Greg Kinnear

Greg Kinnear
Ilustracja
Greg Kinnear (2012)
Imię i nazwisko

Gregory Buck Kinnear

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1963
Logansport

Zawód

aktor, producent

Współmałżonek

Helen Labdon (od 1999)

Lata aktywności

od 1988

Gregory Buck „Greg” Kinnear[1] (ur. 17 czerwca 1963 w Logansport) – amerykański aktor i producent filmowy, nominowany do Oscara i nagrody Złotego Globu (1998) za rolę w filmie Lepiej być nie może[2].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Logansport, w stanie Indiana jako najmłodszy z trzech synów Suzanne Kinnear (z domu Buck) i Edwarda Kinneara, dyplomaty pracującego dla Departamentu Stanu USA[3][4]. Ma dwóch starszych braci – Jamesa (ur. 1957) – wicedyrektora inwestycji Wachovia Securities i Steve’a (ur. 1959) współpracownika ewangelisty Billy’ego Grahama. Ze względu na charakter pracy ojca w okresie dzieciństwa wraz z rodziną wiele podróżował po takich miastach jak Bejrut (Liban) czy Ateny (Grecja). W 1973, kiedy miał dziesięć lat rodzina przeniosła się do Waszyngtonu.

Kiedy w 1981 uczęszczał do American Community Schools Atenach (Grecja), był gospodarzem audycji radiowej School Daze With Greg Kinnear. W 1986 ukończył studia na wydziale dziennikarstwa Uniwersytetu Stanu Arizona[5] w Tucson. Przeprowadził się do Los Angeles i podjął pracę w Marketing Department Charles Band's Empire Pictures. W 1987 był sprawozdawcą E! Entertainment Television.

Kariera

Zadebiutował niewielką rolą w telefilmie ABC Jak oceniają zwycięstwo (What Price Victory, 1988) u boku Eriqa La Salle i Marka Pellegrino. Prowadził teleturniej College Mad House (1989) i popularny talk-show Talk Soup (1991-95), za który otrzymał nagrodę Emmy. Pojawił się w teledramacie NBC Morderstwo w Mississippi (Murder in Mississippi, 1990) z Tomem Hulce, Blairem Underwoodem, Jennifer Grey i CCH Pounder, biograficznym dramacie telewizyjnym ABC Dillinger (1991) u boku Marka Harmona i Sherilyn Fenn, serialu NBC Prawnicy z Miasta Aniołów (L.A. Law, 1991) jako dziennikarz oraz telewizyjnej komedii Wymyślona historia (Based on an Untrue Story, 1993) z Morgan Fairchild i Pat Crawford Brown, zanim po raz pierwszy zabłysnął na kinowym ekranie w komedii Blankman (1994)[6].

Nagrodę krytyków w Chicago zdobył za rolę lekkomyślnego Davida Larrabee w komedii romantycznej Sabrina (1995) u boku Julii Ormond i Harrisona Forda. W komedii Najlepszy kumpel Pana Boga (Dear God, 1996) zagrał postać jeden z najzdolniejszych oszustów, który w dziale przesyłek niedoręczalnych w głównym urzędzie pocztowym Los Angeles odpowiada na listy do Pana Boga.

W 1996 został laureatem nagrody Złotego Jabłka. W komedii romantycznej Wykapany tatuś (A Smile Like Yours, 1997) z Joan Cusack był czułym mężem i ojcem. Kreacja artysty-geja Simona Bishopa w dramacie Lepiej być nie może (As Good As It Gets, 1997) u boku Jacka Nicholsona i Helen Hunt przyniosła mu nominację do Oscara i nagrody Złotego Globu. Za rolę uczuciowego dziennikarza w komedii romantycznej Nory Ephron Masz wiadomość (You've Got Mail, 1998) z Tomem Hanksem i Meg Ryan otrzymał nagrodę Blockbuster Entertainment. W jednym z odcinków sitcomu NBC Przyjaciele (Friends, 2003) pojawił się jako Benjamin Hobart. W tragikomedii Mała miss (Little Miss Sunshine, 2006) z udziałem Gordona Thomsona wystąpił w roli ojca siedmioletniej, tłuściutkiej kandydatki na królową piękności. W 2010 zagrał jedną z głównych ról w filmie Ostatnia piosenka (The Last Song, 2010]) (opartej na powieści Nicholasa Sparksa pod tym samym tytułem) jako ojciec nastoletniej Veroniki „Ronnie” Miller (Miley Cyrus), Steve Miller.

