Grand Prix na żużlu

Grand Prix na żużlu
FIM Speedway Grand Prix
ilustracja
Sports current event.svg 2023
Państwo

Zawody międzynarodowe

Oficjalny skrót

ang. SGP
pol. GP

Dyscyplina

Żużel

Organizator rozgrywek

FIM

Data założenia

1995

Partner TV

Discovery/Eurosport

Sponsor tytularny

Monster Energy

Rozgrywki
Liczba drużyn

15 stałych uczestników
+ 1 zawodnik z dziką kartą

Zwycięzca

Indywidualny Mistrz Świata

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Dania Hans Nielsen (1995)

Obecny zwycięzca

Polska Bartosz Zmarzlik (2022)

Najwięcej zwycięstw

Szwecja Tony Rickardsson (5)

Strona internetowa

Grand Prix na żużlu – coroczny cykl turniejów, organizowany przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM) od 1995 roku, wyłaniający indywidualnego mistrza świata. Zastąpił on rozgrywane w latach 1936–1994 finały jednodniowe[a][b].

Historia

Zasady

Zasady turniejów cyklu Grand Prix zmieniają się na przestrzeni lat. W latach 1995-1997 rozgrywano tradycyjny turniej dwudziestobiegowy, w którym każdy z szesnastu zawodników spotykał się z każdym, następnie według klasyfikacji przejściowej zawodnicy przydzielani byli do czterech biegów finałowych – od tzw. finału D (o miejsca 13-16) odpowiednio do finału A (o miejsca 1-4). Za każde miejsce zajęte w finałowych biegach przyznawano odpowiednią liczbę punktów do klasyfikacji generalnej cyklu według odgórnie ustalonego klucza.

W roku 1998 wprowadzono formułę wzorowaną na systemach knock-out, w której po dwóch słabych biegach (trzecie lub czwarte miejsce) zawodnik kończył rywalizację. Turniej składał się z 24 biegów, w tym dziesięciobiegowego turnieju eliminacyjnego, dziesięciobiegowego turnieju głównego, dwóch biegów półfinałowych oraz dwóch finałowych, a brało w nim udział 24 zawodników. W turnieju głównym rozstawiano ośmiu najlepszych żużlowców z poprzednich zawodów (w przypadku pierwszej rundy w danym roku była to czołowa ósemka ubiegłorocznej końcowej klasyfikacji Grand Prix), pozostała czternastka rywalizowała o awans do tej fazy zawodów w biegach eliminacyjnych[1]. Końcową kolejność ustalano w biegach finałowych: tzw. finale pocieszenia (o miejsca 5-8, dla zawodników, którzy odpadli w półfinale) oraz wielkim finale (o miejsca 1-4). System ten poddano drobnej modyfikacji w 2002 roku, rezygnując m.in. z finału pocieszenia i wprowadzając dwa tzw. biegi zapoznawcze z udziałem rozstawionej ósemki w fazie eliminacyjnej – tabela biegowa składała się z 25 wyścigów.

Od sezonu 2005 powrócono do tradycyjnej formuły – turnieju dwudziestobiegowego, dla 16 zawodników, znanego z lat 1995-1997. Zamiast finałów A-D organizowało się dwa półfinały dla zawodników zajmujących w klasyfikacji przejściowej miejsca 1-8, z których po dwóch najlepszych zawodników awansowało do wielkiego finału. System punktacji poddano zmianie: czołowa czwórka była premiowana z góry ustaloną liczbą punktów (25, 20, 18 i 16), pozostali zawodnicy otrzymywali tyle punktów ile zdobyli podczas pierwszych pięciu swoich startów (biegi 1-20; bez biegów półfinałowych).

