Grocholice (gmina)
| gmina wiejska | |
| 1953–54 i 1973–77 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | 1953–54: łódzkie |
| Powiat | 1953–54: piotrkowski |
| Siedziba | |
| Populacja (1974) • liczba ludności |
|
Portal  Polska | |
Grocholice (do 1953 Łękawa) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1953–1954 i 1973–1977[2] w woj. łódzkim, a następnie w woj. piotrkowskim (dzisiejsze woj. łódzkie). Siedzibą władz gminy były Grocholice (obecnie dzielnica Bełchatowa)[3].
Gmina Grocholice powstała 21 września 1953 roku w powiecie piotrkowskim w województwie łódzkim, w związku z przemianowaniem gminy Łękawa na Grocholice[4]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin.
Wraz z reaktywowaniem gmin 1 stycznia 1973 roku przywrócono gminę Grocholice w powiecie bełchatowskim woj. łódzkim[5]. W skład nowo tworzonej gminy weszły obszary 19 sołectw: Augustynów, Bukowa, Grocholice, Janów, Kielchinów, Księży Młyn, Kurnos Drugi, Kurnos Pierwszy, Ludwików, Łękawa, Mazury, Mokracz, Oleśnik, Poręby, Rząsawa, Wólka Łękawska, Zamoście, Zawadów i Zdzieszulice Dolne[6]
1 czerwca 1975 roku gmina znalazła się w nowo utworzonym woj. piotrkowskim[7].
1 lutego 1977 roku gmina została zniesiona a jej obszar przyłączony do gminy Bełchatów[8] oraz do miasta Bełchatów (sołectwa Grocholice i Zamoście)[9].
Przypisy
- ↑ Liczba ludności z publikacji „Rocznik Demograficzny Polski”, GUS 1975–1995
- ↑ Ciąg istnienia gminy: od 21 września 1953 do 28 września 1954 oraz od 1 stycznia 1973 do 31 stycznia 1977
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1953 r. nr 42, poz. 199
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ Uchwała Nr XIX/100/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 9 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie łódzkim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 20 grudnia 1972, Nr. 14, Poz. 185).
- ↑ Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92
- ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 2, poz. 11
- ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 2, poz. 12
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).