Życie prywatne

W 1999 ożenił się z byłą modelką Helen Labdon. Mają dwie córki – Lily Kathryn (ur. 2003) i Audrey Mae (ur. 2006).

Filmografia

Filmy

RokTytułRolaUwagi
2018The Red Sea Diving ResortWalton Bowen
2017Brigsby BearDetektyw Vogel
Jednakowo inniRon Hall
The Philosophy of PhilPhil
2016Mali mężczyźniBrian Jardine
NominacjaJoe Biden
2014Murder of a CatFord
Niebo istnieje... naprawdęTodd Burpo
Strange But TrueRichard
2013Nauczycielka angielskiegoDr Tom Sherwood
Legenda telewizji 2: KontynuacjaGary
2012Bez miłości ani słowaWilliam Borgens
Movie 43Griffin Schraeder „The Pitch"Segment
2011Bulwar odkupieniaCarl Vanderveer
Jak ona to robi?Richard Reddy
Śliska sprawaMickey Prohaska
To cały jaNarratorNiewymieniony w czołówce
2010Green ZoneClark Poundstone
Ostatnia piosenkaSteve Miller
2008Ghost TownFrank Herlihy
Mama do wynajęciaRob
Przebłysk geniuszuBob Kearns
2007Smaki miłościBradley Smith
2006Fast Food NationDon Henderson
Mała missRichard Hoover
NieznaniZłamany nos
Vince niepokonanyDick Vermeil
2005Drużyna specjalnej troskiRoy Bullock
Kumple na zabójDanny Wright
2004GodsendPaul Duncan
2003Skazani na siebieWalt Tenor
2002Auto FocusBob Crane
Byliśmy żołnierzamiMajor Bruce P. „Snake” Crandall
2001Kolacja z przyjaciółmiTom
Serce nie sługaRay Brown
2000Dotyk przeznaczeniaWayne Collins
FrajerEdward Alcott
Siostra BettyGeorge McCord / Dr David Ravell
Z księżyca spadłeś?Perry Gordon
1999Super-bohaterowieKapitan Amazing / Lance
1998Masz wiadomośćFrank Navasky
1997Lepiej być nie możeSimon Bishop
Twój uśmiechDanny
1996Najlepszy kumpel Pana BogaTom Turner
1995SabrinaDavid Larrabee
1994BlankmanProwadzący Talk Show

Telewizja

RokTytułRolaUwagi
2016BoJack HorsemanGreg KinglearRola głosowa; odcinek: „Czas na publicity
2014RakeKeegan DeaneGłówna rola; 13 odcinków
2012Modern FamilyTadOdcinek: „Zazdrość nie jest w moim stylu
2011The KennedysJohn F. KennedyGłówna rola; 8 odcinków
2003PrzyjacieleBenjamin HobartOdcinek: „Ten ze stypendium Rossa"
1989Dzień za dniemCoreyOdcinek: „Break a Leg, Mom"

Przypisy

  1. Greg Kinnear (ang.). Listal. [dostęp 2018-06-26].
  2. Greg Kinnear (17 de Junho de 1963) (port.). Filmow. [dostęp 2018-06-26].
  3. Greg Kinnear Biography (1963-) (ang.). Filmreference.com. [dostęp 2018-06-26].
  4. Greg Kinnear What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-07-26].
  5. Greg Kinnear (cz.). ČSFD.cz. [dostęp 2018-06-26].
  6. Greg Kinnear (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2018-06-26].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Greg Kinnear TIFF 2012.jpg
Autor: Tabercil, Licencja: CC BY-SA 2.0
Greg Kinnear at the Toronto International Film Festival 2012.