Choć w sezonie 2007 całkowicie zmieniono system punktowania, same zasady przeprowadzania turnieju pozostały niezmienione. Zrezygnowano z premiowania czołowej czwórki punktami za samo miejsce w końcowej klasyfikacji poszczególnego turnieju. Odtąd do klasyfikacji generalnej były zaliczane punkty ze wszystkich biegów, w których zawodnik wziął udział, również z biegów półfinałowych i wielkiego finału. W latach 2007-2012 punkty zdobyte przez zawodników biorących udział w biegu finałowym były mnożone dwukrotnie (6, 4, 2 i 0 punktów). Od sezonu 2014 wprowadzono na wzór Formuły 1 stałe numery startowe dla uczestników cyklu (wcześniej numery były przyznawane zawodnikom odgórnie w zależności od miejsca zajętego w poprzednim sezonie), jednak aktualny mistrz świata może używać numeru 1.

W sezonie 2020 po raz kolejny zmieniono system punktacji, lecz sposób rozgrywania turnieju pozostał taki sam jak dotychczas. Powrócono do zasad opartych na systemie znanym z lat 1995-2004 - do klasyfikacji łącznej nie jest zaliczana suma punktów zdobytych w poszczególnych wyścigach, lecz odgórnie określona ich liczba, uzależniona od końcowej pozycji w danym turnieju. Miało to w założeniu zapobiec sytuacjom, w których zawodnik z drugiego lub trzeciego miejsca miał w swoim dorobku więcej punktów niż zwycięzca całej rundy[2].

Niezależnie od systemu, w którym rozgrywano turnieje Grand Prix, punkty zdobyte w turnieju przekłada się na punkty do klasyfikacji ogólnej cyklu. Suma punktów w klasyfikacji generalnej ze wszystkich turniejów Grand Prix, których liczba co roku waha się od 6 do 12, decyduje o medalach i tytule indywidualnego mistrza świata.

Zawodnicy

Stawka zawodników, którzy uczestniczą w turniejach cyklu w danym roku jest stała, choć zmieniała się na przestrzenie lat.

W latach 1995-1997 ścigano się według dwudziestobiegówki: stałych uczestników cyklu było 17, w tym 15 pełnoprawnych i 2 rezerwowych. Obowiązywał system rotacyjny: dwóch ostatnich zawodników w klasyfikacji generalnej po danym turnieju zajmowało pozycje rezerwowych w następnym, a na ich miejsce wchodzili dotychczasowi rezerwowi. Stawkę uzupełniał jeden zawodnik z dziką kartą (zwykle był nim zawodnik z kraju organizatora, choć w turniejach, gdzie ów kraj miał już swojego reprezentanta w gronie pełnoprawnych uczestników zawodów nie zawsze przestrzegano tej zasady)[1].

W 1998 program zawodów był nowatorski, oparty na zasadzie knock-out. Ten system pozwalał na uczestniczenie w turnieju aż 24 zawodników (21 stałych uczestników i trzy dzikie karty). Już w następnym roku jednak zwiększono liczbę stałych uczestników do 22, jednocześnie zmniejszając liczbę dzikich kart do 2. Mimo modyfikacji programu zawodów w 2002 (dodatkowe biegi eliminacyjne) liczba uczestników nie zmieniała się.

W 2005 ponownie powrócono do sprawdzonej dwudziestobiegówki (modyfikując jednak w porównaniu do lat 1995-1997 biegi finałowe). Liczba stałych uczestników wynosiła 15, stawkę uzupełniał jeden zawodnik z dziką kartą oraz dwóch rezerwowych (rezerwy toru; także z kraju organizatora). System ten funkcjonuje do dziś.

