Granica watykańsko-włoska

Granica międzypaństwowa

Państwa graniczące	Watykan  Włochy
Okres istnienia	od 1861
W obecnym przebiegu	od 1929
Długość	3,2 km
Liczba przejść granicznych	5

Brama Św. Anny

Granica watykańsko-włoska – granica państwowa ciągnąca się na długości 3,2 km, dookoła enklawy, jaką stanowi Watykan na terytorium Włoch i miasta Rzym. By przekroczyć granicę w miejscach innych niż bazylika Świętego Piotra i Muzea Watykańskie czy Aula Pawła VI, trzeba posiadać specjalne przepustki^[1].

Historia

Początkiem powstawania granicy było zjednoczenie Włoch i zajęcie przez Włochów terytorium Państwa Kościelnego 20 września 1870 roku. Papież nie pogodził się z tym faktem i ogłosił się więźniem Watykanu. Dopiero w 1929 roku faszystowski rząd włoski Benito Mussoliniego i sekretarz stanu papieża, Pietro Gasparri, podpisali, po dwóch latach tajnych rokowań, tzw. traktaty laterańskie^[2], kończące spór i gwarantujące istnienie państwa watykańskiego w obrębie pałacu i ogrodów watykańskich oraz uznające suwerenność Stolicy Apostolskiej jako podmiotu prawa międzynarodowego.

Przebieg granicy

Mur Leoniański (granica)^[3]

Granica przebiega wzdłuż murów otaczających kompleks watykański. Wokół murów biegną natomiast rzymskie ulice, a po stronie, po której znajduje się mur istnieją także chodniki. Granica przebiega wzdłuż ulic i placów Via di Porta Angelica, Piazza del Risorgimento, Via Leone VI, Viale Vaticano, Largo di Porta Cavallegeri, Piazza del Sant' Uffizio. Do obejścia całego kompleksu wystarcza godzina spaceru^[4]. Na pl. św. Piotra znajduje się biała linia, położona na wysokości kolumnady Gianlorenzo Berniniego, która wyznacza granicę^[5].

Przejścia graniczne^[6]

Na teren Watykanu można wejść w pięciu miejscach^[7], w tym przez trzy bramy, Arco delle Campane, Spiżowa Brama i Cancello di Sant’Anna. Dwie pierwsze znajdują się na pl. św. Piotra. Wejścia znajdują się też przy Auli Pawła VI oraz Muzeach Watykańskich.

Przypisy