Grigorij Golicyn

Grigorij Golicyn
Григорий Сергеевич Голицын
Ilustracja
generał piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1939
Stara Wieś, gubernia siedlecka, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1907
Petersburg

Przebieg służby
Siły zbrojne

Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

wojna kaukaska

Odznaczenia
Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie)

Grigorij Siergiejewicz Golicyn (ros. Григорий Сергеевич Голицын, ur. 20 grudnia 1838?/ 1 stycznia 1839 w Starej Wsi, gubernia siedlecka, Królestwo Polskie, zm. 28 marca?/ 10 kwietnia 1907 w Petersburgu) – rosyjski generał, głównodowodzący siłami rosyjskimi na Kaukazie w latach 1897–1904.

Syn Siergieja Golicyna zw. Tyrsem i jego żony Marii z Jezierskich. Ukończył Korpus Paziów, a następnie Mikołajowską Akademię Sztabu Generalnego. Służył na Kaukazie, brał udział w walkach z góralami kaukaskimi. Dowodził 14 gruzińskim pułkiem grenadierów, a następnie Lejb-Gwardyjskim Fińskim Pułkiem[1].

W 1876 został gubernatorem wojennym obwodu uralskiego oraz atamanem nakaźnym kozaków uralskich. W 1880 był p.o. generał-gubernatora orenburskiego oraz dowódcy wojsk orenburskiego okręgu wojskowego. Pięć lat później wszedł do senatu, zaś w 1893 do Rady Państwa[1].

W latach 1897-1904 dowodził siłami rosyjskimi na Kaukazie[1]. Stanowisko to przyjmował z niechęcią[2]. W 1903 ogłosił przejęcie przez państwo majątku ruchomego i nieruchomego Kościoła Ormiańskiego. Krok ten spotkał się z powszechną krytyką w kołach rządowych, zdecydowanie negatywnie wyrażał się o nim premier Siergiej Witte, zdaniem którego Golicym nieodwracalnie zraził do Rosjan najbardziej przychylny im naród kaukaski, jakim byli Ormianie. Car Mikołaj II poparł jednak Golicyna i zachował w mocy jego zarządzenie[3]. Golicyn dokonał także aresztowań ponad 1000 działaczy ormiańskich[4].

Odszedł z piastowanych stanowisk po nieudanym zamachu na swoje życie dokonanym przez Armeńską Federację Rewolucyjną (dasznaków)[2].

Przypisy

  1. a b c Голицын Григорий Сергеевич
  2. a b D. Rayfield, Edge of Empires. A History of Georgia, Reaktion Books, 2012, s.307
  3. D. Rayfield, Edge of Empires. A History of Georgia, Reaktion Books, 2012, s.311
  4. D. Rayfield, Edge of Empires. A History of Georgia, Reaktion Books, 2012, s.312

Media użyte na tej stronie

Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
RUS Order św. Włodzimierza (baretka).svg
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
RUS Order of St. Alexander Nevsky BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Order Świętego Aleksandra Newskiego
GolitsynGS.jpg
Князь Григорий Сергеевич Голицын. Данное изображение было также использовано для иллюстрирования статьи «Голицыны» опубликованной в восьмом томе «Военной энциклопедии», который был издан книгоиздательским товариществом Ивана Дмитриевича Сытина в 1912 году в столице Российской империи городе Санкт-Петербурге. само изображение было напечатано уже в десятом томе «ВЭС».
RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.
RUS Order White Eagle BAR.png
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)