Grób szybowy

Grób szybowy, też grobowiec szybowy – rodzaj grobu używany w początkowej fazie epoki brązu, w którym komora grobowa umieszczana była na dnie głębokiego, wąskiego szybu[1]. Po złożeniu w grobie ciała zmarłego komora grobowa była zabezpieczana dachem, a szyb nad nią był zasypywany[1]. Groby szybowe występują w różnych częściach świata, a najbardziej znanym ich przykładem są bogato wyposażone grobowce mykeńskie (tzw. okręgi grobów szybowych A i B)[1]. W Chinach epoki brązu w grobowcach szybowych chowała swoich zmarłych elita z dynastii Shang[1]. Tradycję grobów szybowych spotkać można również u kultur zachodniego Meksyku w okresie między 300 rokiem p.n.e. a 400 n.e., m.in. na stanowisku Tingambato[2].

Rodzajem grobu szybowego jest grób szybowy z komorą boczną, w którym zmarłych składano w pomieszczeniu bocznym wychodzącym na dno szybu[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d shaft grave. W: Barbara Ann Kipfer: Encyclopedic Dictionary of Archaeology. Springer Science & Business Media, 2000, s. 508. DOI: 10.1007/978-1-4757-5133-8. ISBN 978-1-4419-3322-5.
  2. ↑ Adam Budziszewski, Elitarny pochówek księżniczki z Tingambato, archeowieści.pl, 18 października 2021 [dostęp 2022-01-13].
  3. ↑ shaft-and-chamber tomb. W: Barbara Ann Kipfer: Encyclopedic Dictionary of Archaeology. Springer Science & Business Media, 2000, s. 508. DOI: 10.1007/978-1-4757-5133-8. ISBN 978-1-4419-3322-5.