Medaliści

RokMiejsceZłotoSrebroBrązŹr.
1995Dania Hans NielsenSzwecja Tony RickardssonStany Zjednoczone Sam Ermolenko[3]
1996Stany Zjednoczone Billy HamillDania Hans NielsenStany Zjednoczone Greg Hancock[4]
1997Stany Zjednoczone Greg HancockStany Zjednoczone Billy HamillPolska Tomasz Gollob[5]
1998Szwecja Tony RickardssonSzwecja Jimmy NilsenPolska Tomasz Gollob[6]
1999Szwecja Tony RickardssonPolska Tomasz GollobDania Hans Nielsen[7]
2000Wielka Brytania Mark LoramStany Zjednoczone Billy HamillSzwecja Tony Rickardsson[8]
2001Szwecja Tony RickardssonAustralia Jason CrumpPolska Tomasz Gollob[9]
2002Szwecja Tony RickardssonAustralia Jason CrumpAustralia Ryan Sullivan[10]
2003Dania Nicki PedersenAustralia Jason CrumpSzwecja Tony Rickardsson[11]
2004Australia Jason CrumpSzwecja Tony RickardssonStany Zjednoczone Greg Hancock[12]
2005Szwecja Tony RickardssonAustralia Jason CrumpAustralia Leigh Adams[13]
2006Australia Jason CrumpStany Zjednoczone Greg HancockDania Nicki Pedersen[14]
2007Dania Nicki PedersenAustralia Leigh AdamsAustralia Jason Crump[15]
2008Dania Nicki PedersenAustralia Jason CrumpPolska Tomasz Gollob[16]
2009Australia Jason CrumpPolska Tomasz GollobRosja Emil Sajfutdinow[17]
2010Polska Tomasz GollobPolska Jarosław HampelAustralia Jason Crump[18]
2011Stany Zjednoczone Greg HancockSzwecja Andreas JonssonPolska Jarosław Hampel[19]
2012Australia Chris HolderDania Nicki PedersenStany Zjednoczone Greg Hancock[20]
2013Wielka Brytania Tai WoffindenPolska Jarosław HampelDania Niels Kristian Iversen[21]
2014Stany Zjednoczone Greg HancockPolska Krzysztof KasprzakDania Nicki Pedersen[22]
2015Wielka Brytania Tai WoffindenStany Zjednoczone Greg HancockDania Nicki Pedersen[23]
2016Stany Zjednoczone Greg HancockWielka Brytania Tai WoffindenPolska Bartosz Zmarzlik[24]
2017Australia Jason DoylePolska Patryk DudekWielka Brytania Tai Woffinden[25]
2018Wielka Brytania Tai WoffindenPolska Bartosz ZmarzlikSzwecja Fredrik Lindgren[26]
2019Polska Bartosz ZmarzlikDania Leon MadsenRosja Emil Sajfutdinow[27]
2020Polska Bartosz ZmarzlikWielka Brytania Tai WoffindenSzwecja Fredrik Lindgren[28]
2021Rosja Artiom Łaguta[c]Polska Bartosz ZmarzlikRosja Emil Sajfutdinow[c][29]
2022Polska Bartosz ZmarzlikDania Leon MadsenPolska Maciej Janowski[30]
2023

Klasyfikacja medalowa

Według zawodników

Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni zawodnicy, którzy kontynuują karierę żużlową. Dodatkowo przy uczestnikach cyklu Grand Prix w sezonie 2023 postawiono gwiazdkę (*).

Lp.ZawodnikPaństwoLata[d]ZłotoSrebroBrązRazem
1.Rickardsson, TonyTony Rickardsson Szwecja1995–20055229
2.Hancock, GregGreg Hancock Stany Zjednoczone1996–20164239
3.Crump, JasonJason Crump Australia2001–201035210
4.Woffinden, TaiTai Woffinden * Wielka Brytania2013–20203216
Zmarzlik, BartoszBartosz Zmarzlik * Polska2016–20223216
6.Pedersen, NickiNicki Pedersen Dania2003–20153137
7.Gollob, TomaszTomasz Gollob Polska1997–20101247
8.Hamill, BillyBilly Hamill Stany Zjednoczone1996–200012–3
9.Nielsen, HansHans Nielsen Dania1995–19991113
10.Loram, MarkMark Loram Wielka Brytania20001––1
Holder, ChrisChris Holder Australia20121––1
Doyle, JasonJason Doyle * Australia20171––1
Łaguta, ArtiomArtiom Łaguta Rosja[c]20211––1
14.Hampel, JarosławJarosław Hampel Polska2010–2013–213
15.Madsen, LeonLeon Madsen * Dania2019–2022–2–2
16.Adams, LeighLeigh Adams Australia2005–2007–112
17.Nilsen, JimmyJimmy Nilsen Szwecja1998–1–1
Jonsson, AndreasAndreas Jonsson Szwecja2011–1–1
Kasprzak, KrzysztofKrzysztof Kasprzak Polska2014–1–1
Dudek, PatrykPatryk Dudek * Polska2017–1–1
21.Sajfutdinow, EmilEmil Sajfutdinow Rosja[c]2009–2021––33
22.Lindgren, FredrikFredrik Lindgren * Szwecja2018–2020––22
23.Ermolenko, SamSam Ermolenko Stany Zjednoczone1995––11
Sullivan, RyanRyan Sullivan Australia2002––11
Iversen, Niels KristianNiels Kristian Iversen Dania2013––11
Janowski, MaciejMaciej Janowski * Polska2022––11

