Graniczna Placówka Kontrolna Rzepin
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1946 |
| Rozformowanie | 1952 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Graniczna Placówka Kontrolna Rzepin – pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę na przejściu granicznym z Niemcami Kunowice - Frankfurt.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na początku 1946 roku PPK I kategorii stacjonujący dotychczas w Słubicach został przesunięty do Rzepina. Jesienią 1946 roku, na bazie PPK I kategorii sformowany został kolejowy Przejściowy Punkt Kontrolny Rzepin kategorii A o etacie nr 7/10[a]. W 1948 roku nastąpiła kolejna reorganizacja Wojsk Ochrony Pogranicza. Oddziały WOP przeformowano w brygady ochrony pogranicza, a GPK WOP Rzepin przemianowano na Graniczną Placówkę Ochrony Pogranicza nr 7 Rzepin i przeformowano według etatu nr 7/51 kategorii A. Stacjonowała przy ulicy Sienkiewicza 20. W 1948 Graniczna Placówka Kontrolna nr 7 „Rypin” (kolejowa) podlegała 10 Brygadzie Ochrony Pogranicza[2].
W 1950 roku przeformowana na etat nr 096/22, przeniesiona do Kunowic i włączona w etat 9 B WOP. Rozformowana w 1952 roku[3]. Potem sformowana jako GPK Kunowice.
Dowódcy placówki
- por. Jerzy Wagazow (18.10.1945–?)
- kpt. Mieczysław Felzenowski (?–1948)
- p.o. por. Henryk Makowski (1948–?)
- ppor. Stanisław Pietrzyk(?–1950)
Uwagi
- ↑ Rozkaz Ministra Obrony Narodowej nr 0153/Org. z 21.09.1946 roku
Przypisy
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945-1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Archiwum Straży Granicznej, zespół D WOP, sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza.
- ASGr.Historia Lubuskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Krosno Odrzańskie 1965
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz