Grigorij Krawczenko

Grigorij Pantalejewicz Krawczenko

Григорий Пантелеевич Кравченко

17 zwycięstw
Znaczek pocztowy z roku 1966 przedstawiający G. Krewczenkę
generał porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia	12 października 1912 Głubowka, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	23 lutego 1943 Sinjawino, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1931–1943
Siły zbrojne	Armia Czerwona, Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	dowódca samodzielnej grupy lotniczej, 63 Dywizji Lotniczej, 11 Mieszanej Dywizji Lotniczej, 215 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego
Główne wojny i bitwy	bitwa nad Chałchin-Goł II wojna światowa
Odznaczenia

Grigorij Pantalejewicz Krawczenko (ros. Григорий Пантелеевич Кравченко, ur. 29 września^?/ 12 października 1912 we wsi Głubowka, zm. 23 lutego 1943 we wsi Sinjawino) – radziecki generał porucznik, pilot, as myśliwski, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego

Życiorys

Urodził się we wsi Głubowka w guberni jekaterynosławskiej (obecnie znajdującej się w obwodzie dniepropetrowskim, rejonie nowomoskowskim) w rodzinie chłopskiej. W 1914 roku wyjechał z rodziną do Kazachstanu i mieszkał we wsi Pachomowka w obwodzie pawłodarskim, a od 1923 roku we wsi Zwierinogołowskoje w obwodzie kurgańskim. W 1931 roku ukończył Moskiewskie Techniku Gospodarki Ziemią.

W 1931 roku został powołany do Armii Czerwonej i w 1932 roku ukończył Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów i został pilotem myśliwskim. Początkowo był pilotem instruktorem w szkole. Następnie przeszedł do jednostek bojowych. W 1934 roku został pilotem-doświadczalnym w Naukowo-Doświadczalnym Instytucie Sił Powietrznych ZSRR, gdzie testował w powietrzu nowe rodzaje lotniczych karabinów maszynowych.

W lutym 1938 roku na ochotnika zgłosił się do wyjazdu do Chin, gdzie był kolejno dowódcą klucza, oddziału i eskadry lotniczej. Uczestniczył tam w walkach z lotnictwem japońskim w rejonie Kantonu, Haikou na południu Chin. W walkach brał udział do sierpnia 1938 roku, w tym czasie brał udział w 76 lotach bojowych oraz zestrzelił 6 samolotów przeciwnika^[1]. W tym czasie był dwukrotnie zestrzelony, raz lądując w przygodnym terenie a drugi raz lądując na spadochronie.

We wrześniu 1938 roku powrócił do ZSRR i od listopada był pilotem-doświadczalnym w Naukowo-Doświadczalnym Sił Powietrznych, gdzie był oblatywaczem nowych wersji samolotu myśliwskiego I-15 oraz samolotów I-153 i DI-6. W dniu 22 lutego 1939 roku za męstwo i odwagę w czasie walk w Chinach został wyróżniony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego^[2].

W okresie od czerwca do września 1939 roku wziął udział w walkach nad Chałchin-Goł, gdzie był kolejno dowódcą eskadry a następnie 22 pułku myśliwskiego. W czasie tych walk brał udział w licznych walkach, w czasie których zestrzelił 3 samoloty indywidualnie i 4 wspólnie z innymi pilotami^[3]. W dniu 29 sierpnia 1939 roku po raz drugi został wyróżniony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego^[2] i był wspólnie z mjr S. Gricewiczem, pierwszym który otrzymał ten tytuł po raz drugi.

W okresie od września do października 1939 roku uczestniczył w agresji ZSRR na Polskę na terenie zachodniej Ukrainy.

W czasie wojny zimowej został dowódcą specjalnej grupy lotniczej stacjonującej w Estonii, składającej się z 2 pułków myśliwskich i 2 pułków bombowych.

W czerwcu 1940 roku został dowódcą sił powietrznych Specjalnego Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego, w 1941 roku ukończył wyższy kurs dowodzenia przy Akademii Sztabu Generalnego ZSRR.

W czerwcu 1941 roku został dowódcą 11 Mieszanej Dywizji Lotniczej, walczącej na Froncie Zachodnim i Briańskim. Od listopada 1941 roku do marca 1942 roku był dowódcą lotnictwa 3 Armii Frontu Briańskiego, a od marca do maja 1942 roku był dowódcą 8 uderzeniowej grupy lotniczej Odwodu Naczelnego Dowództwa.

Od maja 1942 roku był organizatorem a następnie dowódcą 215 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego, którą dowodził w walkach na Froncie Kalinińskim (listopad 1943 – styczeń 1943) i Wołchowskim (styczeń – luty 1943).

W dniu 23 lutego 1943 roku zginął w czasie lotu bojowego w rejonie wsi Sinjawino w obwodzie leningradzkim, rejonie kirowskim, podczas walki z niemieckimi samolotami myśliwskimi. Do momentu śmierci w okresie od czerwca 1941 do lutego 1943 roku uczestniczył w licznych lotach bojowych i zestrzelił 4 samoloty przeciwnika.

Pochowany został na cmentarzu przy Murze Kremlowskim.

Odznaczenia

• Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego (dwukrotnie) (22 lutego 1939, 29 sierpnia 1939)
• Order Lenina (dwukrotnie)
• Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, 14 listopada 1938 i 19 stycznia 1940)
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (22 lutego 1943)
• Order Znak Honoru (25 maja 1936)
• Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia, 10 sierpnia 1939)

Przypisy

Bibliografia

• Robert Michulec: Stalinowskie sokoły. Gdynia: Agencja AJ Press, s. 16-17. ISBN 83-86208-35-5.
• Кравченко Григорий Пантелеевич – Герои страны (ros.)
• Кравченко Григорий Пантелеевич – Красные Соколы (ros.)