Grupa Mędralowej
Grupa Mędralowej – grupa szczytów na południowo-zachodnim końcu Pasma Przedbabiogórskiego, które według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji geograficznej Polski należy do Beskidu Makowskiego. W grupie tej znajduje się najwyższy szczyt całego pasma – Mędralowa (1169 m)[1]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych często cała Pasmo Przedbabiogórskie zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego[2][3].
Topografia
Grupa Mędralowej (na mapach nazywana czasami Pasmem Mędralowej) obejmuje grzbiet górski na granicy polsko-słowackiej od przełęczy Głuchaczki po Przełęcz Klekociny (864 m). Biegnie on krętą linią przez Mędralową Zachodnią (1024 m), Mędralową (1169 m) i Magurkę zwaną też Kolistym Groniem (1114 m). Wszystkie te szczyty są zwornikami; odchodzą od nich boczne grzbiety opadające bądź to do doliny Koszarawy, bądź do doliny Skawicy. Grzbiet Mędralowej we wschodnim kierunku opada do Przełęczy Jałowieckiej Północnej (998 m), od której zaczyna się Pasmo Babiogórskie. Przez grzbiet Grupy Mędralowej od przełęczy Głuchaczki po Przełęcz Jałowiecką Północną biegnie granica polsko-słowacka i Wielki Europejski Dział Wodny[3].
Opis pasma
Obecnie stoki w większości są zalesione. Dawniej jednak były znacznie bardziej bezleśne, pokryte dużymi halami pasterskimi z licznymi szałasami. Ostały się jeszcze: Hala Mędralowa, Hala Kamińskiego i liczne polany, już nieużytkowane i stopniowo zarastające lasem. Gęsta sieć szlaków turystycznych. Najlepszymi punktami widokowymi są: Hala Mędralowa i Hala Kamińskiego, na przełęczy Głuchaczki można zaobserwować zjawisko kaptażu. Tradycyjny wypas owiec można jeszcze zobaczyć w Zawoi Barankowej[2].
Przypisy
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
Media użyte na tej stronie