Grupa Operacyjna „Śląsk”

Grupa Operacyjna „Śląsk”
Grupa Operacyjna „Jagmin”
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1939
Rozformowanie1939
Dowódcy
Pierwszygen. bryg. Jan Jagmin-Sadowski
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaKatowice
Mysłowice
Rodzaj sił zbrojnychwojsko
PodległośćArmia „Kraków”
Płk Jagmin-Sadowski z oficerami 23 DP. ogląda czeski lekki schron po zajęciu Zaolzia w 1938 roku

Grupa Operacyjna „Śląsk” (GO „Śląsk”) – grupa operacyjna Wojska Polskiego II RP.

GO „Śląsk” powstała 23 marca 1939 roku. Jej zadaniem była obrona Górnego Śląska w wypadku niemieckiej agresji. W kampanii wrześniowej 1939 walczyła w składzie Armii „Kraków”. W południe 1 września 1939 Kwatera Główna przeniesiona została z Katowic do Mysłowic[1]. W nocy z 2 na 3 września 1939 GO „Śląsk” otrzymała kryptonim „Jagmin”.

Struktura organizacyjna GO „Śląsk”

Obsada personalna Dowództwa GO „Śląsk”

Obsada ważniejszych stanowisk[2][3]:

Dowództwo
  • dowódca grupy - gen. bryg. Jan Jagmin-Sadowski
  • oficer ordynansowy – ppor. rez. Feliks Holeczek
  • dowódca artylerii – płk art. Ludomir Kryński
  • oficer sztabu dowódcy artylerii – mjr art. Tadeusz Kossakiewicz[a]
  • oficer sztabu dowódcy artylerii – kpt. art. Jerzy Jeliński[b]
  • oficer sztabu dowódcy artylerii – kpt. art. Jan Stanisław Alfred Gurawski[c]
  • dowódca obrony przeciwlotniczej – ppłk dypl. art. Stanisław Jakub Sokołowski
  • szef duszpasterstwa – ks. proboszcz dr Ludwik Bombas
Sztab
  • szef sztabu - ppłk dypl. piech. Tadeusz Tomasz Pawlik
  • zastępca szefa sztabu – mjr dypl. kaw. Mikołaj Iznoskoff
  • szef oddziału II – mjr dypl. art. Kazimierz Szpądrowski (do 2 IX), potem mjr dypl. Mikołaj Iznoskoff
  • szef oddziału III - mjr dypl. Marian Drobik
  • oficer sztabu – kpt. dypl. Leon Fudakowski
  • dowódca łączności – mjr łącz. Adam Parafiński[d]
  • zastępca dowódcy łączności – por. Kazimierz Wojda[e]
  • kwatermistrz i szef oddziału IV – mjr dypl. piech. Franciszek Kłoskowicz
  • oficer sztabu – ppor. rez. Jan Urban
  • szef służby sanitarnej – ppłk lek. dr Adam Edward Schebesta
  • komendant poczty polowej nr 66 – por. Julian Haraschin
  • komendant Kwatery Głównej Grupy – por. Stefan Mucha
  • oficer ekspozytury wywiadu – kpt. Nowak
  • oficer oddziału II sztabu – kpt. Stawicki
  • oficer oddziału II sztabu – por. Paweł Jasiński
  • oficer ekspozytury wywiadu – kpt. Szczepański

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Tadeusz Kossakiewicz (ur. 3 września 1899). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 50. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W marcu 1939 był wykładowcą strzelania wysokorozpryskowego w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu. Był odznaczony MN i SKZ[4].
  2. ↑ Jerzy Jeliński (ur. 4 stycznia 1906 w Radomiu). Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 94. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W marcu 1939 był dowódcą 3 baterii ćwiczebnej w III dywizjonie Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii. Był odznaczony SKZ[5]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg.
  3. ↑ Jan Stanisław Alfred Gurawski (ur. 8 marca 1910) na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 58. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W tym samym miesiącu był oficerem zwiadowczym 9 dak w Baranowiczach[6].
  4. ↑ Adam Parafiński (ur. 26 września 1898) na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 5. lokatą w korpusie oficerów łączności. W marcu 1939 pełnił służbę w pułku radiotelegraficznym na stanowisku dowódcy 2 batalionu radiotelegraficznego. Był odznaczony KW, MN i SKZ[7].
  5. ↑ Kazimierz Wojda (ur. 14 września 1909) na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 14. lokatą w korpusie oficerów łączności. w marcu 1939 był oficerem CWŁącz. w Zegrzu[8].

Przypisy

  1. ↑ Steblik 1975 ↓, s. 116.
  2. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 313-314.
  3. ↑ Zieliński 1981 ↓, s. 304.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 166, 466.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 174, 470.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 181, 764.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 263, 817.
  8. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 269, 486.

Bibliografia

  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Jan Zieliński: Żołnierz nie odszedł bez walki. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1981. ISBN 83-216-0219-3.
Kampania wrześniowa
Wojska
Armie
Samodzielne GO
Grupy operacyjne
Dywizje piechoty
Brygady kawalerii
Bitwy
graniczne
na głównej linii obrony
wewnątrz kraju
z Armią Czerwoną
na terytorium Niemiec

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Grupa oficerów na wizytacji czeskiego schronu.jpg
Autor: Asadnts, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grupa oficerów wizytują czeski lekki schron, tzw. żopik, po zajęciu Zaolzia. Od lewej: D-ca piechoty 55DP. - płk Józef Giza, d-ca 203 pp. płk. dypl.Stanisław Habowski, d-ca 73 pp. Piotr Sosialuk, ostatni od prawej płk. dypl.Henryk Gorgoń, d-ca 11 pp.. Czwarty od prawej dca GO. Śląsk, gen. bryg. Jan Jagmin Sadowski