Grobowiec Królów
 Wejście do Grobowca | |
| Państwo |  Izrael |
|---|---|
| Położenie | Jerozolima |
| Właściciel | Francja (Posiadłości Francji w Ziemi Świętej) |
| Ochrona i dostępność | niedostępny |
Położenie na mapie Jerozolimy  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 31°47′18″N 35°13′46″E/31,788333 35,229444 | |
Grobowiec Królów (franc.: Tombeau des Rois), także: Grób Heleny z Adiabene to największy starożytny grobowiec w Jerozolimie. Teren grobowca zalicza się do eksterytorialnych Posiadłości Francji w Ziemi Świętej.[1]
Opis
Znajduje się na północ od dzisiejszego Starego Miasta w Jerozolimie. Jest to ogromne mauzoleum, w całości wykute w skale poniżej poziomu gruntu, składające się z monumentalnych schodów ozdobionych jońskimi kolumnami, wielkiego dziedzińca i ośmiu hypogeów z 31 sarkofagami lub arcosoliami. Nad wejściem prawdopodobnie wznosiły się 3 świątynne budynki (niezachowane), z których każdy zwieńczony był piramidalnym dachem. Jeden z zachowanych sarkofagów (obecnie w zbiorach Muzeum Izraela) ma aramejski napis: Królowa Sadan (צדן מלכתא), Królowa Sadah (צדה מלכתה), co odnosi się najprawdopodobniej do królowej Heleny z Adiabene (Adiabene było królestwem na terenie dzisiejszego Kurdystanu).[2] Grobowiec nie jest udostępniony do zwiedzania. Można go zwiedzać tylko z okazji wydarzeń kulturalnych, organizowanych tu przez konsulat francuski. [3]
Historia
Grobowiec zbudowano ok. 50 n.e. za panowania cesarza Klaudiusza. Kilkakrotnie jest wzmiankowany w różnych źródłowych dokumentach starożytnych. Zgodnie z nimi, królowa Helena z Adiabene wraz z rodziną przyjęła judaizm, a następnie przeniosła się do Jerozolimy, gdzie podobno zbudowała kilka pałaców. Talmud opisuje dary, jakie królowa przekazała Świątyni Jerozolimskiej. Królowa (zmarła między 56 i 58 n.e.) i dwaj jej synowie zostali pochowani w Grobowcu.[4]
Grobowiec odkrył w 1895 francuski badacz Louis Félicien de Saulcy (1807-1880), który nazwał go Grobowcem Królów, gdyż identyfikował go z grobami królów Judy. Stwierdził, że grobowiec został wcześniej splądrowany; ocalałe wyposażenie grobowca częściowo przekazał do Muzeum Luwru. Grób został zakupiony przez bankierów - braci Pereire w 1871 i podarowany przez nich Francji w 1886. Prawa Francji do tej posiadłości potwierdziły układy francusko-osmańskie, zawarte w Mytilene w 1901 i Konstantynopolu w 1913, ustanawiające "protektorat" Francji nad tą posesją. Został on potwierdzony przez następców Imperium Osmańskiego: Państwo Izrael w 1949 (Porozumienia Chauvel / Fischer) i Autonomię Palestyńską w 1997.[3]
Przypisy
- ↑ Domaines nationaux, Consulat Général de France à Jérusalem [dostęp 2017-12-03] (fr.).
- ↑ La Tombe des Rois, BibleLieux.com [dostęp 2017-12-03] (fr.).
- ↑ a b Adrien Jaulmes, La France, gardienne des lieux saints, Le Figaro [dostęp 2017-12-03] (fr.).
- ↑ Richard Gottheil, M. Seligsohn, Helena, Jewish Encyclopedia [dostęp 2017-12-03] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Autor: Eric Gaba (Sting - fr:Sting) and NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Israel. De facto situation.
Autor: Dr. Blofeld, Licencja: CC BY-SA 2.0
Map of Jerusalem
Geographic limits of the map:
- N: 31.8299°
- S: 31.7163°
- W: 35.146°
- E: 35.2723°
- Wolno:
- dzielić się – kopiować, rozpowszechniać, odtwarzać i wykonywać utwór
- modyfikować – tworzyć utwory zależne
- Na następujących warunkach:
- uznanie autorstwa – musisz określić autorstwo utworu, podać link do licencji, a także wskazać czy utwór został zmieniony. Możesz to zrobić w każdy rozsądny sposób, o ile nie będzie to sugerować, że licencjodawca popiera Ciebie lub Twoje użycie utworu.
- na tych samych warunkach – Jeśli zmienia się lub przekształca niniejszy utwór, lub tworzy inny na jego podstawie, można rozpowszechniać powstały w ten sposób nowy utwór tylko na podstawie tej samej lub podobnej licencji.
Symbol jaskinii do legendy mapy