Granik wielki

Granik wielki

Epinephelus marginatus[1]
(Lowe, 1834)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	okoniowce
Rodzina	strzępielowate
Podrodzina	Epinephelinae
Rodzaj	Epinephelus
Gatunek	granik wielki
Synonimy
Epinephelus brachysoma Cope, 1871 Epinephelus guaza (Jordan & Evermann, 1896) Epinephelus gvaza Linnaeus, 1758 Holocentrus merou Lacepède 1802 Serranus aspersus Jenyns, 1840 Serranus fimbriatus Lowe, 1838 Serranus marginatus Lowe, 1834
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
narażony na wyginięcie

Granik wielki^[3] (Epinephelus marginatus) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny strzępielowatych (Serranidae).

Występowanie

Atlantyk, we wschodniej części od Zatoki Biskajskiej do południowej Afryki, także Morze Śródziemne, w części zachodniej od Gujany do Brazylii.

Żyje przy brzegach klifowych nad dnem skalistym z licznymi szczelinami i pieczarami, na głębokości od 8 do 200 m. Żyje samotnie w granicach wyraźnie zaznaczonego terytorium z dużą ilością kryjówek, zazwyczaj przebywa w pobliżu kryjówki lub w jej wnętrzu.

Charakterystyka

Dorasta maksymalnie do 2,5 m długości, choć zazwyczaj nie przekracza 1,5 m^[4]. Osiąga masę ciała do 330 kg^[5], jednak standardowa masa wynosi ok. 60 kg^[4]. Ciało podłużnie owalne, bocznie spłaszczone. Pokryte drobnymi grzebykowatymi łuskami. Pokrywa skrzelowa z 3 krótkimi kolcami. Otwór gębowy szeroki z wysuwalnymi szczękami. Uzębienie w postaci długich, spiczastych zębów, mogących się odchylać do tyłu dzięki stawowemu połączeniu u podstawy. Płetwa grzbietowa długa, najpierw podparta 11 twardymi promieniami, a później 13–16 miękkimi, wcięta w miejscu, gdzie kończą się promienie twarde. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 8–9 miękkimi promieniami. Płetwa piersiowa podparta 1 twardym i 5 miękkimi promieniami. Płetwa ogonowa zaokrąglona.

Ubarwienie: grzbiet zielonkawobrązowy, boki jaśniejsze, brzuch żółtawy. Na głowie żółtozielone marmurkowanie rozmieszczone promieniście wokół oczu. Na bokach prążki przechodzące w smugi. Płetwy obwiedzione, grzbietowa obwódką koloru pomarańczowego, pozostałe obwódką jasnoniebieską.

Odżywianie

Odżywia się skorupiakami, mięczakami i rybami.

Rozród

Tarło odbywa się w miesiącach letnich. Ikra unosi się swobodnie w wodzie.

Przypisy

Bibliografia

• Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
• Epinephelus marginatus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 24 czerwca 2010]