Granica bułgarsko-grecka

Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące	Bułgaria  Grecja
Okres istnienia	od 1913
W obecnym przebiegu	od 1947
Długość	493 km

Granica bułgarsko-grecka – granica międzypaństwowa między Bułgarią i Grecją o długości 493 kilometrów.

Przebieg

Granica biegnie od styku granic Macedonii Północnej, Grecji i Bułgarii (góra Tumba 1880 m n.p.m.) w paśmie górskim Bełasica (grec. Kerkini), następnie biegnie w kierunku wschodnim przecinając rzekę Struma, grzbietem gór Sławjanka (Gocew Wrych 2219 m n.p.m.) w górach Pirin. W dalszym biegu przecina rzekę Mesta, górami Rodopy Zachodnie i Rodopy Wschodnie dochodzi do rzeki Bjała (na południe od miejscowości Mandrica), gdzie przyjmuje kierunek północny i dochodzi do rzeki Marica w okolicy miasta Swilengrad. Rzeką Marica do miejscowości Kapitan Andreewo, miejsca trójstyku granic Bułgarii, Grecji i Turcji.

Historia

Granica powstała w 1913 roku po II wojnie bałkańskiej (konferencja pokojowa w Bukareszcie, 10 sierpnia 1913 roku), kiedy Grecja uzyskała południową Macedonię z Salonikami i część zachodniej Tracji z miastem Kawala, a Bułgaria niewielki dostęp do Morza Egejskiego w zachodniej Tracji z portem Dedeagacz.

Granica uległa zmianie w 1919 roku (traktat w Neuilly-sur-Seine), kiedy to obszar zwany Tracją Zachodnią, położony między rzekami Mestą i Maricą, przechodził pod kontrolę mocarstw zachodnich, które na konferencji w San Remo 20 kwietnia 1920 roku przekazały go Grecji.

W latach 1941–1945 Bułgaria okupowała część Tracji Zachodniej, wschodniej Macedonii i egejskie wyspy Tasos i Samotrakę.

Obecny przebieg granicy bułgarsko-greckiej ustalił podpisany 10 lutego 1947 roku w Paryżu traktat pokojowy.

Bibliografia

• Bułgaria. Mapa Przeglądowa Europy. Warszawa-Wrocław: PPWK, 1988.
• Mieczysław Tanty: Bałkany w XX wieku. Dzieje polityczne. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 2003. ISBN 83-05-13311-7.