Według państw

Lp.PaństwoZłotoSrebroBrązRazem
1. Australia56415
2. Stany Zjednoczone54413
 Szwecja54413
4. Polska48719
5. Dania44513
6. Wielka Brytania4217
7. Rosja[c]1–34

Turnieje

Turnieje Grand Prix na żużlu organizowane są głównie w Europie, w państwach, gdzie sport żużlowy jest popularny. Dotychczas rozegrano 7 turniejów poza Europą – 4 w Australii i 3 w Nowej Zelandii.

Pogrubioną czcionką – zostały zaznaczone turnieje, które odbędą się w 2023 roku.

Lp.Grand Prix9596979899000102030405060708091011121314151617181920212223
1.Polski[e][e][e][e][e][e][f][f][f][f][f][g][h][i][f]
2.Austrii
3.Niemiec[j][g][h]
4.Szwecji[g][h]
5.Danii[g][h]
6.Wielkiej Brytanii[g][h]
7.Włoch[h]
8.Czech[g][h]
9.Europy
10.Norwegii
11.Słowenii
12.Skandynawii[g]
13.Australii[k][l]
14.Łotwy
15.Finał[j]
16.Nordyckie
17.Chorwacji
18.Nowej Zelandii
19.Finlandii
20.Sztokholmu
21.Togliatti[h]
–Rosji[g][h]
–MFR[m]
–Oceanii[n]
Lp.Grand Prix9596979899000102030405060708091011121314151617181920212223

Miejsca rozgrywania

Pogrubioną czcionką – zostały zaznaczone miejscowości, w których odbędą się zawody w 2023 roku.

Lp.Miejscowość9596979899000102030405060708091011121314151617181920212223
1.Polska Wrocław[g][h]
2.Austria Wiener Neustadt
3.Niemcy Abensberg
4.Szwecja Linköping
5.Dania Vojens[g][h]
6.Wielka Brytania Londyn
7.Włochy Lonigo
8.Niemcy Pocking
9.Czechy Praga[g][h]
10.Niemcy Landshut
11.Wielka Brytania Bradford
12.Wielka Brytania Brandon (Coventry)
13.Polska Bydgoszcz[j]
14.Niemcy Berlin
15.Wielka Brytania Cardiff[g][h]
16.Szwecja Sztokholm[o]
17.Norwegia Hamar
18.Słowenia Krško
19.Szwecja Göteborg
20.Polska Chorzów
21.Australia Sydney
22.Szwecja Avesta[o]
23.Dania Kopenhaga
24.Szwecja Eskilstuna
25.Szwecja Målilla[g][h]
26.Łotwa Dyneburg[p]
27.Niemcy Gelsenkirchen[j]
28.Polska Leszno
29.Włochy Terenzano[h]
30.Polska Toruń[g][h]
31.Chorwacja Donji Kraljevec (Goričan)
32.Polska Gorzów Wielkopolski[g]
33.Nowa Zelandia Auckland
34.Szwecja Solna (Sztokholm)
35.Finlandia Tampere
36.Polska Warszawa[g][h]
37.Dania Horsens
38.Australia Melbourne[k]
39.Niemcy Teterow[g][h]
40.Szwecja Hallstavik[g]
41.Polska Lublin[h]
42.Rosja Togliatti[g][h][m]
43.Łotwa Ryga[p]
Lp.Miejscowość9596979899000102030405060708091011121314151617181920212223

