Grupa Operacyjna „Bielsko”
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Dowódcy | |
| Ostatni | gen. bryg. Mieczysław Boruta-Spiechowicz |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa pod Tomaszowem Lubelskim | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
Grupa Operacyjna „Bielsko” (GO „Bielsko”) – grupa operacyjna Wojska Polskiego II RP.
Grupa Operacyjna „Bielsko” powstała 23 marca 1939 roku. W kampanii wrześniowej 1939 walczyła w składzie Armii „Kraków”. W nocy z 2 na 3 września 1939 GO „Bielsko” otrzymała kryptonim „Boruta”. W jej skład przejściowo weszła m.in. 10 Brygada Kawalerii Zmotoryzowanej płk. Stanisława Maczka.
Organizacja GO „Bielsko” we wrześniu 1939 roku
- Kwatera Główna GO „Bielsko”
- 126 pluton pieszy żandarmerii
- 207 kompania asystencyjna
- 6 Dywizja Piechoty
- 21 Dywizja Piechoty Górskiej
- 45 Dywizja Piechoty (Rezerwowa) (nie została sformowana)
- 1 Brygada Górska
- III/12 pułku piechoty
- 51 samodzielna kompania czołgów rozpoznawczych
Załoga Oświęcimia:
- bataliony marszowe 73 i 75 Pułków Piechoty (z Grupy Operacyjnej "Śląsk") z działonem haubic;
- część saperów armii.
Lotnictwo wojskowe:
- klucz 4 samolotów myśliwskich (z 3 dywizjonu 2 Pułku Lotniczego) ppor. W. Króla na lotnisku Aleksandrowice pod Bielskiem;
- 23 eskadra obserwacyjna – lotnisko Palczowice pod Zatorem
Obsada personalna dowództwa i sztabu
- dowódca grupy - gen. bryg. Mieczysław Boruta-Spiechowicz
- dowódca artylerii - płk Ludwik Buczek
- oficer sztabu - mjr Stanisław Panek
- dowódca saperów - ppłk Leon Mecugoff
- szef sztabu - ppłk dypl. Władysław Krawczyk
- szef Oddziału II - mjr dypl. Kazimierz Zboiński
- pomocnik - rtm. dypl. Zygmunt Dzieślewski
- szef Oddziału III - kpt. dypl. Józef Kuropieska
- szef Oddziału IV (kwatermistrz) - mjr dypl. Stanisław Fieldorf
- dowódca łączności – mjr łącz. Jan Antoni Gustek †1940 Charków[1]
- kierownik kancelarii - kpt. Ignacy Borowski
- komendant Kwatery Głównej - kpt. Robert Bałowski
Przypisy
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 155.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).