	-	-	3
15	0	Sergio Pérez	10	8	-	-	-	-	-	3
16	0	Paul di Resta	12	8	-	-	-	-	-	1
17	0	Rubens Barrichello	12	4	-	-	-	-	-	3
18	+3	Pastor Maldonado	12	1	-	-	-	-	-	2
19	-1	Pedro de la Rosa	1	0	-	-	-	-	-	-
20	-1	Jarno Trulli	11	0	-	-	-	-	-	3
21	N	Bruno Senna	1	0	-	-	-	-	-	-
22	-1	Vitantonio Liuzzi	11	0	-	-	-	-	-	3
23	0	Jérôme d’Ambrosio	12	0	-	-	-	-	-	2
24	0	Heikki Kovalainen	12	0	-	-	-	-	-	5
25	0	Timo Glock	11	0	-	-	-	-	-	2
26	0	Narain Karthikeyan	7	0	-	-	-	-	-	1
27	0	Daniel Ricciardo	4	0	-	-	-	-	-	1
28	0	Karun Chandhok	1	0	-	-	-	-	-	-
P	+/-	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

Konstruktorzy

P	+/-	Konstruktor	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	0	Red Bull-Renault	24	426	7	6	5	12	6	-
2	0	McLaren-Mercedes	24	295	4	3	3	-	3	4
3	0	Ferrari	24	231	1	3	2	-	3	3
4	0	Mercedes	24	98	-	-	-	-	-	4
5	0	Renault	24	68	-	-	2	-	-	4
6	0	Sauber-Ferrari	23	35	-	-	-	-	-	4
7	0	Force India-Mercedes	24	32	-	-	-	-	-	2
8	0	Toro Rosso-Ferrari	24	22	-	-	-	-	-	5
9	0	Williams-Cosworth	24	5	-	-	-	-	-	6
10	0	Lotus-Renault	24	0	-	-	-	-	-	8
11	0	HRT-Cosworth	22	0	-	-	-	-	-	5
12	0	Virgin-Cosworth	23	0	-	-	-	-	-	2
P	+/-	Konstruktor	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

Imprezy towarzyszące

W trakcie weekendu wyścigowego Formuły 1 na torze Spa rywalizowano także w innych seriach.

Seria GP2

Rozgrywany 27 września wyścig serii GP2 wygrał Niemiec Christian Vietoris, za nim uplasowali się Jules Bianchi i Romain Grosjean^[53]. Następnego dnia rozegrano sprint, w którym najlepszy okazał się Luca Filippi, przed Jules’em Bianchim i Josefem Králem^[54].

Pozostałe serie

Tymczasem w pierwszym z dwóch rozgrywanych na Spa wyścigów serii GP3 wygrał fiński kierowca Valtteri Bottas^[55]. Na podium stanęli jeszcze James Calado i Nigel Melker. W drugim zwyciężył Richie Stanaway, cztery sekundy za nim do mety dojechał Calado, a na trzeciej pozycji uplasował się Nico Müller^[56].

W Porsche Supercup zwyciężył Polak Kuba Giermaziak. Na drugim miejscu, ze stratą ponad pół sekundy dojechał René Rast, a na najniższym stopniu podium stanął Nick Tandy^[57].

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Grand Prix Belgii. f1belgium.com. [dostęp 2011-08-30]. (ang. • fr. • niderl. • niem. • hiszp.).
• Strona Grand Prix Belgii 2011 na oficjalnej stronie Formuły 1. formula1.com. [dostęp 2011-08-30]. (ang.).