Grot iglicy

Grot iglicy – przednia część iglicy[1].

Jest to zwężona i zaokrąglona przednia część iglicy uderzająca w spłonkę i powodująca odpalenie naboju. Grot iglicy powinien wystawać z czółka zamka na określoną długość celem skutecznego zbicia spłonki. Dodatkowo powinien mieć odpowiednią średnicę. W broni strzeleckiej groty iglicy mają średnicę 2–3,5 mm i wystają na długość 1,3–2,5 mm[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 81.

Bibliografia

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 81. ISBN 83-86028-01-7.
  • Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 87. ISBN 83-11-06699-X.