Gregorio Crescenzi (kardynał S. Vitale)
| Kardynał prezbiter | |
| Miejsce urodzenia | Rzym |
|---|---|
| Data śmierci | 11 maja 1208 |
| Legat papieski na Węgrzech i Dalmacji | |
| Okres sprawowania | 1199-1200, 1207-1208 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat | najpóźniej 12 marca 1188 |
| Prezbiterat | 23 grudnia 1200 |
| Kreacja kardynalska | 12 marca 1188 |
| Kościół tytularny | S. Maria in Aquiro (12 marca 1188) |
Gregorio Crescenzi (ur. w Rzymie, zm. 11 maja 1208 roku) – włoski kardynał[1].
Życiorys
Był synem Crescentiusa Francucii i stryjem kardynała Gregorio Crescenzi[2][1]. Należał do szlacheckiej rodziny rzymskiej Crescenzi, która jednak nie miała nic wspólnego z rządzącym Rzymem w X wieku rodem Krescencjuszy[1]. W 1184 był kanonikiem bazyliki watykańskiej[3]. Został kardynałem diakonem S. Maria in Aquiro 12 marca 1188 z nominacji papieża Klemensa III[2][1]. Jako kardynał diakon sygnował bulle papieskie między 5 kwietnia 1188 a 26 listopada 1199[2][1]. Uczestniczył w papieskich elekcjach w 1191 i w 1198[2]. W 1192 razem z kardynałem biskupem Albinem z Albano uczestniczył w negocjacjach, które doprowadziły do zawarcia konkordatu w Gravina z królem Sycylii Tankredem[1]. 1 października 1193 uczestniczył w uroczystościach kanonizacyjnych Jana Gwalberta[1]. W sierpniu 1198 Innocenty III mianował go rektorem księstwa Spoleto i hrabstwa Asyżu[1].
Na początku 1199 roku został wysłany do Węgier, by doprowadzić do pokoju pomiędzy królem Emerykiem, a jego bratem Andrzejem[2]. 23 grudnia 1200 został mianowany kardynałem prezbiterem S. Vitale[2][1]. Jako kardynał prezbiter sygnował ponad 70 bulli Innocentego III datowanych między 3 lutego 1201 a 23 sierpnia 1207[1]. Latem 1207 roku ponownie został wysłany do Węgier, jako legat papieski[2]. Przed wyruszeniem w podróż sporządził testament; jest on pierwszym znanym kardynałem, który uzyskał od papieża zgodę na sporządzenie takiego dokumentu (tzw. facultas testandi), gdyż do tej pory mienie należące do zmarłego kardynała przypadało Stolicy Apostolskiej[1].
Gregorio najprawdopodobniej nie powrócił już z Węgier do Rzymu, gdyż nie sygnował już żadnych papieskich dokumentów wystawionych po 23 sierpnia 1207[1]. Poważne poszlaki wskazują, że zmarł w drodze powrotnej, już po wypełnieniu swej misji na Węgrzech, gdyż jego pobyt w tym kraju w pierwszych latach panowania króla Andrzeja II (pan. 1205–1235) jest udokumentowany w źródłach węgierskich, niestety bez żadnych konkretnych dat[1]. W nekrologu bolońskiej kongregacji S. Maria di Reno oraz w Liber Anniversarum bazyliki watykańskiej odnotowano jego zgon pod datą 11 maja 1208[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Werner Maleczek: Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216. Die Kardinäle unter Coelestin III. und Innocenz III.. Wiedeń: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 1984. ISBN 3-7001-0660-2. (niem.)
- ↑ a b c d e f g Crescenzi, Gregorio (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-02-24].
- ↑ L. Schiaparelli, Le carte antiche dell'archivio capitolare di S. Pietro in Vaticano, ASRSP XXV (1902), s. 328 nr 68.
- ↑ Pietro Egidi, Necrologi e libri affini della Provincia romana, Rzym 1908, s. 212; G.C. Trombelli, Memorie istoriche concernenti le due canoniche di S. Maria di Reno e di S. Salvatore insieme unite, Bolonia 1752, s. 338.