Granica francusko-hiszpańska

Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące	Francja  Hiszpania
Okres istnienia	w obecnym przebiegu od 1856
W obecnym przebiegu
Długość	623 km
Liczba przejść granicznych	brak[1]

Słupek graniczny

Granica francusko-hiszpańska – międzypaństwowa granica, wewnętrzna w Unii Europejskiej, wyznaczona pomiędzy Francją i Hiszpanią na trzech odcinkach o łącznej długości około 623 km. Od 1995 roku jest granicą wewnętrzną strefy Schengen.

Przebieg

Granica przebiega od Hendaye i Irun (43°22′32″N 1°47′31″E/43,375556 1,791944) na zachodzie przez Pireneje do Cerbère i Portbou nad Morzem Śródziemnym (42°26′09″N 3°10′26″E/42,435833 3,173889). Granicę na dwie części rozdziela odcinek, na którym oba kraje graniczą z górskim księstwem Andory (od 42°36′13″N 1°26′30″E/42,603611 1,441667 do 42°30′09″N 1°43′34″E/42,502500 1,726111). Trzecim odcinkiem jest granica wokół hiszpańskiej eksklawy Llívia. Ponadto na rzece Bidasoa znajduje się wyspa Faisans, która jest kondominium obu państw.

Terytoria przyległe:

• Hiszpania
  • Prowincja Guipúzcoa
  • Nawarra
  • Huesca (prowincja)
  • Lleida (prowincja)
  • Girona (prowincja)

• Francja
  • Pireneje Atlantyckie
  • Pireneje Wysokie
  • Górna Garonna
  • Ariège
  • Pireneje Wschodnie

Kształtowanie

Granica w Pirenejach rozdzielała ziemie hiszpańskie i francuskie od średniowiecza. Formalnie wyznaczona została w 1659 roku w pokoju pirenejskim, który przyznawał część hiszpańskich ziem Francji, szczegóły zmiany granicznej w dolinie Querol ustalono w traktacie z Llívii. Później zawierano porozumienia dotyczące niewielkich odcinków granicy, m.in. w Perpignan w 1764 roku ustalono rozgraniczenie między Perthus i Ampurdán, a w 1785 roku w Elizondo sprecyzowano rozgraniczenie Aldudes i Valcarlos.

Ostatnie większe umowy graniczne zawarto w Bayonnie pomiędzy 1856 i 1868 rokiem, za rządów Izabeli II i Napoleona III.

• traktat z 1856 roku rozgraniczył regiony Guipuzcoa i Nawarrę
• traktat z 1862 roku rozgraniczył regiony Huesca i Lleida
• traktat z 1866 roku rozgraniczył regiony Andorry i brzegi Morza Śródziemnego
• traktat końcowy z 1868 roku

W 1980 roku ustalono ściśle granicę w tunelu Bielsa – Aragnouet, w 1984 roku ustalono wymianę terytoriów o powierzchni 2710 m².

Demarkacja

Od czasu zawarcia traktatu z Bayonny, granica jest wyznaczona w terenie przez 602 znaki graniczne, które są ponumerowane od zachodu do wschodu. Pierwszy słupek umieszczony został nad brzegiem ujścia rzeki Bidasoa, a ostatni na przylądku na południe od Cèrbere. Słupki oznaczone są przez kolejne liczby i litery. Kolejnych 45 słupków wyznacza natomiast granicę wokół enklawy Llivia, są one zaznaczone przeciwnie do ruchu wskazówek zegara począwszy od numeru 1 umieszczonego przy wejściu drogi RD-68 na teren enklawy.

Główne przejścia graniczne

• Hendaya / Irun
• Ibardin
• Larrún
• Col de Lizuniage
• Col de Lizarrieta
• Urdax / Ainhoa
• Col d'Iguskiegui
• Col d'Ispéguy
• Col d'Esnazu
• Arnéguy / Valcarlos
• Port de Larrau
• Col de la Pierre Saint-Martin
• Pas d'Arlas
• Somport
• Portalet d'Aneu
• Port de Boucharo
• Túnel de Bielsa-Aragnouet
• Col du Portillon
• Pont du Roi
• Bourg-Madame / Puigcerdà
• Col d'Ares
• Col du Perthus
• Col des Balistres (Cerbère / Portbou)

Przypisy