Gregorio Carafa
| ||||
 | ||||
| 62. Wielki Mistrz Zakonu Maltańskiego | ||||
| Okres | ||||
|---|---|---|---|---|
| Poprzednik | ||||
| Następca | ||||
| Dane biograficzne | ||||
| Data i miejsce urodzenia | 17 marca 1615 | |||
| Data i miejsce śmierci | ||||
| Miejsce spoczynku | Katedra św. Jana, Valletta | |||
Fra' Gregorio Carafa – 62. Wielki Mistrz Zakonu Rycerzy Szpitalników Świętego Jana Jerozolimskiego w latach 1680–1690.
Wczesne lata
Carafa urodził się 17 marca 1615 roku w Castelvetere (dzisiejsza Caulonia)[1][2] w Kalabrii we Włoszech. Jego rodzicami byli Girolamo Carafa, książę Roccella oraz Diana Vittori, siostrzenica papieża Pawła V. Jego bratem był kardynał Carlo Carafa della Spina[3].
Gregorio został wpisany do Zakonu w wieku 3 miesięcy, w czerwcu 1615 roku. Studiował w Neapolu, różni dygnitarze i rycerze Zakonu finansowali jego edukację. W roku 1635 wyjechał wraz ze swoim wujem, Francesco Carafą, Przeorem Generalnym Roccella, do Kataloni. Wkrótce awansował na Rycerza Wielkiego Krzyża Zakonu, a po śmierci swego wuja został Przeorem Generalnym Roccella[4].
W roku 1647 zaangażowany był w rewoltę Masaniello(ang.), podczas której próbował przywrócić spokój i porządek w Neapolu. Po poskromieniu rebeliantów, wysłany został do Kalabrii, aby i tam stłumić powstanie. Te dokonania legły u podstaw jego awansu na dowódcę floty Zakonu[4].
W 1656 roku dowodził siedmioma galerami Zakonu w bitwie w Cieśninie Dardanelskiej(ang.). W bitwie tej zwyciężyła połączona flota wenecko-maltańska, i Zakon otrzymał w nagrodę 11 zdobytych tureckich okrętów. Bitwa ta była dla Turków największą morską porażką od czasów bitwy pod Lepanto[5].
Po zwycięskiej bitwie został powitany na Malcie jak bohater. Później zajął się, z sukcesem, odzyskaniem terenów podmokłych w Bormla oraz wzmocnieniem floty Zakonu[4].
Rządy
W dniu 2 maja 1680 roku, po śmierci Nicolasa Cotonera, Gregorio Carafa został wybrany Wielkim Mistrzem Zakonu. Jeszcze w tym samym roku pokrył koszty odrestaurowania Zajazdu Włoskiego. Jego fasada została przebudowana w stylu barokowym, a brązowe popiersie Carafy umieszczone zostało w widocznym miejscu ponad frontowym wejściem do budynku. Obok popiersia wyrzeźbiony został też osobisty herb Carafy[6].
Od roku 1681, Carafa kontynuując prace swojego poprzednika, poświęcił się ukończeniu budowy fortyfikacji Floriany i Cottonera Lines. Kontynuował umacnianie i przebudowę Fortu Saint Angelo, dodając cztery baterie u jego podnóża. Prace te nadzorował naczelny inżynier króla Hiszpanii, pułkownik Don Carlos de Grunenbergh[7]. Upamiętnia to płyta z nazwiskiem Carafy, umieszczona ponad głównym wejściem do fortu, z tarczą herbową architekta poniżej.
Podczas rządów Gregorio Carafy flota Zakonu była u szczytu swej potęgi, z galerami dowodzonymi przez Rycerzy Zakonu, oraz doświadczonymi załogami. W tym czasie miało miejsce kilka udanych wypraw wojennych przeciw Imperium Osmańskiemu. W roku 1683 cesarz Leopold skierował bardzo pochlebny list do Wielkiego Mistrza, dziękując mu za starania, mające na celu ochronę chrześcijaństwa[7]. W roku 1687 osiem galer Zakonu, pod dowództwem hrabiego Hebersteina, Wielkiego Przeora Węgier, znacząco przyczyniło się do ostatecznego usunięcia Turków z Adriatyku[7]. Obawiając się tureckiego odwetu, w tym samym roku Carafa wzmocnił Fort Saint Elmo, dobudowując ciąg fortyfikacji, znany jako Carafa Enceinte, na brzegu dokoła fortecy[8].
Śmierć
Nieudana próba oblężenia Negropontu przez siły sprzymierzone, podczas którego Zakon stracił wielu wspaniałych Rycerzy i odważnych żołnierzy, była przyczyną śmierci Wielkiego Mistrza. Został on zaatakowany przez ostrą i złośliwą gorączkę, w następstwie której zmarł 21 lipca 1690 roku[7]. Pochowany został w kaplicy Języka Włoskiego w katedrze św. Jana w Valletcie[9].
Przypisy
- ↑ Roccella celebra i 400 anni della nascita di Gregorio Carafa (wł.). W: La Riviera [on-line]. 2015-05-12. [dostęp 2016-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Presentato il programma delle manifestazioni in onore di Gregorio Carafa (wł.). W: Comune di Roccella Jonica [on-line]. [dostęp 2016-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-30)].
- ↑ The Grand Masters of the XVIIth century (ang.). A Rome Art Lover. [dostęp 2014-10-12].
- ↑ a b c Luisa Bertoni: Dizionario Biografico degli Italiani. 1976. (wł.)
- ↑ Kenneth Meyer Setton: Venice, Austria, and the Turks in the Seventeenth Century. DIANE Publishing, 1991, s. 182–183. ISBN 0-87169-192-2. (ang.)
- ↑ The Auberge d'Italie (ang.). Malta Tourism Authority. [dostęp 2014-10-12].
- ↑ a b c d Gregorio Carafa 1680-1690 (ang.). History Of the Knights of Malta.
- ↑ Fort St. Elmo (ang.). Heritage Malta. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-06)].
- ↑ Full Tomb & Lapidary List – 320 Gregorio Carafa (ang.). The Sovereign Military and Hospitaller Order of St. John of Jerusalem of Rhodes and of Malta. [dostęp 2014-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-28)].
Linki zewnętrzne
| Kustosze Szpitala |
|
|---|---|
| Wielcy mistrzowie |
|
| Mistrzowie (od ok. 1623 Wielcy mistrzowie) |
|
| Książęta i wielcy mistrzowie |
|
.svg)
Media użyte na tej stronie
(c) Shoka z angielskojęzycznej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0
Inscription above the gate, Fort St Angelo, Malta
Autor: Mathieu CHAINE, Licencja: CC BY-SA 3.0
Coat of arms of the Sovereign Military Order of Malta
Autor: Denis Barthel (talk), Licencja: CC BY-SA 3.0
Tombe de Gregorio Carafa, grand-maître de l'ordre de Malte de 1680 à 1690, co-cathédrale Saint Jean-Baptiste de La Valette
Autor: Mstyslav Chernov, Licencja: CC BY-SA 3.0
Relief of Grandmaster Gregorio Carafa at Auberge d'Italie, Valletta, Malta
Anonyme, Portrait de Gregorio Carafa, grand-maître de l'ordre de Malte, seconde moitié du XVIIe siècle, huile sur toile, 82 x 64 cm, Londres, Museum of the Order of St John.