Grigorij Linkow

Grigorij Linkow

Григорий Матвеевич Линьков

Батя

pułkownik inżynier
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1899 Wasilewka, Imperium Rosyjskie
Data śmierci	17 grudnia 1961
Przebieg służby
Lata służby	1918–1920 1934–1946
Siły zbrojne	Armia Czerwona Partyzantka radziecka
Stanowiska	dowódca oddziałów partyzanckich na Białorusi
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji II wojna światowa
Odznaczenia

Grigorij Matwiejewicz Linkow, ros. Григорий Матвеевич Линьков, ps. Батя (ur. 23 stycznia^?/ 4 lutego 1899 we wsi Wasilewka, zm. 18 października 1963) – radziecki wojskowy, dowódca oddziałów partyzanckich na Białorusi, Bohater Związku Radzieckiego.

Życiorys

Urodził się we wsi Wasilewka w obwódzie orenburskim w rodzinie chłopskiej.

W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej i walczył pod komendą Wasilija Blüchera do 1919 roku. W 1932 roku ukończył technikum, a w 1933 roku uniwersytet komunistyczny.

W 1934 roku powołany do Armii Czerwonej i skierowany do Wojskowej Akademii Radiotechnicznej, którą ukończył w 1938 roku. Rozpoczął wtedy pracę jako inżynier (technik wojskowy I rangi) w Instytucie Wyposażenia Artylerii.

Po agresji Niemiec na ZSRR zgłosił się na ochotnika do walki na tyłach wroga i w dniu 17 września 1941 roku został zrzucony na terenie Białorusi w rejonie Lepela na czele 55-osobowej grupy rozpoznawczo-dywersyjnej. Grupa ta założyła bazę w lasach berczyńskich, skąd działała przeciwko niemieckim garnizonom oraz szlakom komunikacyjnym. Tworząc wkrótce zgrupowanie partyzanckie pod swoim kierownictwem.

W związku z atakami wojsk niemieckich na bazę w dniu 21 maja 1942 roku za zgodą dowództwa zgrupowanie odbyło rajd na Polesie, pokonując trasę 600 km. Założono wtedy kolejną bazę partyzancką w rejonie Jeziora Czerwonego, na północny wschód od Mikaszewicz. Skąd prowadził działania dywersyjne i wywiadowcze oraz rozwijając ruch partyzancki na terenie Białorusi i północnej Ukrainy. W dniu 20 stycznia 1943 roku został wyróżniony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego, a w dniu 23 stycznia 1943 roku został odwołany do Moskwy.

W dniu 21 maja 1943 roku ponownie został zrzucony na terenie Białorusi jako dowódca grupy rozpoznawczo-dywersyjnej. Założył wtedy kolejną bazę na południowy wschód od Berezy Kartuskiej i działał w rejonie Baranowicz, Brześcia i Wołkowyska.

Latem 1944 roku, w związku z ofensywą wojsk radzieckich, przeniósł się na teren Polski, a następnie Czechosłowacji. Jego oddział walczył na tyłach wroga do kwietnia 1945 roku.

W 1946 roku przeniesiony do rezerwy, pracował jako inżynier w Moskwie. Zginął tragicznie w dniu 17 grudnia 1961 roku na polowaniu.

Napisał wspomnienia – Война в тылу врага (pol. Wojna na tyłach wroga) (wyd. Moskwa 1953)

Pochowany został na cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia

• Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego (20 stycznia 1943)
• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru

Bibliografia

• Mieczysław Juchniewicz: Polacy w radzieckim ruchu podziemnym i partyzanckim 1941-1944. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1973.
• Na tyłach frontu wschodniego. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987.
• Линьков Григорий Матвеевич – Герои страны (ros.)