Uwagi

  1. ↑ W latach 1936–1938 o końcowej klasyfikacji indywidualnych mistrzostw świata decydowała łączna liczba punktów zgromadzona w eliminacjach i turnieju finałowym.
  2. ↑ W roku 1987 rozegrano finał dwudniowy, a punkty zawodników sumowano.
  3. ↑ a b c d e W związku z decyzją Sportowego Sądu Arbitrażowego, wykluczającą Rosję z imprez sportowych o randze mistrzostw świata w latach 2021–2022, zawodnicy rosyjscy startowali jako reprezentanci Rosyjskiej Federacji Motocyklowej (MFR).
  4. ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale indywidualnych mistrzostw świata.
  5. ↑ a b c d e f Dwa turnieje.
  6. ↑ a b c d e f Trzy turnieje.
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s W 2020 roku pierwotnie zaplanowane było 10 rund: GP Polski w Warszawie, GP Niemiec w Teterow, GP Czech w Pradze, GP Wielkiej Brytanii w Cardiff, GP Szwecji w Hallstavik, GP Polski we Wrocławiu, GP Skandynawii w Målilli, GP Rosji w Togliatti, GP Danii w Vojens oraz GP Polski w Toruniu, jednak z powodu pandemii COVID-19 niektóre rundy były przekładane na późniejsze terminy, odwoływane lub przenoszone na kolejny sezon. Finalnie odbyło się 8 rund: dwa GP Polski we Wrocławiu, dwa GP Polski w Gorzowie Wielkopolskim (nowa lokalizacja), dwa GP Czech w Pradze oraz dwa GP Polski w Toruniu.
  8. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t W 2021 roku pierwotnie zaplanowane było 11 rund: GP Włoch w Terenzano (lokalizacja podana w późniejszym terminie), GP Polski w Warszawie, GP Niemiec w Teterow, GP Czech w Pradze, runda GP bez podanej ostatecznie lokalizacji, GP Wielkiej Brytanii w Cardiff, GP Polski we Wrocławiu, GP Szwecji w Målilli, GP Rosji w Togliatti, GP Danii w Vojens oraz GP Polski w Toruniu, jednak z powodu pandemii COVID-19 niektóre rundy były przekładane na późniejsze terminy lub odwoływane. W międzyczasie potwierdzono jednak dodatkowe rundy, w tym GP Polski w Lublinie (nowa lokalizacja). Finalnie odbyło się 11 rund: dwa GP Czech w Pradze, dwa GP Polski we Wrocławiu, dwa GP Polski w Lublinie, GP Szwecji w Målilli, GP Togliatti (pierwotnie jako GP Rosji w Togliatti), GP Danii w Vojens oraz dwa GP Polski w Toruniu.
  9. ↑ Cztery turnieje.
  10. ↑ a b c d W 2008 roku, w związku z odwołaniem GP Niemiec w Gelsenkirchen, rozegrano w Polsce GP Finał w Bydgoszczy (był to drugi turniej w tej lokalizacji).
  11. ↑ a b W 2018 roku GP Australii w Melbourne finalnie nie odbyło się.
  12. ↑ W 2019 roku GP Australii (bez podanej ostatecznie lokalizacji) finalnie nie odbyło się.
  13. ↑ a b W 2022 roku GP MFR w Togliatti odwołano z powodu inwazji Rosji na Ukrainę.
  14. ↑ W 2022 roku GP Oceanii w Australii (bez podanej ostatecznie dokładnej lokalizacji) finalnie nie odbyło się.
  15. ↑ a b W 2003 roku GP Szwecji awaryjnie przeniesiono ze Sztokholmu do Avesty.
  16. ↑ a b W 2014 roku GP Łotwy, w związku z odwołaniem zawodów w Rydze, rozegrano w Dyneburgu.

Przypisy

  1. ↑ a b Grand Prix Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu. speedwayhg.pl. [dostęp 2021-09-15].
  2. ↑ Łukasz Kuczera: Żużel. Rewolucja w Speedway Grand Prix. Zmiany zostały przegłosowane. sportowefakty.pl, 2019-11-02. [dostęp 2021-09-15].
  3. ↑ 1995. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  4. ↑ 1996. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  5. ↑ 1997. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  6. ↑ 1998. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  7. ↑ 1999. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  8. ↑ 2000. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  9. ↑ 2001. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  10. ↑ 2002. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  11. ↑ 2003. speedway.org. [dostęp 2011-05-04]. (ang.).
  12. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2004. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  13. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2005. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  14. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2006. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  15. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2007. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  16. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2008. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  17. ↑ KLASYFIKACJA KOŃCOWA GRAND PRIX 2009. przegladzuzlowy.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  18. ↑ KLASYFIKACJA GRAND PRIX 2010. espeedway.pl. [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  19. ↑ Klasyfikacja SGP/IMŚ. sportowefakty.pl. [dostęp 2011-10-10]. (pol.).
  20. ↑ 2012 FIM SPEEDWAY WORLD CHAMPIONSHIP STANDINGS. speedwaygp.com. [dostęp 2012-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-03)]. (ang.).
  21. ↑ Tai Woffinden mistrzem świata, Adrian Miedziński najlepszy na Motoarenie!. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-10-05]. (pol.).
  22. ↑ Krzysztof Kasprzak najlepszy w Grand Prix Polski! Jarosław Hampel na podium!. sportowefakty.pl. [dostęp 2014-10-12]. (pol.).
  23. ↑ Peter Kildemand walczył do końca. Zobacz klasyfikację końcową cyklu GP. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2015-10-24]. (pol.).
  24. ↑ Wielki sukces Zmarzlika, dramat Janowskiego. Zobacz klasyfikację generalną cyklu. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2016-10-22]. (pol.).
  25. ↑ Wielki sezon Jasona Doyle’a. Zobacz klasyfikację końcową cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2017-10-28]. (pol.).
  26. ↑ Tai Woffinden po raz trzeci! Zobacz klasyfikację końcową cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2018-10-06]. (pol.).
  27. ↑ Żużel. Bartosz Zmarzlik mistrzem świata! Klasyfikacja końcowa cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2019-10-06]. (pol.).
  28. ↑ Żużel. Zmarzlik mistrzem, Janowski tuż za podium! Klasyfikacja końcowa cyklu Grand Prix. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2020-10-03]. (pol.).
  29. ↑ Laguta crowned SGP 2021 World Champion. speedwaygp.com. [dostęp 2021-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-02)]. (ang.).
  30. ↑ Overall classification. fim-moto.com. [dostęp 2022-10-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Żużlowcy Grand Prix 2022
Stali uczestnicy
Zawodnicy rezerwowi
Lista eliminacji Grand Prix na żużlu
Grand Prix w sezonie 2023
Organizowane w przeszłości
Odwołane
  • MFR
  • Oceanii
  • Rosji

Speedway logo.svg

Indywidualne mistrzostwa świata – edycje i zwycięzcy

Media użyte na tej stronie

Sports current event.svg
Autor: Yuma, Licencja: LGPL
current sport events icon
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Italy (1946–2003).svg
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
Flag of Italy (2003–2006).svg
Autor: Zscout370, Licencja: GFDL
Flag of Italy from 2003 to 2006
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Speedway logo.svg
Autor: MesserWoland, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Speedway logo.
Flag of the United States (1912-1959).svg
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
BydgoszczSGP2008 Heat9.jpg
Autor: Tomasz Ciesielski, Licencja: CC BY-SA 2.5
Stadion Polonii Bydgoszcz